WWOOF

[Rick]

Ik kom er maar niet vanaf

[Leodepeo]

Haha, dat verhaal van jou Rick
Maar leuk om te lezen, heren!

[sanneschaafsma1]

Zo, dit klinkt zeker goed! Ik denk er ook erg over om dit te gaan doen in mijn tijd in Australië!
Dus ik las dat jij met het openbaar voer reisde? Ging dat goed, van het ene WWOOF adres naar een volgend adres te reizen met het openbaar vervoer? Zijn ze dus goed te bereiken?

En met wat voor visum ben jij dit werk gaan doen? Ik probeer wat meer informatie hierover te krijgen, want wil eigenlijk geen werkvisum aanvragen, maar wel heel erg graag WWOOF-en!

Nog een laatste vraag; is het werk van WWOOF fysiek te doen voor een 20 jarige meid?

P.s. Ik vind het een erg goed idee dat er een forum over verhalen en ervaring van WWOOF wordt geopend!

[Erik]

Misschien ook handig voor je is het volgende artikeltje:
https://www.aroundtheglobe.nl/reizen/au ... si119.html

[Kims]

Hi Sanne,

Qua bereikbaarheid ligt het er helemaal aan waar je gaat WWOOF-en. De ene plek zal makkelijker met het openbaar vervoer bereikbaar zijn dan een andere. Vaak zijn je 'hosts' wel in staat om je eventueel op te halen in de dichtstbijzijnde grote plek.

Je kunt op een gewoon toeristenvisum WWOOF-en, daar heb je geen werkvisum voor nodig. Mocht je een working holiday visum hebben dan kan dat dus ook en je gewerkte tijd geldt dan voor een eventuele 2e WHV jaar. Mocht je alleen willen WWOOF-en, dan zou ik dat op een toeristenvisum doen en niet een WHV. Kun je die beter bewaren voor als je verliefd wordt op Australie (zoals wij) en later terug wilt komen.

WWOOF-en is niet 1 soort werk maar verschilt per plek. In het WWOOF boek leggen de verschillende boeren uit wat voor werk ze globaal verwachten dat je gaat doen. Dus je kunt een plek uitzoeken die jou het leukst lijkt en waar het werk je het meest aanspreekt. Wij kennen mensen in WA die bijvoorbeeld joeys (baby kangaroes) opvangen en WWOOF-ers gebruiken om ze te verzorgen, voeden en knuffelen. Wij hebben zelf geWWOOFd in Nieuw-Zeeland en hebben daar geholpen met het verplaatsen van kuddes koeien op quads, het castreren van kalveren, hekken bouwen en groenten verbouwen. Ergens anders hebben we in een herfstige natte tijd bij een vrouw haar boerderij van binnen schoongemaakt. Kortom, er is een enorme diversiteit aan opties! En er zit vast iets voor je tussen

Have fun!

[timmieboyvr]

Zo, dit klinkt zeker goed! Ik denk er ook erg over om dit te gaan doen in mijn tijd in Australië!
Dus ik las dat jij met het openbaar voer reisde? Ging dat goed, van het ene WWOOF adres naar een volgend adres te reizen met het openbaar vervoer? Zijn ze dus goed te bereiken?

En met wat voor visum ben jij dit werk gaan doen? Ik probeer wat meer informatie hierover te krijgen, want wil eigenlijk geen werkvisum aanvragen, maar wel heel erg graag WWOOF-en!

Nog een laatste vraag; is het werk van WWOOF fysiek te doen voor een 20 jarige meid?

P.s. Ik vind het een erg goed idee dat er een forum over verhalen en ervaring van WWOOF wordt geopend!

Hoi Sanne, leuke vooruitzichten zo te horen! Ik reisde inderdaad met het openbaar vervoer. In principe heb ik heel Australië per bus ontdekt, dus volgens mij kun je praktisch overal komen per bus of trein. Meestal als je een WWOOF adres belt kunnen zij je wel uitleggen hoe je het makkelijkst bij hun kunt komen. Vaak is een deel daarvan per auto, want dan halen ze je op voor het laatste stukje. In principe zijn ze allemaal goed te bereiken denk ik ja.

