Oplichtpraktijken, een dure leerschool.

[LaosFan]

Tom: ik ben het helemaal met je eens dat er een groot grijs gebied is tussen eerlijkheid en oplichting. En ik probeer het vaak in te schatten en ik probeer op de ene of andere manier soms toch de principes en de harde realiteit in balans te brengen. Ik heb bijvoorbeeld weleens 'hard' en flink onderhandeld met mensen om ze dan later wat fooi te geven. Als je het goed doet kun je mensen op die manier blij maken en heb je een eerlijke prijs en geen gezichtsverlies aan beide kanten. Als mensen me proberen op te lichten dan kan ik wel principieel zijn en dan kan het zelfs over kleine bedragen gaan. Dan ben ik soms flink eigenwijs.

In China hadden we ook ineens twee meiden die onze gids wilden zijn in een park. Ze vonden dat leuk en ze deden het voor niks. Ik vraag me af of er een andere reden was (geld) of niet maar het was niet vervelend. Wat ik erg vervelend vindt zijn bedelende mensen. Ten eerste omdat het voor hun vaak een erg vervelende situatie moet zijn maar ook omdat je niet aan iedereen kunt geven en dat ik er een rotgevoel bij krijg. In Cambodja heb ik weleens een paar kilo sinaasappels gekocht om aan kinderen (en moeders) te geven. Dat leek me beter en niemand kan het afpakken als ze het meteen opeten. Maar goed dat zijn geen oplichters, al zitten die er helaas ook bij.

[tom]

fruit geven vind ik vaaak een goeie oplossing idd
bedelende kinderen kan ik de grootste moeite mee hebben, soms zijn ze ongelooflijk vervelend en brutaal maar kinderen die bedelen dat is nu eenmaal lastig.

als ik na allerlei afwegingen toch wat wil geven is dat idd fruit, of soms iets anders te eten, voedzaam, gezond en t kind heeft er zelf wat aan zoals je zegt, alleen kan ik slecht tegen mensen die in t wilde weg chocola uitdelen.

[El Niño]

Ja, vind het ook lastig hoeveel je moet geven. Voorbeeldje: na mijn Galapagos trip komen de enveloppen voor de fooien langs. Eentje voor de gids en eentje voor de rest vd bemanning. Dan heb ik steeds het gevoel dat die keukenhulp het geld veel beter kan gebruiken dan de gids (de hints zijn dan min of meer: bedrag voor de gids in z'n eentje, en net zo bedrag voor de rest vd bemanning ). Tsja, dan geef ik dus relatief veel meer aan de bemanning..... Ook lastig: wat is redelijk? Een paar Amerikanen op de boot hadden ergens een "gebruikelijk" bedrag (per gevaren dag) gevonden. Maar vond ik als backpacker zijnde nogal veel! Tsja, heb maar wat minder gegeven.....vind dat moeilijk: de hele trip kostte al veel, maar wat houdt de bemanning er aan over? Dat blijft gissen......

[bolletjeom]

@erik
ik weet toevallig wat de bemanning en de gidsen verdienen op een Galapagos trip. Dat is een fractie van wat er gesugereerd wordt voor de tip. De "gouden regel" op de Galapagos is 10% van de reissom als tip. en dat is dus al snel meer dan $100
verdeel dit over ...pak hem beet...5 man bemaning en een gids en je doet wat met verwacht...dan krijgt de gids $50 en de bemanningsleden ieder $10. Wanneer je weet dat het gemiddelde dagloon in Ecuador op $6 ligt dan is vooral de tip van de gids buiten proporties. Wij hebben dus de bemanning wel ieder $10 gegeven en de gids $25. Vonden we al meer dan zat. Maar ja, het is wel een 8 daagse trip dus per dag valt het weer mee. De gids krijgt op de boot $10 per dag betaald en de bemanning $6.

Toch heb ik moeite met het tipsysteem op de Galapagos en nu ook andere delen van Ecuador.
Een Nederlandse reisbegeleider verdient $25 per dag dat ie werkt. ze vinden namelijk dat je maar 4 uur per dag werkt. je vervoer en overnachtingen zijn uiteraard betaald maar je eten en je drinken moet je zelf zien te regelen bij restaurants. Over het algemeen geven de reisorganisaties aan wat een gebruikelijke tip is voor de Nederlandse reisbegeleider wanneer je tevreden bent over zijn/haar werk. Dat is €1 per dag!
De reisbegeleiders doen erg hun best om dit bedrag binnen te halen overigens want stel dat je een reis doet van 18 dagen...dan doe je de rest van de maand vaak niets meer (zit vaak een week of 2 tussen reizen in). Dus dan heb je een inkomen van €450 een aanvulling van €180 is dan heel fijn.
Maar als je dan ziet dat er op Galapagos maar ook in de jungle lodges briefjes hangen met een gesugereerde tip van $5 per persoon per dag voor een gids....tja. lastig!!!
Ook wanneer je werkt als reisbegeleider in zo'n land en dus de fooienpot beheerd...Fooien en tips is 1 van de lastigste onderdelen!


