Ooit gedacht: 'reizen is niks voor mij'?

[rebeccafs]

Hee allemaal,

Ik zit nu in mijn eerste weekje in Peru, nog 4 maanden te gaan. Wat ik ervan vind? Verschrikkelijk. Grootste fout ooit. Wat me leuk leek aan reizen was nieuwe mensen ontmoeten, nieuwe plaatsen zien, een ander leven leiden en mijn luxe opgeven. Ik mis alleen maar de mensen van thuis, ik vind de nieuwe plaatsen niet leuk, snap niet hoe alles hier werkt, mis mijn luxe en spreek de taal niet. Wat ik me elk moment afvraag is waarom ik dit gewild heb en of dit wel iets voor mij is.
Hebben jullie je dat ook weleens afgevraagd? En belangrijker, ging het over?

[Brasov]

Rot dat je je zo voelt, je bent zeker niet de enige. Mijn eerste keer alleen op reis dacht ik m'n eerste dagen in Thailand ook dat ik een gigantische fout had gemaakt, bang om ziek te worden van t eten of de muggensteken en vond t ondanks de vele backpackers toch lastig contact te leggen met mensen. Ik besloot Bangkok te verlaten en iets te doen wat ik sowieso wilde doen, een duikcursus op een tropisch eiland. Vanaf toen ging t steeds beter, leren socialisen in t Engels enzo. Maar t heeft dus wel meer dan een week geduurd voor ik me helemaal top voelde bij het idee van langere tijd alleen reizen. Nu achteraf ben ik blij dat ik dit doorgemaakt heb: alleen reizen vind ik nu het fijnste wat er is, juist om al die redenen die je noemt. En ik mis zelden thuis.

Ik ben zelf nooit in Peru geweest, maar ik zou je aanbevelen om wat meer geld uit te geven aan luxe en aan iets waar je makkelijker mensen tegenkomt, zoals een excursie, een hostel met groepsactiviteiten, zoiets. En als je even weg wil van de culturele gekkigheid naar de bioscoop gaan ofzo. Gewoon de tijd nemen om te wennen en niet te snel verder reizen. Een keer uit eten met een gezellige andere reiziger en je ziet de toekomst meteen wat positiever.

Succes, hoop dat je niet opgeeft, en bedenk dat veel andere reizigers die je ziet zich ook wel eens zo hebben gevoeld.

[rebeccafs]

Het klinkt natuurlijk een beetje lullig, maar ik ben blij te horen dat veel anderen het ook hebben en het daarna leuk kregen. Geeft me wat hoop.

Ik zit alleen wel 3 weken in een gastgezin waar ik wat vrijwilligerswerk doe aan het eind van de middag. Dus ik vind het lastig om naar een hostel of activiteit oid te gaan.
Daarnaast werd ik meteen ziek toen ik aankwam, dus het is nog een beetje een evenwicht vinden tussen wat ik aankan en wat te veel is.

[Erik]

Er is niets zo vervelend als ziek worden op reis. Je voelt je dan even heel klein en helemaal in een vreemd land. Dit soort momenten beïnvloeden je reis en je beleving enorm! Het is gemakkelijk voor anderen om te zeggen dat je door moet zetten (wat ik overigens ook denk), maar het voelt soms heel anders.

Ik denk dat met name in Zuid-Amerika de taal spreken erg belangrijk is. Anders kan ik me inderdaad voorstellen dat het erg lastig is en eenzaam. Misschien dat je in de vrije uurtjes ergens wat lessen kunt volgen? Het belangrijkste bij dit soort dingen is om zo veel mogelijk bezig te blijven en afleiding te zoeken. Op het moment dat je ergens alleen zit en de tijd hebt om te denken dan gaat het meestal mis

Zijn er toevallig wat taalschooltjes in het plaatsje waar je nu verblijft?

[rebeccafs]

Dank je, Erik

In 'dat plaatsje' zijn zeker taalscholen, ik zit namelijk in Lima. Maar ik zit wel in een gastgezin dat me ook Spaans probeert te leren. Ik krijg natuurlijk geen grammaticalessen, maar ik hoor hen wel spreken.

En afleiding zoeken is zeker een goede tip. Dat deed ik vandaag en dat hielp. En voor ogen blijven houden waarom ik wilde reizen.

[Kims]

Hi,

Alles is tijdelijk dus dit gaat ook zeker over. Het maakt het gevoel in het moment alleen niet perse minder voor je. Klinkt als dat je een cultuurschok meemaakt met alle bijbehorende emoties. Komt zeker vaker voor en helemaal als alles zo anders Is dan in Nederland en dan je verwachtingen. Je hebt weinig bekends om je heen en hebt misschien t gevoel vast te zitten. Je zit alleen niet vast aan deze plek ook al heb je dat zo geregeld. Je kan altijd weg of ervoor kiezen om dit aan te gaan en te kijken hoe het zich ontwikkelt. Zoals gezegd, het Is tijdelijk.