WWOOFen kun je met elk visum doen. Je werkt in ruil voor onderdak en eten, hier komt dus geen geld/belasting en ander gedoe aan te pas. Als je wilt gaan reizen en WWOOFen (en dus niet betaald wilt werken) heb je in principe geen werkvisum nodig (mits je alles kunt doen binnen de tijd van een toeristenvisum). Maar WWOOFen kan altijd in ieder geval, je moet wel 'lid worden' van de WWOOF-vereniging, kost niet zoveel en je betaald eigenlijk voor een boek met alle adressen. In principe kun je natuurlijk ook iemand vinden met zo'n boek en daar een adres in opzoeken maar met de bijdrages voor het boek wordt het WWOOFen in leven gehouden, het is dus voor een goed doel.

En ja, naar mijn mening is dat zeker goed te doen voor een 20-jarige meid! Als je zeker wilt weten wat je moet doen kun je het van tevoren natuurlijk ook altijd vragen over de telefoon en in het boek vind je vaak ook al een kort stukje over wat het werk inhoud, op die manier kom je er altijd wel uit!

Veel plezier en succes met de organisatie!

[timmieboyvr]

haha, oops, had het bericht van Kims nog niet gezien, nouja nu heb je 2x de bevestiging

[sanneschaafsma1]

Harstikke bedankt voor deze reacties!

haha, oops, had het bericht van Kims nog niet gezien, nouja nu heb je 2x de bevestiging

Twee is perfect, nu weet ik het helemaal zeker Het leek mij namelijk eerst een beetje riskant om met een toeristenvisum dit werk te gaan doen, en zat te twijfelen welk visum ik moest aanvragen, maar jullie hebben me zeker geholpen! Het wordt een toeristenvisum voor 6 maand. (voor het geval dat ik inderdaad verliefd op Australië word)

Wij kennen mensen in WA die bijvoorbeeld joeys (baby kangaroes) opvangen en WWOOF-ers gebruiken om ze te verzorgen, voeden en knuffelen. Wij hebben zelf geWWOOFd in Nieuw-Zeeland en hebben daar geholpen met het verplaatsen van kuddes koeien op quads, het castreren van kalveren, hekken bouwen en groenten verbouwen. Ergens anders hebben we in een herfstige natte tijd bij een vrouw haar boerderij van binnen schoongemaakt.

Ik ga zeker het boek bestellen, en kan niet wachten om tegen baantjes aan te lopen zoals Kim hierboven heeft beschreven!

Nu nog even een goed vliegticket kiezen en dan is het bijna helemaal rond!

[Francine]

Ha, ik ben ook helemaal pro-WWOOF. Ik heb op bijna 15 verschillende WWOOF-bedrijven in Australië gewerkt en verder nog één in Ierland bezocht. Voor mij is het dé manier om een land te leren kennen. De mooiste/grappigste verhalen die ik heb uit Australië over heb gehouden komen vrijwel zonder uitzondering van WWOOF-plekken: struinen dwars door nationaal park The Grampians (nee, niet over de paden), schapen leren scheren, schapen tellen, de kans om little dessert NP goed te bezoeken, 's nachts met zaklampen op weg om sugargliders en andere possumachtigen te zoeken, urenlang spelletjes spelen, op zoek naar vogelbekdieren, een schuur opruimen waar je de meest oude rodeospullen tegenkomt, iedere namiddag zwemmen, grotten bezoeken die anders nooit bezocht worden, yabbies leren vangen (en klaarmaken), leren hoe het is om te leven vrijwel zonder water, biljarttoernooi met de locals, feestjes met de locals, flying doctors, leren metselen, moestuin aanleggen in de outback, als enige vrijgezellig jongedame in een dorp van 30 inwoners verschijnen (met alle gevolgen van dien;-), yabbie's vangen met een 'road killed', leren lasso werpen, leren paardrijden, eindeloze wandelingen maken, zorgen voor gewonde/verweesde joey's (jonge kangoeroe's) en andere dieren, het onderwerp van affectie worden van een totaal verliefde kangoeroe (met alle gevolgen van dien), eindeloze 'barbie's' met je hosts en hun familie, varkens castreren, stieren castreren, leven van wat het land oplevert, wol leren uitzoeken, 'drinking mate' worden van de eigenaar, quad en motor leren rijden, kennis maken met een bedrijf bijna zo groot als een provincie hier, outback-begrafenis meemaken, meegenomen worden naar plekken waar nog vrijwel nooit iemand is geweest, slapend in een swag, outback-boerderij-veiling meemaken, mensen ontmoeten waar je nog steeds contact mee hebt, na tien jaar terugkeren naar Australië en nog steeds welkom zijn op sommige bedrijven maar nu in de luxe logeerkamer...

