Oplichtpraktijken, een dure leerschool.

[tom]

tja soms ga je rvanuit dat iemand je wilt oplichten terwijl ze gewoon oprecht zijn.
ik kwam eens ergens bij een soort marktje aan op de fiets, daar stond een mannetje rond te hangen wat geld wou, hij zou dan wel op mijn fiets passen....ja daag zeg ik en loop door, enigzins verbaasd dat het mannetje niet echt doorzeurt.
later kom ik terug en zie ik locals wat geld geven aan het mannetje om hun fiets/motor daar neer te zetten..... stom..nog wel betaald natuurlijk achteraf....

een andere keer in india; komen we snachts aan in varanasi, na hard onderhandelen een riksja naar het hotel dat wij willen. natuurlijk blijven de mannen (drie mannen in de riksja) hun betere goedkopere hotels aansmeren, nee wij willen toch echt naar DIT hotel!
uiteindelijk moeten we ergens uitstappen en leiden ze ons in het donker door eindeloze smalle steegjes (wij, na een lange treinrit, vele oplichters en vreselijke verhalen over varanasi vertrouwen het voor geen meter)..no no just alittle further sir, one more minute. en dan opeens staan we voor het geusthouse dat we bedoelden. de mannen, na ons gevraagd te hebben; alright sir? willen weg lopen; vragen niet eens om een tip!

wat ik ervan leer is dat je wel op je hoede moet zijn maar vooral niet je vertrouwen in mensen moet verliezen, zelfs in een land als india

[El Niño]

Tsja, je hebt toch de neiging mensen een beetje op hun uiterlijk te beoordelen he . Ik zat eens (met 2 Nederlandse meiden uit het hostel) in een taxi in Buenos Aires (we wilden naar een of andere kroeg). Oud ventje, hij reed rustig, had z'n bril op. We begonnen grapjes te maken dat dit toch echt wel een heel betrouwbare taxichauffeur moest zijn! Maar toen moesten we volgens hem ergens uitstappen. Hij wist niet precies waar die tent was, 1 blok naar links of 1 blok naar rechts dacht hij. Maar toen we gingen vragen bleken we echt helemaal verkeerd te zitten! Nagevraagd bij een paar mensen, en ze wezen allemaal een heel andere plek aan op het kaartje. Nou ja, hard gelachen om die "betrouwbare" taxichauffeur, en toen maar weer een taxi ingestapt

[Globeskater]

hehe ik ken dat ook nog wel van India, ik had in een supermarktje wat etenswaren en drinken gekocht netjes betaald enzo, alles in plastick zakje en toen naar buiten, wou buiten iemand wat van me, ik had geen idee wat hij bedoelde en dacht dat hij geld wou, bleek hij als baantje te hebben om even de boodschappen met het kassabonnetje te controleren, heb hem toen maar braaf mijn boodschappen laten zien, want wou eerst gewoon doorlopen

[kohraya]