het andere onderwerp...wanneer geef je wat....ik vind het altijd weer enorm lastig. Op Flores reden we langs een dorpje. we moesten binnen komen kijken bij de chief. We wilden hem iets geven maar dat hoefde niet. Geld wilde hij niet aannemen. Maar even later vroeg hij wel of we cigaretten bij ons hadden. En als niet rokers...hadden we die WEL bij ons..hahaha. Want met cigaretten maak je veel vrienden in indonesie en is men vaak erg blij. Ok, ik geef toe, gezondheidstechinisch niet de beste gift maar minder beladen dan geld.
Ik hou er niet van om geld te geven. probeer dit ook altijd te vermijden. Geef het liefst eten. Maar groente en fruit vind ik sommige landen ook lastig want dat hebben ze vaak zelf al in overvloed.
Maar bedelende kinderen mogen wel eens mee lunchen van ons.
nu ik zo nadenk geven we wel heel vaak mensen te eten...haha. We nodigen ze vaak uit aan onze tafel, zijn leuke momenten trouwens! zit je daar op de kade in Belize samen met de ouwe rastzwerver die zijn arm in het gips heeft aan een bak afhaal chinees

[Globeskater]

In noorwegen hadden wij nog wel wat vervelends, wij wouden de taxi terug naar de acco nemen en hadden dus taxibedrijf gebeld met de vraag hoeveel dat zou kosten, omgerekend was dat 75 euro, omdat wij wisten dat noorwegen duur was gingen we daar uiteindelijk mee akkoort. Toen wij dus uiteindelijk uren later toen wij taxi nodig waren de taxi kregen en instapten wou die gast ineens 100 euro hebben, wij hadden alleen geen geld meer en dat ging dus niet, Na wat ruzie maken heeft hij ons uit de taxi gezet, daar sta je dan midden in de nacht met -15 graden.. uiteindelijk heeft de cafe baas ons nog 25 euro gegeven aangezien we al heel lang buiten hadden staan wachten op een andere taxi. en de cafe eigenaar heeft ook nog de krant op de hoogte gesteld van het asociale gedrag van de taxi chauffeur ten opzichte van ons.. door die donatie van 25 euro van de cafe eigenaar konden wij gelukkig wel terug naar de acco

[El Niño]

@erik
ik weet toevallig wat de bemanning en de gidsen verdienen op een Galapagos trip. Dat is een fractie van wat er gesugereerd wordt voor de tip. De "gouden regel" op de Galapagos is 10% van de reissom als tip. en dat is dus al snel meer dan $100 verdeel dit over ...pak hem beet...5 man bemaning en een gids en je doet wat met verwacht...dan krijgt de gids $50 en de bemanningsleden ieder $10. Wanneer je weet dat het gemiddelde dagloon in Ecuador op $6 ligt dan is vooral de tip van de gids buiten proporties. Wij hebben dus de bemanning wel ieder $10 gegeven en de gids $25. Vonden we al meer dan zat. Maar ja, het is wel een 8 daagse trip dus per dag valt het weer mee. De gids krijgt op de boot $10 per dag betaald en de bemanning $6.

Ja, gedoe he Ik weet niet precies meer wat ik gegeven heb, maar ik dacht 30 (voor hele bemanning) en 10 voor de gids ofzo. Maar aangezien ik $1200 voor die first class yacht betaald had, had ik dus $120 moeten geven . Die Amerikanen op onze boot hadden geloof ik ergens $10 pp per dag achterhaald, dus dat zou op 70-80$ neergekomen zijn. Tsja, ik vond het allemaal nogal veel hoor, en ben er dus net als jullie wat onder gaan zitten. Maar bleef het raar vinden dat die gids z'n eigen enveloppe had, dus dat op z'n Nederlands (deden jullie ook toch ?) maar weer gecompenseerd . Wij hadden trouwens meer dan 5 bemanningsleden. Denk stuk of 7.....

