Ben op zoek naar echte armoede in India of Afrika

[josephine daems]

ik woon in mechelen, intussen met nog één zoon en een dochter van 27 die blut terug naar huis is gekomen. voor mezelf is het ...naar de normen van België..overleven.. dit wil zeggen.. geen spaargeld, en krabben om alle rekeningen te kunnen betalen. Maar we hebben wel een dak boven ons hoofd, we zitten warm en kunnen sinds kort weer een warm bad nemen na maanden met een kapotte boiler. k ben inmiddels bijna 59. Misschien fysisch , met wat rugproblemen, maar wat stelt dat voor als je dat vergelijkt met mensen die niets hebben???.. , geen spaarcenten, elke maand proberen rondkomen. en dat lukt.
Maar toch is ergens mijn laatste droom ,om tussen echt arme mensen te vertoeven, hen emotioneel te steunen, te steunen met mijn kunnen, misschien eenvoudig iets gezonds te koken, wat warme kleding?? meebrengen.. k heb er eigenlijk geen idee van hoe ik sommige mensen die echt armoe, geen liefde, kinderen,en honger hebben op een of andere manier toch een riem onder het hart zou kunnen zijn...

[bolletjeom]

ergens constructief vrijwilligerswerk gaan doen zou een optie zijn
Ze zeker niet doen alsof je zelf alle wijsheid in pacht hebt en alleen doen wat zij graag willen dat je voor ze doet.
Je zult heel veel kunnen leren van de mensen aangezien ze vaak gelukkiger zijn dan gemiddelde westerling. Tevreden met weinig, een mooi familie leven etc.

Kijk eens op deze site onder de reisinformatie bij het hoofdstuk vrijwilligerswerk als je iets wilt gaan doen

[josephine daems]

Bedankt voor de reactie!!

heb even op jullie site rondgeneusd... dat is echt wel interessant voor mensen die naar de bestemmingen door jullie aangedaan willen gaan.
en ja, dat is wat ik ooit wel eens zou willen zien... je ziet wel vaak die lachende gezichten op tv , maar dat is maar een fractie.. en je hebt gelijk.. niet vertrekken met de waarheid in pacht... k denk dat er veel van die mensen te leren valt..
t is ook nog niet voor direct.. maar hoop wel dat ik het in mijn leven toch nog eens mag meemaken..

[tom]

emotionele steun is niet iets waar veel van deze mensen op zit te wachten denk ik. Al helemaal niet van één of andere Nederlander. Zoals bolletje ook al zegt; iets constructiefs doen is goed, maar ook heel lastig. spit het internet eens door en ontdek hoeveel goedbedoelde hulp niets uithaalt of zelfs kwaad doet. Natuurlijk zijn er wel mogelijkheden maar dit vergt veel vooronderzoek en voorbereiding. wees ook heel bewust van je eigen motieven; kijk heel eerlijk naar jezelf en weet waarom je het doet.

Ik zat eens in kathmandu een paar dagen een beetje rond te hangen, te wachten op de komst van mijn vriendin. Ik raakte in gesprek met een jongen die in een sloppenwijk buiten kathmandu woonde. Gewoon op een gezellige manier; hij zat dagelijks op dezelfde plek met zijn schoenenpoetsdoos. Hij hoefde niets van mij en ik had geen behoefte hem iets te geven; dat maakt het contact al heel wat soepeler. Op een gegeven moment nodigt hij mij uit bij hem thuis te komen eten; ik ga daar op in. zie dat zijn huis echt uit niets dan een paar stokken, stukjes hardboard en lakens / vuilniszakken bestaat. woont daar met zijn vrouw en twee kindjes. Zij koken heerlijk voor mij; rijst met kruiden want groente is een luxe die zij zich niet kunnen veroorloven. Ik wil geen geld aanbieden omdat ik bang ben ze te beledigen, mee eten van het weinige dat zij hebben geeft me toch ook een soort gevoel dat ik iets terug moet doen. Uiteindelijk stel ik maar voor om de volgende dag voor hen te koken. Ik koop op de markt wat eenvoudige groenten (geen overdaad) en maak bij hen een thuis een maaltijd klaar met een hollands tintje. de volgende week eet ik dagelijks bij hen. wij hebben een leuk contact zonder verregaande wederzijdse verwachtingen. als ik vertrek uit kathmandu geef ik hen toch nog wat dingen als een pak melkpoeder voor de kleine, wat meel enzo. Ik geef dit als dank voor hun gastvrijheid en het inzicht dat zij mij hebben gegeven in een stukje van de plaatselijke cultuur.

Totaal geen constructieve hulp, ik weet het, maar volgens mij heb ik geen kwaad gedaan. wij waren gewoon gelijkwaardig; zij wilden niets van mij en ik bood hen geen hulp. het was een leuke culturele uitwisseling, thats all.

heel verhaal om maar te zeggen; tussen de 'arme' mensen vertoeven is een mogelijkheid als je gewoon normaal doet en niet gelijk hulp komt bieden. dit laatste kan vaak denegrerend overkomen. na een tijdje contact zou je dan voorzichtig kunnen vragen of jij eventueel iets kan betekenen.

onthou vooral dat armoe wel bepalend is in hun leefstijl maar dat de classificatie 'arme mensen' hen grof tekort doet. het zijn gewoon mensen als jij en ik en armoede is één van de vele aspecten in hun leven.

[kohraya]

In "De Groote Trek" van Marc Helsen las ik onlangs een fragment van iemand die een bedelaar in een restaurant geen geld wilde aanbieden maar wel een maaltijd zonder op kosten te besparen. Een edelmoedig gebaar, maar de bedelaar kwam daardoor zo sterk in het middelpunt van de belangstelling te staan dat het schaamtegevoel de dankbaarheid overtrof. De persoon in kwestie hield het bij een cola en verliet snel het restaurant.
Gewoon even ter aanvulling van Tom's (positieve) verhaal.

[Alexanderr]

He,

ik heb een stichting waarmee we in Kameroen schooltjes hebben en dit faciliteren. Deze mensen zijn arm, maar ik denk dat ze zeker niet ongelukkig zijn en misschien wel gelukkiger dan wij in het westen.

Wat ik merk in Kameroen is dat je ze zou kunnen helpen met goede educatie. dit hebben ze niet of kunnen ze niet betalen, maar willen ze wel heel graag. Daarnaast zie ik een probleem bij de opvang voor weeskinderen, maar daar heb ik verder niet zoveel verstand van.

Als je zelf iets van een project wil beginnen, dan moet je niet zomaar ergens heen gaan en zeggen hier ben ik, ik los het wel op. je moet wel connecties hebben met het gebied/de mensen.

groet Alex