Nu we toch bezig zijn over Indië en taxi's ...
't Is vrij normaal dat je midden in de nacht in Delhi landt.
De Lonely Planet waarschuwt ervoor om dan de luchthaven niet te verlaten en om een taxi te reserveren via een bureautje binnen. Het zou, eens buiten de luchthaven, niet veilig of betrouwbaar zijn.
Kohraya zou Kohraya niet zijn als hij zich door zulk gezever van de Lonely Planet liet leiden
Ik dus naar buiten rond 3h00 en mee gegaan met de eerste de beste taxichauffeur die me aansprak.
Het treinstation, daar wou ik zijn, en daar zou hij me ook heen brengen voor een redelijk bedrag dat we op voorhand afspraken. Daar aangekomen is alles echter nog donker en verlaten.
"Oh, sorry sir ... station closed"
"Ja kerel, dat moet gij toch op voorhand ook weten!"
"Oh ... 10 years ago it was the last time that I was here"
... "Wat een onzin!" (in 't engels klonk het sterker)
Hij wist echter een bureautje waar je op voorhand tickets kon kopen. Zo zou ik geen tijd verliezen. Dus bracht hij mij er heen ... door een wirwar van donkere straatjes.
Aangekomen bij het enige plekje waar licht brandt, stopt hij en leidt hij me naar binnen. Nog net zie ik een deur dichtgaan van een kamer waar 2 toeristen aan een bureautje zitten. Ik doe mijn verhaal in een andere kamer en ze zeggen dat ik inderdaad via hen tickets kan regelen. Ik moet het echter zelf regelen via de telefoon, maar zij zullen me het ticket bezorgen.
Zij draaien het nummer en ik vraag een ticket naar Jaipur (als ik me goed herinner).
"Oh, sorry sir ... today fully booked" hoor ik aan de andere kant van de lijn.
Verdorie! "En morgen?"
"Also fully booked sir."
Dam ned! En dan begint het spelletje denk ik (wat ik niet weet, is dat het spelletje al lang bezig is).
Er wordt mij een busticket aangeboden. Peperduur!
"No way! I travel cheap, no luxury!"
Ik zeg hun dat ik het zelf wel zal uitzoeken en of ze me geen hotel kunnen aanbieden. Tuurlijk kunnen ze dat. PEPERDUUR !
Op mijn vraag of ze niets hebben in de lage prijscategorie, vouwt die kerel zijn armen over elkaar, schudt 'nee' en doet verder niets meer.
Daar sta je dan, midden in de nacht, in het besef dat je helemaal niet met het station hebt gebeld maar met een handlanger (misschien de broer van de taxichauffeur).
Ik ga dus naar buiten, waar de taxi nog staat te wachten, en vraag hem me terug naar de luchthaven te brengen. Ik beghin wel van voor af aan opnieuw.
"Oh sorry sir, no fuel."
Milledjue!!! "Hel en verdoemenis, hoe dacht je dan verder je job uit te oefenen vandaag?"
En als bij een mirakel zit er plots benzine in zijn tank.
Op weg naar de luchthaven zegt hij dat ik wél twee ritten moet betalen nu.
Ik ben om te ontploffen! Net een lange vliegreis achter de rug, en al twee uur dat ze me met m'n voeten aan 't rammelen zijn, en dan hoor je zoiets van degene bij wie alles begon.
Die taxichauffeur ontploft ook en gebiedt me uit te stappen als ik de tweede rit niet wil betalen ...
Ik vertik het om toe te geven. 'Zwichten' staat op zo'n moment niet in mijn woordenboek.
We rijden uiteindelijk (stukje censuur hier) toch verder en passeren het treinstation opnieuw. Er brandt licht ... ik ben gered
"Thank you sir. See you (never again I hope)"

Vanaf de taxichauffeur, tot het reisbureautje tot het valse telefoontje was dus één complot om me op de één of andere manier op te lichten. Idem voor die 2 andere sukkelaars die ik niet meer heb zien buiten gaan.
Wél leuk om eens meegemaakt te hebben

[Jenny]

Weet ik er nog een, al vind ik dit een gevalletje van slim zaken doen en niet van oplichting.

Ik loop over de pasar in Yogya, en hoe het komt weet ik niet meer, maar ineens ben ik in gesprek met een Indonesier. Hij smeert me niks aan, hij dwingt me niet een bepaalde richting op, maar loopt naast me en praat. Af en toe groet hij trots een bekende, soms krijg ik hun koopwaar te zien, maar aangezien men weet dat ik deze niet zal kopen (levende dieren enzo), proberen ook zijn vrienden me niks te verkopen. Na een paar minuten krijg ik echter argwaan, het mannetje loopt nog steeds naast me... Wil hij mijn gids zijn?

Ik bezoek het waterpaleis, en het mannetje geeft me uitleg over het een en ander. Hij spreekt geen woord Engels, maar woorden die ik niet ken omschrijft bij zodat ik hem toch begrijp. Zo af en toe corrigeert hij mijn uitspraak, hij is een geduldig leraar. Hij leidt me vervolgens langs plekken waar ik in mijn eentje nooit gekomen zou zijn, hij laat me zien waar ik foto's kan maken en vertelt me meer dan de Lonely Planet me had kunnen vertellen.