Toch kan $6 voor een bemanningslid ook nooit helemaal kloppen lijkt mij. Krijgt de captain hetzelfde als de keukenhulp

[kohraya]

Wat betreft 'eten geven aan bedelaars' ben ik het helemaal met jullie eens.
Soms voel ik mij echter zelf een bedelaar. "Mag ik aub een foto van je maken?" is daarom een vaak gestelde vraag van mij.
Laatst bezocht ik individueel een himba dorp. Op de camping had ik de tip gekregen wat koopwaar mee te nemen: fruit, suiker, tabac, snoep e.d. Zo zou ik gegarandeerd hun vertrouwen kunnen winnen en foto's kunnen maken.
Nadat ik wat eenvoudige vraagjes had gesteld over hun dorp en of ik er eventjes mocht rond wandelen, kwam dus die vaak gestelde vraag van mij: 'Mag ik aub een foto van jullie maken?'
"Yes, cash money please!"
Dat te horen in perfect engels van een groepje vrouwen met blote tieten, kwam heel erg vreemd bij me over.
"Maar ... ik heb fruit, suiker, tabac ..."
"No no, cash money only!"
Ik was lelijk op mijn tenen getrapt en wilde al geen foto's meer.
De vraag is echter: wie was nu de oplichter?
Was dit een vergelijkbare situatie zoals de kralen en spiegeltjes die voor goud werden geruild bij de indianen?
Natuurlijk wil je jezelf steeds goed praten met dingen zoals: "Ze zijn verpest door die hordes toeristen die daar ook elke dag stoppen." Maar aan de andere kant; als ze bij mij elke dag aan de deur zouden staan om een foto te maken, dan zou ik ook cash money gaan vragen. Dat is toch makkelijk verdient, of niet?
Ik neem het die mensen (achteraf bekeken) dus niet kwalijk, maar ik heb er ook geen spijt van dat ik het cash money voor mij heb gehouden (suiker en tabac later aan een superlieve vriendelijke, niet bedelende man gegeven samen met nog wat dingen ... type kerel waar Jenny het al over had).

Over bedelen valt echter heel wat te vertellen. Wie wel en wie niet?
Als je langs de ghats naar de Ganges wandelt, en je ziet al die leprozen op de treden liggen, dan zijn dat stuk voor stuk mensen die ik met plezier een aalmoes zou willen geven. Maar als ik bij de eerste begin, kan ik halverwege toch maar moeilijk stoppen omdat mijn geld op is. Zielige situatie is dat!
Of kinderen die komen bedelen. Je hoort of leest steeds dat die kinderen gebruikt worden. Je mag ze geen geld, pennen of snoep geven. Ik heb ze wel eens fruit gegeven, maar dan zag ik ze dat een stukje verder bij iemand inleverden en er weer op uit gestuurd werden
Of de invaliden in Cambodja, ze staan je aan de grens al op te wachten als je van Thailand komt. Of ze staan naast je bord te wachten tot je hen iets geeft. Dan scheurt mijn hart als ik andere toeristen hun minachtend zie behandelen (ik bestelde eens, als wijze van protest, dadelijk een broodje voor zo'n bedelaar).
Je kunt geen van allen als oplichters bestempelen, ook al zullen er bij zijn die ook op een andere manier geld kunnen verdienen. Zoals die ene kerel met zelfgemaakte rolstoel met karretje er achter die zelfgemaakte postkaarten verkocht. Op zijn karretje hing de boodschap: "Ik wil niet bedelen, ik wil werken voor mijn geld."
Reken maar dat die kerel verdiende!
Of zoals de kortfilm die ik onlangs zag van een blinde wiens briefje "Ik ben blind, geld aub" door een voorbijganger werd veranderd in "Het is een prachtige dag vandaag, maar ik kan het niet zien!".
Als we nog eens voor een paar euro worden opgelicht, kunnen we denken aan die mensen die die paar euro niet eens hebben ...

[El Niño]

Ach ja, de meeste van deze voorbeelden heeft idd niks met oplichting te maken. En inderdaad: wat zou je zelf doen als je straatarm was en nauwelijks te eten? Dan vind ik sommige trucjes eigenlijk best acceptabel. Ok, soms wordt je een beetje gek van die mensen die je steeds aanklampen/iets van je moeten, maar dat hoort er nu eenmaal als je wat armere landen bezoekt. Maar dit soort dingen en ook "milde oplichtingspraktijken" zijn natuurlijk veel minder erg dan diefstal/berovingen! En die dieven hebben het in het algemeen veel minder slecht dan mensen die met trucjes een beetje geld proberen te verdienen....sterker nog: let in Bogota op "yuppen in pak": dan schijn je juist te moeten oppassen.....
Maar diefstal is natuurlijk ook geen oplichting (veel erger!). De grootste oplichterij in wat armere landen is toch wel door juist toeristen een poot proberen uit te draaien met dingen waar ze zelf om vragen (plus douane grappen, maar daar vraag je ook zelf om: je wilt het land in ). En dan kom ik toch weer bij de taxichauffeurs uit. Maar ook dat valt wel weer mee: als je op 300 taxi's ofzo in Zuid Amerika maar op 5 pogingen tot oplichting kunt komen (waarvan maar 2 geslaagd ), dan is dat ook weer geen extreem percentage (nou ja, misschien ook 100 keer wat naar boven afgerond omdat ik nu eenmaal gringo ben, maar dat vind ik niet zo erg ). Ook heel vaak leuke taxichauffeurs gehad die van alles wilden vertellen (ja echt hoor, Hollanda, mechanica naranja, Johan Cruijf: echt meegemaakt in Quito, haha), en een prima prijs berekenden........

