Lange reis na dood vader

[Bjorn123]

Hallo allemaal,

Een tijdje geleden poste ik een topic over het maken van een lange reis zonder je vriend/vriendin. Omdat het is uit gegaan heb ik dat probleem niet meer, ik zit nu echter met een veel groter dilemma.

Zaterdag 11 januari is mijn vader op 57 jarige leeftijd plotseling in zijn slaap overleden, zonder enige waarschuwing of ziek te zijn. Een enorme schok. Op 11 Maart zou ik voor 3/4 maanden richting Azie vertrekken (precies 2 maanden later dus). Ik plan deze reis al meer dan een half jaar, en ook al heb ik er nog steeds superveel zin in ben ik bang dat ik het mentaal niet ga trekken. De afleiding is natuurlijk goed voor me, maar ik ben bang dat dit het rouwproces in de war brengt, of dat er een moment komt dat ik gewoon helemaal breek..

Mijn vader bracht me altijd weg naar Schiphol, en is vorig jaar ook nog eens 2x heen en weer gereden naar Den Haag voor mijn visum. Het besef dat hij er volgende keer niet zal staan bij aankomst doet zo veel pijn

Ik ga alleen op reis, en het is natuurlijk ook niet het eerste wat je op wilt brengen bij het ontmoeten van nieuwe mensen.

[zaratoestra]

Dag Bjorn,

eerst en vooral mijn innige deelneming met je verlies.
Gelukkig heb ik mijn beide ouders nog, maar de gedachte alleen al hen te verliezen doet me verschrikkelijk veel pijn.
Die beslissing zal jij alleen kunnen maken door in je binnenste te rade te gaan.
Is je mame er nog? Heb je nog broer of zussen? Verwacht je mama of broer/zussen steun van je ( en dan bedoel ik niet alleen mentale steun, maar financieel, in het huishouden,???? ) of kan je op reis vertrekken moest je dit wensen.
Het is natuurlijk vreemd van me om te zeggen en ik bedoel het helemaal niet slecht/grof, ook meegerekend dat ik jouw ervaring mbt sterfgeval van een van mijn ouders niet heb.
Maar volgens mij kan je nu helemaal niet helder denken aangezien je papa nog maar enkele dagen geleden gestorven is en je nu vooral bezig bent met allerlei dingen te regelen. De ontreddering, de shock, het gemis zal pas later komen denk ik. Eenmaal het wat rustiger is.
Laat door buitenstaanders je keuze niet beinvloeden. Er zullen altijd mensen zijn die het knap zullen vinden dat je de reis doorzet en 'moedig' bent, terwijl net anderen zullen zeggen dat je geen hart hebt.
Neem even de tijd om het te laten bezinken...en kijk dan hoe je je voelt en hoe je ertegenaan kijkt.
Maar een ding kan ik je wel meegeven: laat het geen vlucht zijn! Want op reis kom je gegarandeerd jezelf tegen. Moeilijk vergelijkbaar maar ben eens voor 2 maand naar Kreta vertrokken op mijn eentje na een relatiebreuk en daar bovenop kwam nog eens dat ik net epileptie kreeg. Dus moest 2 zaken verwerken. Ik heb er de mooiste dagen beleefd, maar ook de slechtste... Ben daar keihard tegen de muur gelopen, afgezien en zeer veel verdriet gehad.

Maar wanneer je alsnog beslist om te gaan reizen en je trekt het mentaal niet, heb je dan gefaald? Nee toch!!! Wat is het ergste dat kan gebeuren dat je vroeger naar huis komt
Even praktisch nu: weet niet of je een ticket hebt waarvan je de terugreis datum kan wijzigen en of je nu een ticket hebt dat je zeer veel kan verlaten (tot je het wel ziet zitten) of een anulatie verzekering.

Maar bovenal veel sterkte in deze moeilijke periode. Ik weet helemaal niet wat je meemaakt - 'tis gewoon kut

[Tikva]

Bjorn wat ongelofelijk naar voor jou en je familie.

Je moet doen waar je jezelf goed (of het minst slecht) bij voelt en inderdaad nu geen overhaaste beslissingen nemen. Mijn moeder is overleden en de echter verwerking komt op de meest onverwachte momenten. Ik zou zelf denken dat als je gewoon op reis gaat dit prima is maar dat de klap als je terug komt pas echt hard aankomt want dan krijg je alle "normale" dingen waar hij altijd bij was. Maar als je thuis blijft krijg je die momenten ook. Ja je zult een keer breken nou en, thuis kan je dan knuffelen met mensen waarvan je houdt maar op reis kan je gewoon zonder verplichtingen (werk) jezelf opsluiten en niks doen. Voor allebei is wel wat te zeggen.

[Jenny]

Het jaar voordat ik mijn lange reis ging maken was een van de roerigste van mijn leven. Mijn relatie ging uit na 6 jaar (ik woonde samen), ik moest mijn PhD afronden en m'n beide oma's gingen dood. De dood van een van hen kwam totaal onverwacht, ze was heel vitaal. Aangezien zij deels verantwoordelijk was voor m'n opvoeding had ik het gevoel dat m'n (tweede) moeder gestorven was.