Na een paar uur nemen we afscheid. Hij vraagt niet om geld, maar ik kan het ook niet over mijn hart verkrijgen niks te geven. Ik geef hem een paar euro, en hoewel de gemiddelde professionele gids met deze hoeveelheid geld niet tevreden zou zijn, is dit mannetje juist eeuwig dankbaar. En trots, dat ook hij eindelijk eens een staat was iemand rond te leiden. Hij zegent me, doet de groeten aan mijn ouders en laat me beloven dat als ik de volgende keer naar Yogya kom met hen, dat hij ons dan rond mag leiden.

[El Niño]

Wat een verhaal zeg Kohraya! Vind wel dat je veel risico's neemt hoor, na zo'n lange vlucht en met volle bepakking.....
Ik ben vooral als ik moe ben, en met al m'n bagage rondloop altijd voorzichtiger dan in andere gevallen.

Maar zou het dan toch India zijn (en jij wilt nog terug ook )? Wat mij betreft wel. Nog nooit zoveel irritaties gehad als op mijn terugvlucht van Bangalore (voor werk, geen backpacken) naar huis. Ten eerste stond er een lomperd achter me bij customs in Bangalore. Hij zet z'n handbagage voor de mijne op de band. Dus ik geef die tas netjes terug, hehe. Toen door het poortje, en begint te piepen. Een tulband staat klaar voor de gratis massage.....maar op dat moment stoof die Indier achter me langs, graait z'n tas van de band, maar neemt daarbij het bakje mee met daarin mijn munten, horloge etc!!! Leuk als je horloge enzo door de lucht vliegt en uiteindelijk door de band op de grond valt! Die slapjanus komt met een heel ongemeend "sorry sir", en ome Erik ontploft bijna! Kon me op dat moment echt niet schelen dat hij waarschijnlijk haast had. Enorm gescholden in het Nederlands (konden ze me iig niet beschulden van grove belediging, deed ik echt wel ). Zelden zo pissig geweest, maar moest me enigszinds inhouden want ik stond natuurlijk nog bij de douane...

In New Delhi enorm geziek bij de KLM balie. Ze zaten met 3 man tegelijk aan m'n spullen, en daar houd ik niet van. Ook een heel onduidelijk verhaal over taxi's. Uiteindelijk zit je dan in een of andere collectivo, en blijkt het internationele vliegveld een uur rijden te zijn ofzo. Alles gehad? Ik dacht van wel, maar het blijft India he . Die terminal kom je alleen maar in met een bording card (terecht, het is daarbuiten echt niet pluis, he Kohraya ). Uitgerekend op het moment dat ik naar binnen wil stappen, wil een of andere randdebiel naar buiten (en loopt te schreeuwen tegen de boarding card controleurs). Dat hij intussen met bagagekarretje tegen mijn schenen aan stond te rossen leek hem weinig te interesseren. Mij wel: kar gepakt, enorme duw gegeven, en hij lag een metertje of 10 verderop wederom binnen in de terminal. De terminalbewakers dacht ik op een grijns te betrappen trouwens, haha.

Of ik had die dag heel erg veel pech....of het klikt gewoon echt niet tussen mij en India
He Kohraya: begrijp ik het goed dat je uiteindelijk niks betaald hebt (voor die "2" ritten)?

[bolletjeom]

@Jenny
ik ken dat mannetje!!! en zijn vrienden!!! haha
we hadden ook zo'n lieve man die ons de mooiste plekjes liet zien en er niets voor wilde hebben. dus zijn we met hem gaan lunchen. Was erreg leuke ervaring
ook wij hebben gedacht,....wanneer komt ie bij zijn eigen batik winkel uit maar het viel dus allemaal mee.

[kohraya]

He Kohraya: begrijp ik het goed dat je uiteindelijk niks betaald hebt (voor die "2" ritten)?

Ik heb de enkele rit betaald die we op voorhand hadden afgesproken.
Maar die situatie's die Jenny en Rudi vertellen zijn toch net ietsjes leuker om mee te maken. Je betaalt uteindelijk voor iets waar je niet om gevraagd hebt, maar er is ook niemand die je vraagt om te betalen. Je houdt er dus wel een goed gevoel aan over, terwijl ook hier een spel wordt gespeeld. Namelijk inspelen op je goede inborst.

