bij voorbaat al heimwee..

[Celestevh]

Hoi allemaal,
Ik vertrek (voor zover ik het nog aandurf..) over 3 weken naar Nepal. De laatste dagen kan ik er niet aan denken zonder in tranen uit te barsten. Ik ben bang, heel bang.. en waarvoor? Ik kan het niet uitleggen. Ik heb het er ook nog met niemand over gehad omdat ik niet wil dat mensen denken 'zie je wel, ze kan het niet'.
Als ik aan mijn reis denk, voel ik gewoon een enorme angst en wordt ik ontzettend verdrietig.. De mooie dingen van mijn reis, zoals het iets goeds doen voor mijn medemens met mijn vrijwilligerswerk en het ontdekken van de wereld, lijken ineens een stuk minder mooi. Ik had ontzettend veel zin in bijvoorbeeld een weekendtrip naar nationaal park Chitwan, maar ook dat staat me inmiddels meer dan tegen.
Zijn er mensen die dit ook hebben of hebben gehad? Wat doen/deden jullie eraan? Heeft er iemand tips.. of moet ik de hele boel maar gewoon annuleren. Zover is het namelijk inmiddels bij me.. ik heb alles al opgezocht om te annuleren. Maar aan de andere kant wil ik ook graag gaan omdat ik weet dat ik het vast naar mijn zin ga hebben.
Kan iemand me helpen? Ik weet het echt niet meer..

[Erik]

Heimwee is iets heel vervelends en zeker in het begin kan het echt heel lastig zijn. Toch zou je jezelf daardoor niet moeten laten tegenhouden. Je zal zien dat als je wél gaat je op een bepaald moment je draai gaat vinden en je plezier gaat hebben. De beste manier om met angst om te gaan is dat te doen waar je het meest tegen op ziet. Leuk is dat zeker niet altijd, maar je zal merken dat je na iedere overwinning er steeds sterker uit komt en het steeds gemakkelijker gaat. Voor iedereen is het verschillend hoeveel tijd dit kost.

Naar huis gaan kun je altijd nog, opnieuw op reis misschien niet meer.

[ubiytsa]

Ik weet natuurlijk niet hoeveel reiservaring je hebt, maar ik ga er maar eventjes vanuit dat het je allereerste reis is. Bij mijn eerste reis was ik ook wel nerveus. Komt alles wel goed? Weet ik mijn weg wel te vinden? Komt het wel goed met geld? Ontmoet ik wel andere mensen? Het grappige van reizen is dat je waarschijnlijk op al deze vragen 'ja!' kan zeggen. Veel mensen zitten in hetzelfde schuitje als jij, ieder met hun eigen angsten. Vergeet vooral niet dat je iets gaat doen wat enorm vet is en waar anderen juist jaloers op zijn. In het begin is reizen ook wel een beetje eng, maar als je écht geïnteresseerd bent in de wereld, dan verandert die angst bijna direct in een soort van kick waardoor je nooit meer iets anders wil.

Als je niet geïnteresseerd bent in de wereld, maar gewoon mooie Facebookfoto's wil hebben: tjah, dan kan die heimwee nog wel eens flink inslaan.

[Celestevh]

@erik Dat heb ik me inderdaad ook bedacht, ik kan altijd naar huis . En ik weet zeker dat ik spijt krijg als ik niet ga. Ben net opgebeld door mn reisorganisatie (heb naar hun mn angsten ook kenbaar gemaakt) en ze hebben me nog wat bemoedigende woorden toegesproken. Ik ga ook gewoon denk ik, denk dat ik hier gewoon even doorheen moet.

@ubiytsa ik hoef zeker niet alleen maar mooie facebook foto's haha! Het gaat me echt om de ervaring en het feit dat ik andere mensen ga helpen (ga namelijk tijdens mijn reis ook vrijwilligerswerk doen, dat is de hoofdmoot). Ik heb dit bericht best wel tijdens een emotioneel moment geschreven zegmaar.. en ben inmiddels gelukkig een stukje rustiger . Ik weet ook zeker dat ik spijt ga krijgen als ik niet ga! Maar alle mensen die ik spreek waarvan ik weet dat ze iets soortgelijks hebben gedaan, herkennen zich niet echt in de hoeveelheid angst die ik ervaar. Maar wat ik al zei tegen Erik, ik denk dat ik hier gewoon even doorheen moet. Nog 3 weken te gaan, dus dat zal ik nog wel redden. Ik moet gewoon weer even de zin terug krijgen denk ik. Als ik niet ga, is het zeer zeker een gemiste kans!