Mijn reis was gepland, en ik besloot te gaan. Als m'n reis niet gepland zou zijn, zou ik het niet hebben gedurfd... Voor mij was het echter een zege om weg te zijn. Ja, er was verdriet. Maar er waren ook mooie momenten. Ik herken het 'de eerste meer zonder' gevoel, dat heb ik nog lang gehad.

Voor mij was de reis fijn omdat ik de tijd nam en had naar mezelf te luisteren en emoties toe te laten. Niks doen als ik me slecht voelde, of wat leuks doen. Je ontmoet mensen die je daarna waarschijnlijk nooit meer ziet (er was toen nog geen Facebook ), dus ik heb open gesprekken gehad met random mensen over van alles en nog wat. En zij met mij. Er is geen schaamte of sociale druk. Dat heb ik als heel bijzonder ervaren.

Voor mijn gevoel kwam ik op reis elke keer op het juiste moment de juiste persoon tegen. Dat heeft me weer veel vertrouwen in het leven gegeven.

Wat je ook kiest: sterkte met het verlies!

[ubiytsa]

Gecondoleerd en sterkte Bjorn. Het lijkt mij verschrikkelijk om je vader op zo'n jonge leeftijd en zo onverwachts te verliezen.

[Reismeis]

Wat ontzettend verdrietig, Bjorn.. Heel veel sterkte toegewenst..

Ik kan je eigenlijk niet zoveel advies geven, want ik weet niet wat ik in jouw situatie zou doen. Je moet doen waar jij je prettig bij voelt. Jij bent de enige die deze keuze kan maken.

[menasil]

Gecondoleerd en sterkte Bjorn! Ik kan helaas geen advies geven omdat ik niet iets soort gelijke heb meegemaakt.... uit mijn omgeving weet ik alleen dat het verliezen van een ouder heel wat met je kan doen en ieder er verschillend op reageert. Voor de een is op reis gaan juist een manier om te gaan verwerken, voor de ander is het juist iets wat vooral niet gedaan moet worden... Doe inderdaad vooral waar jij je goed bij voelt. Uit mijn omgeving was een moeder overleden na een lang ziektebed... dat was juist een reden om langer op reis te gaan omdat dat langere tijd niet kon. Want op reis gaan was lastig omdat je wist dat je elk moment terug kon moeten. Maar in jouw situatie is het al anders omdat het zo onverwacht is. Je moet niet vergeten dat je op reis ook altijd weer terug kan. Ja, het kost misschien extra geld en zeker als je aan de andere kant van de wereld zit en het is zeker niet makkelijk. Maar je kan altijd weer naar huis, vergeet dat niet! Voor nu wil ik je nogmaals veel sterkte wensen.

[Bjorn123]

Bedankt voor jullie reacties.

Ik denk dat ik het er sowieso nog even met een psycholoog over ga hebben. Moet zeggen dat ik er nog steeds heel erg veel zin in heb, reizen zit nou eenmaal in mijn hart. Ik denk ook dat mijn vader zou willen dat ik er mee door ga, alleen het is natuurlijk wel wat moeilijker. Maar ik kan idd altijd eerder weg gaan mocht het echt niet lukken.

[Sandervh]

Pfoe heftig hoor! Heel veel sterkte in ieder geval!

Verder sluit ik me aan bij Reismeis, je eigen gevoel is denk het beste wat je kunt volgen in zon situatie.

Sterkte

[Globeskater]

Jeetje zeg, gecondoleerd en sterkte met dit grote verlies..

Ik zat ook te denken dat je vader zou willen dat je ermee door gaat, hij heeft de voorbereidingen meegemaakt en weet dat jij dit graag doet... maar de keuze om wel of niet te gaan kan alleen jij maken.. ik weet niet in hoeverre je reis qua reisdagen gepland is maar als je gaat zou ik dat proberen los te laten zodat je kan doen waar jij je goed bij voelt! Gelukkig heb je dmv internet ook zo even contact met thuisfront..

[Winterzon]

Hallo Björn,
Allereerst gecondoleerd met je vader. Vreselijk dit mee te maken en ja, helaas weet ik waarover ik het heb. Afgelopen 3 december verloor ik mijn vader, net 65 jaar, aan kanker. De dag na zijn begrafenis werd ik 40 ... zonder hem erbij. Ik snap dus heel goed dat jij hem nu bij jouw belangrijke reis heel erg mist. Of 't goed is om nu op reis te gaan, vraag je je af ... ik denk 't wel. Ten eerste omdat hij dat graag had gewild en ten tweede het zal je zinnen verzetten. Maar wat miss wel iets is is dat je helemaal alleen gaat ... miss is er iemand die met je mee kan en wil? In ieder geval heel veel sterkte en ik hoop dat je ondanks alles een prachtige reis zult hebben.
Lieve groet, Sharon

[zaratoestra]

@Bjorn: hoe gaat het nu met je voorbereidingen? Binnen een dikke week vertrek je waarschijnlijk? Heb je er een beetje zin in?