Om er even wat mindfulness in te mixen...het Is niet de situatie waardoor je je zo voelt maar je eigen gedachten. Dat betekent ook dat je het om kan draaien. Bedenk waarom je op deze trip bent gegaan en wat je er uit wil halen. Waar ben je dankbaar voor nu je daar bent? Wat heb je al geleerd en meegemaakt?

En ook de gedachte dat je daar niet moet zijn kan helpen. Je kan teruggaan naar Nederland als je dat perse wil. Het Is niet het einde van de wereld. Maar wat dan? Je bent weggegaan om een reden. Krijg je spijt als je weer thuis bent en je je realiseert dat alles precies hetzelfde Is als een week of 2 geleden. Of is het je veilige haven en kun je niet zonder? Ook dat zijn puur gedachten. Soms zijn we onze eigen ergste vijanden...

Realiseer je wel dat je hoe dan ook sterker wordt door deze ervaring en meer inzicht krijgt in jezelf. Niets is altijd leuk of fijn en we leren uiteindelijk het meeste als we uit onze "comfort zone" stappen, niet als we alleen maar doen wat t makkelijkste Is.

Geloof me, deze ervaring maakt je sterker en daardoor zul je je uiteindelijk zoveel beter voelen!

Sterkte

[rebeccafs]

Dank je @Kims voor de goede reactie

Soms is het wel goed om weer even te beseffen dat ik het mezelf moeilijk maak. En dat is elke ochtend als ik wakker word en besef dat ik niet thuis ben, dat ik thuis 4 maanden niet zal zien en dat ik me hier maar weer moet gaan redden zonder het te kennen of te snappen.
Ik probeer wel vaak voor ogen te houden waarom ik wilde reizen, alleen geen van die redenen bevindt zich hier in Lima. Fus het voelt ook een beetje als 'mn tijd uitzitten', en dat maakt het er niet makkelijker op als ik pas een halve week van de drie gehad heb.
En hoewel ik niets liever wil dan teruggaan, is dat zo zonde. Ik heb hier een jaar voor vrijgenonen, een half jaar elke dag voor gewerkt en ontzettend veel voor betaald. En ik heb nog niet eens gedaan wat ik wilde doen.

Maar ik begin nu toch wel het gevoel te krijgen dat reizen niet mijn ding is. Ik ben gehecht aan mijn omgeving en ik vind het heel belangrijk te weten hoe alles werkt. Ik wist al wel dat ik daar moeite mee zou krijgen, ik had het alleen niet zo erg verwacht.

[Kims]

No worries, hopelijk heb je er wat aan.

Goed dat je hebt besloten om het aan te kijken. Laat het maar even zijn en voel maar wat er in je omgaat, probeer er geen oordeel of conclusie aan te geven. Het is wat het Is.

Ik denk ook niet dat je na zo'n korte tijd al een idee kan hebben over "reizen" maar dat Is mijn gevoel. Het idee reizen heeft voor velen iets avontuurlijks met ontdekkingen en mooie ervaringen, romantisch misschien of gewaagds. Realiteit is dat reizen net als in je normale leven voor een deel bestaat uit dingen die niet (zo) leuk zijn. Je voelt ze nu alleen meer omdat je er alleen voor staat in een vreemde omgeving. Al je gevoelens lijken vaak intenser op reis waardoor reizen ook zo verslavend kan zijn of zo moeilijk.

Als ik jou was, zou ik dag per dag nemen en het jezelf proberen niet moeilijker te maken door continue te denken aan waar je liever zou zijn of niet zou willen doen. Je hebt het helemaal zelf in de hand.

Zoals ik eerder schreef, denk ik dat deze ervaringen je sterker kan maken en vormen. Meer dan je nu kan bedenken.

Succes ermee!

[ubiytsa]

Geef het de tijd. Wie weet ben je een persoon die verandering moeilijk kan omarmen en duurt het bij jou wat langer dan bij anderen. Zo'n periode is hartstikke goed voor je ontwikkeling; hierna ken je jezelf waarschijnlijk stukken beter dan hiervoor.

In Nederland is het hip om overal in de wereld heen te gaan, je kunt het zo gek niet bedenken. Bij sommigen is die drang intrinsiek, bij anderen extrinsiek. Met andere woorden: de één reist omdat hij of zij diep van binnen niets liever doet dan dat en hij of zij ervoor gemaakt is; de ander reist omdat hij of zij enthousiast is geworden door vrienden, familie en zelfs onbekenden. In beide gevallen zul je je draai moeten vinden en dat kan even duren.