[Jenny]

Maar die situatie's die Jenny en Rudi vertellen zijn toch net ietsjes leuker om mee te maken. Je betaalt uteindelijk voor iets waar je niet om gevraagd hebt, maar er is ook niemand die je vraagt om te betalen. Je houdt er dus wel een goed gevoel aan over, terwijl ook hier een spel wordt gespeeld. Namelijk inspelen op je goede inborst.

Niet helemaal mee eens... Als je zo denkt, ga je alleen maar uit van het slechte van mensen. Alsof mensen alleen maar aan het asen zijn om een tourist te vinden die meewerkt. Het klop dat je die mensen hebt, maar dat zijn mensen die achteraf lopen te klagen dat ze niks krijgen of dat ze te weinig krijgen. Er zijn beslist nog mensen die gewoon vriendelijk zijn, en die trots zijn dat ze een praatje met iemand mogen maken. Dit zijn met name de armere mensen die GEEN WOORD Engels praten, die alles voor je doen, die lief en gastvrij zijn. Die mensen bestaan gelukkig nog steeds, en in de meeste landen waar ik geweest ben heb ik wel zo iemand ontmoet.

[kohraya]

Ik ga er niet van uit dat dit slechte mensen zijn. Integendeel. Ik heb het over mensen met nog een beetje fatsoen, mensen met nog een beetje trots. En als je hun op het einde geen geld geeft, gaan ze inderdaad niet klagen, juist vanwege dat fatsoen en hun trots. Ze blijven oprecht vriendelijk.
Maar denk je nu echt dat zij er van uitgaan dat je hun op het einde niets zal geven voor hun diensten? Als dat zo was, zouden ze het geld niet aanemen. Maar dat gebeurt zelden.
Ik zeg 'zelden', want in elk land bestaan er inderdaad mensen zoals jij zegt. Maar wees nu eerlijk ... die kom je als doorsnee reiziger bitter weinig tegen. Vanuit jouw ervaring zal het anders zijn, omdat je bvb in Indonesië (en elders) vrienden hebt en de taal in bepaalde mate spreekt. Misschien dat de kracht van het positief denken ook een rol speelt.
Je hebt dus wel gelijk met wat je beweert, al gaat het volgens mij eerder over uitzonderingen.
Maar je opmerking is wel terecht en helpt ons om positief te denken en niet iedereen als potentiële oplichters te beschouwen. Want dat is ook niet de bedoeling van dit topic

[kohraya]

In ieder geval moet je de mensen niet oordelen op basis van hun mooie ogen, zoals dit lieve meisje.

Ik liep in Pushkar over straat toen zij en haar vriendin naast me begonnen mee te wandelen en een vriendelijk gesprekje aanknoopten. Plotseling neemt zij mijn hand en begint er over te strelen. Dit was één van mijn single reizen, so what?
Terwijl de ander mijn aandacht af leidt, plaatst deze lieftallige juffrouw plots een henna tekening op mijn hand.
"No problem sir, for free, you my friend."
Ok, no problem dan, alhoewel ik er eigenlijk niet blij mee ben (met die tekening dan).
Ze vragen me mee naar hun thuis zodat we wat kunnen kletsen bij een kopje thee en de henna ondertussen kan drogen.
No problem voor mij (nadat ik mij ervan heb verzekerd dat zij geen financiële bijbedoelingen hebben).
Bij hun schamele woning aangekomen, zitten daar nog vier vriendinnen. Ze vragen me honderd uit over mijn thuisland. En dan beginnen zij over zichzelf te praten. Met 'zij' bedoel ik die eerste 2 vriendinnen.
De ene begint te vertellen dat haar zus aan één oog blind is en dat ze geen geld hadden voor een behandeling, dat haar moeder zeer ver van huis werkt voor een aalmoes, dat een andere zus zwanger maar heel zwak is, dat er geen geld is om de broertjes naar school te sturen en dat de vader dood is.
De vriendin haar zus is aan 2 ogen blind, haar moeder werkt nog verder weg, al haar zussen zijn zwanger en zwak en de vader is 2x gestorven (of zoiets in dien aard).
Maar ... "The henna picture is for free mister, and the tea also, but if you have some money for my brothers and sisters ..."
Ja sorry ... ik kan hier niet aan weerstaan en dan geef ik geld. Ik weet ook wel dat het oplichterij is, maar ik vond hun verhaal zo goed en het hele spel er rond. Zelfs nadat ik hun geld heb gegeven, en ze zeggen dat ze méér broers en zusters hebben, ben ik bereid om met een lach ook méér geld te geven.
Dit zijn niet de soort van (door en door goede) mensen die Jenny bedoelt. Maar ik vind deze ook niet slecht hoor

