Bij mij is het net hetzelfde... Van kleinsaf aan vond ik het al leuk om kastelen, steden, musea te zien... 1x per jaar ging ik (vanaf mijn 6 jaar) met mijn ouders op reis. vnl. richting Spanje, Italië, Hongarije. 't was vnl. luieren aan het strand, maar toch af en toe een cultureel getinte uitstap en ik vond het zalig.
Vanaf mijn 17 ofzo begonnen de reiskriebels fel de kop op te steken, maarja, vind maar eens iemand die met je meewil.
Toen ik later een relatie had, tja, die jongen vond er helemaal niets aan... dus kwamen we niet verder dan Londen of Luxemburg.
Toen die relatie afgesprongen was ben ik in mijn eentje voor 1.5 maand naar Kreta gegaan en het jaar daarop opnieuw. Ondertussen heb ik er hele goede vrienden gemaakt en proberen we mijn man en ik ) toch regelmatig voor een weekje langs te gaan.
Op mijn 22e leer ik mijn huidige man kennen... en heb hem maar gelijk duidelijk gemaakt dat hij best uit het goede hout gesneden kon zijn.

Toen we 1 maand samenwaren zijn we voor een weekje naar Istanbul gegaan... We studeerden toen nog alletwee en tja, hadden niet veel geld.
Ondertussen zijn we toch al enkele malen weggeweest. Zowel citytrips als strandvakantie, als autotje huren en ergens rondtoeren voor een weekje. 1x per jaar proberen we ergens voor een langere periode heen te gaan (3weken Turkije, 5 weken Thailand, 1 maand Java-Bali en Gili).
We hebben een tijd terug de knoop doorgehakt en zullen volgend jaar in Juli voor 9 maanden naar Azie gaan. Je kan zo blijven twijfelen... DUS Joepie!!!
April vorig jaar ben ik mijn job kwijtgeraakt omdat ik gedurende meer dan 2 jaar steeds vervangingscontracten deed, als woonbegeleidster, en er geen 'zwangeren' of zieken meer waren.... :-(
Zit dus sindsdien zonder werk... Eerst vond ik het niet echt nodig om te solliciteren. Want ons huwelijk kwam eraan en in september vertrokken we voor 1 maand richting Indonesie. Nadien wel aan het solliciteren geslaan, maar nog vrij kieskeurig...Want vergeef me, maar toen was mijn uitkering nog vrij hoog.
Ondertussen is dat al fel gezakt en begon ik heel fel te solliciteren. Zonder resultaat, wel ronde 1,ronde 2 en ronde 3 in diverse gesprekken... maar toch net niet.
Met het loon van mijn man lukt het wel om rond te komen, maar wil toch een baantje. Voor het extra geld en ook voor mijn eigenwaarde en om iets om handen te hebben... Baal er nl. van om steeds thuis te zitten...
Nu heb ik sinds 2 weken een baantje als 'rekkenvulster' en kassierster in de supermarkt op 2 minuten fietsen van ons huis. Later wil ik wel terug naar mijn eigen branche, maar nu is het best. Ik heb terug iets om handen, de sfeer is goed en 'tis prima want in juli 2011 zijn we dan toch weg...
het contract is enkel voor 8 uur per week, op donderdag maar er is een clausule die zegt dat je bereid moet zijn tot meer uren per week... mij best en met plezier.Daarom had ik de voorbije 2 weken telkens +- 20 uren en komende week is dit ook zo.
Heb vorige week al gezegd dat ik vrijdag en maandag niet kon werken omdat ik citytrip firenze geboekt had met een vriendin en dat begrepen ze best...
Maar nu zijn de reiskriebels er terug en denken we eraan om misschien naar Bulgarije te gaan (Wizzair) en een autootje te huren voor een kleine 3 weken...
Maar kan dit toch niet maken, tijdens mijn proefperiode van 3 maand? Wat denken jullie???
Soms hoor ik het de mensen gewoon denken: zijn die nu weeral weg? Hoe doen dit dat? Amaai, dat moet geld kosten? ?? Iedereen maakt tenslotte toch zijn eigen leven he, maar bij mij is het gewoon sterker dan mijzelf...
Ik MOET er gewoon uit... Sorry als ik hiermee mensen tegen de schenen schop, is helemaal niet zo bedoeld. Ik weet dat het een luxe is om dat te kunnen doen maar ondertussen ontzeggen wij ons ons wel andere zaken. Gaan bv. nooit uit, niet dansen en onze boodschappen komen vanuit Aldi enzo...
't Zijn keuzes die je maakt.
Even een vraagje:hoe werkt dat levensloopsparen bij jullie?? In Belgie zijn we daar niet mee vertrouwd? Wel loopbaanonderbreking... maar voor mij zou dit niet van toepassing zijn omdat ik, indien ik werk zou hebben, nog niet lang genoeg na elkaar zou werken...
@Rudi: Wat deed of doe jij van werk? Reisbegeleidster ofzo he? Bij welke organisatie dan wel? Lijkt me wel leuk voor een bezetene zoals jij

En wat met de interimbureaus? Wat voor baantjes neem je dan zoals? en hoe is hun houding nu tegenover jou?
Waar gaat de reis dan in 2011 naartoe?
Ben weer veel te nieuwsgierig:-)
Groetjes Ellen
Sorry voor mijn lange betoog, maar zoals ik al zei, moest het ff kwijt.
Toedels