Zelf ben ik onbekend met het gevoel.

[Erik]

Zijn er in Lima geen Nederlanders waar je mee af kunt spreken in de avond? Ongetwijfeld dat er ergens een Facebook groep o.i.d. voor is. Misschien een leuke manier om met mensen in contact te komen en ze kunnen je misschien ook wat helpen met de taal?

Verder ben ik het met bovenstaande reacties eens.

[Kims]

Hoe is het nu met je?

[rebeccafs]

Het is wisselend. Lima bleef ik stom vinden, maar dat was ook niet standaard reizen. Daarna had ik in Cuzco al snel een leuk groepje en het is een prachtige stad, dus daar heb ik me vermaakt, hoewel ik wel altijd wat heimwee bleef houden. Gisteren kwam ik in Arequipa aan, wat weer moeilijk was: nieuwe stad, nieuwe mensen, alles nieuw en 2 nachten niet geslapen. Ik zit nu in een rustig hostel waar ik kan slapen,dus voel me een stuk beter.

Ik ben er nog niet uit of reizen mijn ding is. Ik hecht me te veel aan dingen die anderen niet missen en ik vind dingen moeilijk die anderen niet moeilijk vinden. Ik vermoed dat dit mijn enige reis zal zijn. Ik ben meer van de korte vakanties

[LaosFan]

@rebeccafs

Ik ben erg benieuwd hoe je er uiteindelijk op terug kijkt? Denk je nog eens voor langere tijd weg te gaan of was dit het (voorlopig). Viel het uiteindelijk mee of niet?

[AnnemiekeinZA]

Wat jammer dat je je zo voelt. Ja alles is super anders dan Nederland, misschien had je dat gedacht en valt het erg tegen. Maar je komt er wel door en straks kijk je er misschien toch goed op terug, met veel ervaringen rijker.
Kan je je niet aansluiten bij andere reizigers, is wel zo prettig en veel gezelliger. Ik deed dat altijd in (hum) in mijn jonge jaren.

Ik ben begonnen (alleen) te reizen vanaf mijn 16de jaar. Ja alleen, niemand mijn mijn vriendinnen mocht mee, te gevaarlijk te eng etc. En heb ook moment gehad, waar ben ik aan begonnen, maar nooit lang. Ik heb nog nooit heimwee gehad eigenlijk. En Nederland ook nooit gemist.
Wel dingen gemist op een lange reis, maar dat is menselijk hoor. Je mist vrienden, ouders. Bepaald eten. zou niet goed zijn als je dat niet ging missen. Maar als je terug bent geniet van dat gemiste eten dubbel en ook van de gemiste personen.

Ik reis nog steeds super graag, als na een reis een week thuis ben, wil ik al weer weg.

Nu al jaren wonende in Zuid Afrika en wat mis ik, ja mijn vrienden en familie, maar och we hebben skype etc. (is niet hetzelfde als in het echt) en eten en snoep, kunnen we hiet ook kopen in het Nederlands winkeltje, erg duur, dus het is dan wel een traktatie. En zeker als we een keer in NL zijn is het feest, maar we zijn ook weer blij om naar huis te gaan in ZA. Nee Nederland mis ik niet hoor.

En de luxe missen ja dat kan ook, maar een stap (of stappen) terug doen kan geen kwaad. Wij hebben nu niet altijd water, elektriciteit, of dan is wel eens staking, kunnen we nergens tanken of zo, allemaal reuze vervelend, maar och het is zo en gaat ook weer over.
We moeten oppassen voor slangen en andere beesten rond ons huis, is wennen, maar went ook weer.

Ja het leven in NL (Europa) is een stuk makkelijker, maar daar wordt je ook geleefd....


Sterkte met je reis.. en niet bang zijn....voor het eten etc. Niet naïef zijn, maar gewoon doen en leer ervan. Deze ervaringen zijn geweldig en helpen je zeker voor je verdere toekomst, als zie je dat niet nu. Leef en geniet, probeer die knop om te zetten en niet bang zijn om iets te doen, gaat het niet zo goed...jammer volgende keer beter echt!

[rebeccafs]

@LaosFan

Ik heb het uiteindelijk reuze naar mijn zin gehad. De eerste weken waren zwaar, daarna heb ik 2 heel leuke weken gehad en vervolgens ontmoette ik iemand om samen mee te reizen. Toen ik er daarna weer alleen voor stond, was ik zoveel flexibeler en ontspannener geworden dat ik alles aankon.
Ik kijk erop terug met heel veel plezier en ik zou graag weer eens gaan.