[Sandervh]

Een mooie spreuk voor dit verhaal: If your dreams don't scare you, they're not big enough. Al met al is jou droom op dit moment groot genoeg. Mocht je daar zijn en na 2 weken nog steeds denken wat doe ik hier, kun je altijd nog een ticket terugboeken. Voor nu zou ik zeggen: laat het over je heen komen en als je een keer wil janken, gewoon doen. Je bent niet de eerste en vast ook niet de laatste.

[ubiytsa]

@erik Dat heb ik me inderdaad ook bedacht, ik kan altijd naar huis . En ik weet zeker dat ik spijt krijg als ik niet ga. Ben net opgebeld door mn reisorganisatie (heb naar hun mn angsten ook kenbaar gemaakt) en ze hebben me nog wat bemoedigende woorden toegesproken. Ik ga ook gewoon denk ik, denk dat ik hier gewoon even doorheen moet.

@ubiytsa ik hoef zeker niet alleen maar mooie facebook foto's haha! Het gaat me echt om de ervaring en het feit dat ik andere mensen ga helpen (ga namelijk tijdens mijn reis ook vrijwilligerswerk doen, dat is de hoofdmoot). Ik heb dit bericht best wel tijdens een emotioneel moment geschreven zegmaar.. en ben inmiddels gelukkig een stukje rustiger . Ik weet ook zeker dat ik spijt ga krijgen als ik niet ga! Maar alle mensen die ik spreek waarvan ik weet dat ze iets soortgelijks hebben gedaan, herkennen zich niet echt in de hoeveelheid angst die ik ervaar. Maar wat ik al zei tegen Erik, ik denk dat ik hier gewoon even doorheen moet. Nog 3 weken te gaan, dus dat zal ik nog wel redden. Ik moet gewoon weer even de zin terug krijgen denk ik. Als ik niet ga, is het zeer zeker een gemiste kans!

Mensen vinden het ook eng om angsten toe te geven en daarnaast heb je gewoon veel mensen die beslissen zoiets te doen en dan niet erover nadenken totdat ze er zijn. Als ik het zo lees ben jij iemand die veel nadenkt over wat er zou kunnen gebeuren (herkenbaar) en dan praat je jezelf wat angst in. Als je er dan bent weet je dat al dat nadenken geen nut had

[Celestevh]

@sander dankjewel en janken doe ik zeer zeker haha! meer dan me lief is. ik moet het inderdaad gewoon over me heen laten komen, anders weet ik nooit of mijn angsten gegrond waren of niet.

@ubiytsa ik ben inderdaad een nadenker, een controlfreak en noem maar op haha. ik heb het liefst alles tot in de puntjes geregeld voor ik ergens aan begin. maarja dat is in deze niet echt haalbaar, leerpunt voor mij dus! hoe meer ik er weer realistisch naar kijk, hoe meer zin ik er ook wel weer in heb. ik zal er vast en zeker van gaan genieten, hoe onwaarschijnlijk dat soms ook lijkt. en het is heel fijn dat er forums als dit en mijn reisblog bestaan waar ik lekker mijn hart kan luchten en naar de nuchtere en steunende woorden van anderen kan luisteren!

[Erik]

Ben het helemaal eens met bovenstaande reacties. Ook ik herinner mij dat ik mijn eerste reis heel erg spannend vond. Zeker de avond er voor denk je: Heb ik echt alles geregeld, wat als dit, wat als dat, wordt ik op tijd wakker, doet mijn wekker het goed en is het alarm op tijd ingesteld etc etc. Alles onder controle willen hebben.

Wat goede tips hiervoor is om een lijst te maken met dingen die je mee wilt nemen en een andere lijst van dingen die je moet doen. Iedere keer dat je iets bedenkt zet je het op de lijst en iedere keer dat je wat hebt gedaan streep je deze door. Hierdoor heb je voor jezelf overzicht en het kan rust geven.