[LaosFan]

Zoals elke reiziger (verwacht ik) ben ook ik weleens 'opgelicht'/ voor de gek gehouden. Gelukkig is het (voor zover ik het door heb gehad) altijd wel beperkt geweest en ben ik nooit in hele vervelende situaties terecht gekomen.

Ook mooie eerlijkheid kom je af en toe tegen natuurlijk.

Een klein verhaaltje; ik wilde vanuit Rila (Bulgarije) naar Macedonië zonder weer terug te gaan via Sofia. Vanuit Rila dus een bus gepakt naar Blagoevgrad en daar hoopte ik een bus te vinden naar Macedonië. Het ligt op korte afstand van de grens maar het bleek lastig te zijn. Een jongen in een eettentje/ kiosk was vriendelijk en hielp me een eindje op weg. Bij het eerste loket verwezen ze me naar het volgende en vervolgens weer naar een andere. Het bleek dus aan de andere kant van de straat te zijn en in een kantoortje kon ik een kaartje kopen (wel duur in mijn ogen) voor een bus naar Kocani (was ver genoeg voor die nacht). Na uren wachten (echt erg lang) kwam de bus en na een tijdje stonden we bij de grens. Daar was ik de enige die zijn tas moest openen en de douanier zou 60 jaar terug niet op zijn gevallen bij bepaalde legereenheden.... Rond 1 uur in de nacht kwam ik aan in Kocani en ik was de enige die daar uitstapte... Na een korte wandeling stond ik op het busstation waar een groepje mannen zat te kaarten (niet zo oud, ongeveer mijn leeftijd). Mijn PSV shirt werd gewaardeerd en één jongen was echt enthousiast omdat hij PSV altijd al volgde. Ik vroeg hen of ze een goedkoop hotel wisten en dat wisten ze (ze vertelde meteen ook dat het niet zo goed was). Ze regelde een taxi en 5 min. later stond ik voor de deur van het hotel (Sovjet stijl, jaren '60). De chauffeur vroeg 50 Denar (1 euro) en ik had alleen een briefje van 500. Toen was de rit gratis en voor hem was het wel in orde. Was een positieve ervaring. De dag erop weer een taxi en weer een normale prijs volgens mij. Het hotel was volgens mij wel te duur maar met het oog op de tijd en de situatie verbleef ik er maar.

In China ben ik weleens benaderd door mensen die me mee wilden nemen naar een kunstgalerie en ook de thee werd af en toe aangeboden. Omdat ik wist van deze methodes heb ik daar vriendelijk vanaf gezien. Ze bleven overigens aardig en correct.

In Thailand meermaals gedoe met tuk-tuk chauffeurs en soms harde onderhandelingen. Wel een keer een gratis rit omdat ik voorstelde om voor hem wat coupons te regelen bij enkele winkels. Één keer ook gratis rit maar nadat ik even ergens wat foto's was maken was hij wel weg, de gluiperd.

In Kosovo probeerden ze in de bus verzekeringen te verkopen voor Macedonië. Dat was een nieuwe regel en ze verkochten zelfs wat van die papieren. Ik wilde dit niet en toonde de douane gewoon mijn CZ pasje. Hij kon het niet lezen maar het was goed. Dat leek ook erg op een aparte manier om geld te verdienen. Ook met een taxichauffeur een keer wat problemen gehad omdat we de prijs pas af gingen spreken toen we al reden. Hij vroeg meer dan in mijn ogen normaal was en ik stelde mijn bedrag voor. Hij ging niet akkoord en ik liet hem stoppen na een klein stukje rijden. Toen wilde hij daarvoor 2 euro en dat ging ik dus niet doen (principe). Hij stapte uit en even dacht ik dat hij wilde gaan vechten. Hij koos toch eieren voor zijn geld want ik had het idee dat ik hem makkelijk aan zou kunnen, al is het ook met het oog op wapens (die daar nog veel zijn) wel slimmer om dat te voorkomen natuurlijk. Uiteindelijk betaalde ik niks want 50 cent accepteerde hij niet. Dom van mij/ ons maar ook onredelijk van hem. Vervelende situatie.