ps. En excuses voor die verhalen op Indiase vliegvelden. Had ook niks met oplichting te maken, maar moest het toch effe kwijt

[Globeskater]

wat ik meestal met bedelaars doe is dat kleine muntgeld dat ik toch niet gebruik in mijn broekzak stoppen en dan gewoon telkens daar wat van geven, alle beetjes helpen dan denk ik maar zo.. in Budapest heb ik ook op de laatste dag toen ik daar woonde en 's ochtends vroeg voor vertrek een zak met eten bij de zwervers neergezet, omdat ik wist dat die het konden gebruiken en het anders toch maar weggegooid werd..

maar het blijft lastig, in India en andere arme landen zou ik die kindjes alleen al allemaal mee willen nemen voor een goede douche, schone kleren en een goede maaltijd, maar helaas kan je daar niet aan beginnen, omdat er helaas geen beginnen aan is..

[tom]

wat kohraya zegt over invaliden in cambodja herken ik ook ja, de mannen zonder benen die, op hun handen 'lopend' van tafel naar tafel langs toeristen gaan. wat ik dan soms doe is ze gewoon uitnodigen erbij te komen zitten, bestel wat eten/drinken voor ze. bedelen moet je niet aanmoedigen maar samen wat eten is toch net weer anders, bovendien kom je zo interessante verhalen tegen.

wat ik erg vond waren de kinderen in treinen in india.
deze kwamen, geschminkt als clown, door de gangpaden koprollen e.d. maken, onder begeleiding van de moeder die op een trommeltje sloeg (die 'moeder' zorgde er wel voor uit beeld te blijven). vervolgens gaan ze met de pet langs en al het geld gaat naar 'moeder' ~O>

toch heb ik ook veel kinderen gezien die bedelen om snoep of geld terwijl ze dit duidelijk niet hard nodig hebben. vooral in marokko kwam ik dit tegen; goed geklede, gezonde kinderen die bedelen en zodra een domme toerist ze iets geeft rennen ze naar de snoepkraam.

met bedelaars ben ik absoluut niet consequent, ik geef (of juist niet) altijd gevoelsmatig en ga uit van het moment

met oplichters kan ik ondertussen ook wel omgaan , belangrijkste is dat je je humeur niet laat verpesten

[El Niño]

Als ik zit te eten, en ze kijken het eten van m'n bord dan ben ik door eerlijk gezegd niet blij mee hoor (en nodig ze dus niet uit om bij mij aan tafel te komen zitten ). Je kunt dan namelijk niet weg, en dan voel ik me echt gestalked.....

Ik had dat in Montevideo een paar keer, en heb er daarna voor gekozen om toch maar binnen te gaan eten.....

[Jenny]

Ik nam (m.n. in Cambodja) het eten wat ik niet op kreeg gewoon mee naar huis (in een doggy bag). Dat eten deelde ik dan uit op weg naar mijn hotel, en dat namen mensen me in dank af.

Van alle landen waar ik geweest ben, vond ik de bedelaars in Cambodja het ergste. Veel aggressiever dan in bv Bangladesh (ze gooiden zelf stenen naar me!), hoewel in Bangladesh veel en veel meer armoede is. Maar Bengalen zou ik niet willen omschrijven als bedelaars, maar als nieuwsgierig en gastvrij (wat som ook vermoeiend is ).

[GerritM]

ik ben opgelicht in Caïro door een taxichauffeur bij het vliegveld. Ik moest overstappen bij een binnenlandse vlucht en moest van Hal 1 naar hal 4, misschien 1 km. Maar ik had 's ochtends maar 45 min. de tijd en er stodn maar 1 Taxi, Hij vroeg 120 Egyptische ponden, dat is echt veel te veel. Maar ik had geen tijd om er tegenin te gaan of de politie erbij te roepen want anders had ik mijn vlucht gemist.

[Jenny]

Dat is balen! Ik heb een vergelijkbare situatie in Cairo gehad, maar omdat ik niet de enige persoon was met een aansluiting heb ik er op gegokt en NIET betaald. De taxi ging weg, en na een paar minuten kwam de GRATIS bus. Naja, daar moesten we natuurlijk ook voor betalen, anders mochten we er niet in... Ja DAHAG! Inmiddels kwam de politie al een kijkje nemen, en de gratis transfer hebben we gekregen.

[El Niño]

Jezus zeg! 120 Egyptische ponden is op dit moment 16,5 Euro ofzo...en dat voor een kilometertje! Maar ik had het ook gedaan hoor, ga ik geen vlucht voor missen........