Inmiddels reis ik heel erg veel en denk ik: Heb ik mijn paspoort, heb ik mijn pinpas / creditcard? Ja? Okay dan red ik mezelf wel mocht er wat gebeuren.

Dat je even een minder moment had en hebt gedeeld is niet erg. Fijn zelfs want ik weet zeker dat er veel mensen lezen die hetzelfde denken, maar niet het lef hadden om er over te posten. Dus mocht je weer zo'n moment hebben de komende drie weken (of maanden) dan spreken we je graag wat bemoedigende woorden toe!

[Celestevh]

@erik lief van je! ik hoop inderdaad dat er meer mensen zijn die wat aan jullie bemoedigende woorden hebben . kon er zelf heel weinig over vinden, dus hoop dat als er mensen zijn die zich ook zo voelen, ze hier uit komen en jullie reacties lezen. ik heb er in ieder geval veel aan en ben blij dat ik tips en uitspraken van ervaren reizigers krijg!

[ubiytsa]

Voor een scenarioplanner/denker is reizen in eerste instantie ook niet de meest logische stap en daardoor is het een wat grotere uitdaging dan voor de meesten. Als je eenmaal een tijdje buiten je controle en comfort zone hebt geleefd en je merkt dat alles goed is gegaan, krijg je wel het vertrouwen in je 'spontane' keuzes. Bij mij en veel anderen in ieder geval wel.

[Celestevh]

mensen vragen zich inderdaad ook wel af hoe ik in hemelsnaam op dit idee gekomen ben haha. en ik wist van te voren dat het een grote uitdaging zou worden, maar heb het ook redelijk lang geblokkeerd als het ware. maar hoe dichterbij het komt, de aard van t beestje laat zich wel zien . en hier zijn we dan, gestresst en wel haha. maar ik denk inderdaad dat het wel los zal lopen als ik eenmaal merk dat niet alles altijd gepland kan worden, maar het wel goed gaat . fijn dat ik niet de enige ben die alles geregeld wil hebben!

[Tomm]

jooo!! je bent niet de enigste Celestevh.
Hier zit nog iemand, 29 jaar 186 groot beer van een vent, vol tattoo's die het net als jou fcuking spannend gaat vinden als ik eenmaal in sydney sta in me uppie . alleen ik heb al eerder gereist met een maatje en het backbacker virus is gooooddd!!! allemaal super mensen. je gaat gegarandeerd genieten daar net als ik natuurlijk.

Super reis gewenst en drop nog is een berichtje als je er eenmaal zit
Groetje uit Eindhoven

[Celestevh]

haha good to know! jij ook een heeeeele fijne reis gewenst! sydney lijkt me ook gaaf! misschien ooit in de toekomst nog!
ik ben heel benieuwd naar het backpackersvirus haha, alleen als ik het vaker wil gaan doen zal ik toch een grotere backpack nodig hebben. het was namelijk in eerste instantie niet het idee om te gaan backpacken, maar echt om heen te gaan, vrijwilligerswerk te doen en terug te gaan. hiervoor heb ik dan ook een backpack gekocht die vooral bedoeld is voor kleine trips. uiteindelijk toch maar 1,5 week backpacken erachteraan geplakt, want als je er bent kun je het land niet verlaten zonder wat gezien te hebben! dus mocht ik ook het echte backpackersvirus krijgen, wordt het eerst nog even shoppen (vind ik ook verschrikkelijk natuurlijk).
Groetjes uit een heel klein gehucht!

[Rebec]

Voor mijn grote reis naar Australie heb ik ook een paar paniekaanvallen gehad. Wat ga ik in hemelsnaam doen? Het weekend voordat ik weg ging was ik zelfs ziek van zenuwen. Maar het allemaal goed gekomen en ik heb de tijd van mijn leven gehad.
Waarschijnlijk ben ik voor mijn volgende grote reis ook weer nerveus, maar dat krijg je als je het onbekende op gaat zoeken en je vertrouwde leventje verlaat.

[Celestevh]

Ja dat is zeker waar.. het is vooral angst voor het onbekende denk ik. Maar in mijn omgeving lijk ik de enige die echt angst en paniek ervaart, maar ben blijkbaar (en gelukkig) niet de enige!