Maar het was niet allemaal zonneschijn. Ik heb ook wel eens op een bedirjf gezeten met mensen waar het totaal niet mee klikte en waar ik me uitgebuit voelde of waar ik werk moest doen wat ik echt niet aankon. Maar die ervaringen wegen niet op tegen de geweldige ervaringen hierboven.

Sommige bedrijven bleef ik een weekje, anderen zat ik weken (langste was geloof ik zes of zeven weken).

Ook ik heb twee reizen alles met het openbaar vervoer gedaan. De eigenaren laten je weten waar ze je kunnen oppikken. Ik heb nog nooit een bedrijf getroffen waar ik niet naar toe kon vanwege het feit dat ik geen eigen vervoer had.

Ik vind het niet zo heel gek om hier een apart topic van te maken. Het argument dat wwoof-adressen komen en gaan gaat volgens mij ook op voor hostels. Ik heb zelfs het idee dat hostels misschien wel blijven in naam maar dat de inhoud vaker wijzigt dan wwoof-hosts. Tenminste: de mensen die op dat moment in een hostel verblijven (zowel gasten als -vaak tijdelijk- personeel) maken of een hostel gezellig is of niet. Ik ben nu drie keer in Australië geweest en bezocht soms dezelfde hostels. Het was er nooit hetzelfde!
Bij een wwoof-bedrijf blijft in elk geval de host hetzelfde en daar kun je dus wel degelijk iets over vertellen. Die verandert, naar mijn mening, veel minder.
Ik zou nu echt moeten opzoeken in het boek (dat ik overigens nog steeds ergens heb liggen als goede herinnering) op welke bedrijven ik precies ben geweest om er iets over te kunnen schrijven. Als er een topic wordt geopend en ik heb tijd, dan wil ik dat best doen.

[Francine]

Oh ja, nog een aanvulling: word zeker lid van WWOOF en neem geen boek met adressen over van iemand anders. Niet alleen ontzeg je op die manier de steun voor de organisatie ook verzekeringstechnisch grijpen jij én je host dan mis. Als er een ongeluk gebeurt tijdens het werken zijn jij en de boer deels verzekerd door WWOOF. Als je geen lid bent, vervalt dit. Niet alleen voor jou vervelend, maar zeker ook voor de boer die je gastvrij heeft ontvangen!

[Natascha24]

Ik ben van plan om in Texas te gaan wwoofen, maar gelden daar dezelfde regels als in australië? Kan ik op een toeristen visum wwoofen?
Groetjes Natascha.

[timmieboyvr]

Ik ben van plan om in Texas te gaan wwoofen, maar gelden daar dezelfde regels als in australië? Kan ik op een toeristen visum wwoofen?
Groetjes Natascha.

Ik spreek niet uit eigen ervaring want ik heb nooit ge-WWOOF-ed in Amerika maar op de site die over WWOOF-en in Amerika gaat staan alle regels en voor zover ik zo gauw kan zien verschild dat weinig met de Australische regels.

Omdat WWOOF-en geen werk is (en je dus niet geregistreerd wordt of wat dan ook, het is een mondelinge afspraak tussen jou en de host), is het in Australie sowieso geen probleem om te werken op een toeristenvisum. Het leek me dat dat in Amerika ook niet zo is, de FAQ van de WWOOF-Amerika website bevestigde dat als volgt:

"Most people outside the United States who come WWOOFing use a holiday or tourist visa." (vraag 9 in de FAQ).

De prijs voor WWOOF-en in Amerika is $30 voor een lidmaatschap met een online boek en $40 voor een lidmaatschap met een geprint boek.

De website: http://www.wwoofusa.org

Veel plezier en succes!