In Mongolië heb ik een paar oude mensen in een kiosk ('s avonds laat) ook een keer een kleine fooi laten houden en ze keken alsof ze vuur zagen branden, wel erg vriendelijk. In Rusland (Moskou) een keer 100 Roebel moeten betalen voor een rit maar ik had alleen 500 (ofzo) en 50 en toen was 50 ook in orde, opvallend en positief dus.

In Vietnam had ik het gevoel dat ze me overal probeerden te bedonderen maar uiteindelijk viel het wel mee (beetje gezond verstand doet wonderen). In Laos had ik dat gevoel meestal niet. In Thailand vaak weer wel.

[tom]

de manier di kohraya daar beschrijft heb ik ook vaak meegemaakt. vooral in india
mensen die je 'vriend' willen zijn, gezellig kletsen, je hun huis laten zien en dan de zieligste verhalen ophangen. meestal heb je het wel door (door schade en schande geleerd) maar soms kunnen mensen me alsnog overtuigen van hun oprechtheid.
ook wel van dit soort gevallen gehad dat ik wel door had dat ze graag mijn geld zagen, maar het toch niet met zoveel woorden zeiden. zo nodigde een kleine familie (ergen net buiten kathmandu volgens mij) me uit om met hen mee te eten. een paar avonden zelfs. met hen ben ik toen ook naar de markt gegaan en allemaal spullen als rijst, meel en melkpoeder voor ze gehaald. hebben ze nooit om gevraagd maar ze namen het maar al te graag aan en ik had wel de indruk dat dit ook hun opzet was. toch waren ze tegelijk echt vriendelijk en gastvrij. op die manier veel van de cultuur gezien en plekjes (krottenwijken) bezocht waar ik anders waarschijnlijk niet beland zou zijn.

ik vind dat er een groot grijs gebied bestaat tussen oplichten en manieren om aan geld/voedsel te komen.

houdt alsjeblieft ook in gedachten, oe graag je ook aan je principes vasthoudt en niet opgelicht wilt worden, in welke situatie die mensen zitten (straat en straat arm) en wat het bedrag ookalweer echt waard is in euro's.

ik ben ook maar een arme student en reis zo budget als maar kan, maar ik ben student en ik reis, onbereikbare zaken voor mensen daar, niet gek dat ze denken dat er bij jou wat te halen valt. dat praat oplichterij niet goed, maar toch....

[Jenny]

Maar denk je nu echt dat zij er van uitgaan dat je hun op het einde niets zal geven voor hun diensten? Als dat zo was, zouden ze het geld niet aanemen. Maar dat gebeurt zelden.

Om eerlijk te zijn: ja, de man weigerde. Maar ik vertelde hem dat hij het geld moest gebruiken voor de scholing van zijn kinderen, en dus ging hij naar lang aandringen van mijn kant overstag.

Als het geen Ramadan zou zijn geweest, dan zou ik hem eten en drinken hebben aangeboden. Maar dat werkt niet tijdens de Ramadan

[Jenny]

Nederland en Belgie hebben sociale voorzieningen, veel andere landen hebben dat niet. In dat soort landen is het normaal dat de rijken het opnemen voor de armeren in de samenleving, ook volgens de koraan. (Hoewel dit zeker niet alleen voor Moslims geldt.) De grens tussen bedelen, werken en oplichten is soms een hellend vlak!

En ja: ik heb met vrienden uit Java, Turkije en Egypte samen gereisd, en ik stond er versteld van hoeveel zij gaven aan de minder bedeelde medemens. Meer dan ik, in ieder geval, en wellicht ook meer dan jullie Ik vind het moeilijk, wanneer geef je wat, wanneer niet, en hoeveel geef je. Je kan niet bezig blijven, maar ergens moet je voor jezelf een balans vinden.