Emigratie overwegingen

[Rick]

Wie van de ATG forum gebruikers heeft weleens overwogen om te emigreren naar het buitenland (of heeft het zelfs gedaan)? Ik ben namelijk benieuwd aangezien ATG toch over reizen gaat en de verleiding groter worden hierdoor. Dus ik ben benieuwd naar de verhalen van waarom je het uiteindelijk er wel of juist niet voor gekozen hebt om het te doen.

[ubiytsa]

Leuk topic!

Ik overweeg niet om te emigreren en ik verwacht ook niet dat ik dit ooit zal doen. Nu ben ik nog een student van 21, dus is er sowieso nog maar weinig sprake van geweest. Mijn reden hiervoor is eigenlijk dat familie/vrienden hier wonen en ik wil niet te ver van ze weg wonen.

Mijn kijk op Nederland is verder namelijk niet zo positief. Het land is mooi hoor, maar ik ben gewoon geen groot fan van mentaliteit van de mensen hier. Al zal dat ook wel zo zijn bij het land waarheen iemand uiteindelijk emigreert. Tijdens een vakantie lijkt het dan allemaal geweldig, maar wanneer je daar woont zal het allemaal wel 'gewoon' geworden zijn. Dat betekent natuurlijk wel dat ik tijdens de reisjes wel verlost ben van die nare mentaliteit

[Globeskater]

Ik heb tijdens mijn studie al meerdere malen enige maanden in het buitenland gewoond.. Dit is mij altijd goed bevallen en enige dat ik eigenlijk mis is af en toe familie en dan vooral oma omdat zij geen internet heeft.. Ondertussen ben ik kort geleden afgestudeerd en voor nu zou ik graag eerst wat werkervaring opbouwen in Nederland en een beetje sparen.. Met mijn studie kan ik wereldwijd aan de slag en er is een kans dat ik mijn eigen bedrijfje wil gaan opzetten..

Ik denk dat er zeker een kans is dat ik weer vertrek en dat het eigen bedrijf ook in het buitenland wordt opgezet. Ik speel nu al met wat buitenlandplannen en ik denk dat die in de toekomst nog wel sterker gaan worden. Ik zou graag in een land wonen met een beter klimaat, welk land het zou moeten gaan worden is mij nog niet duidelijk, het is maar net waar de wind mij heen brengt

[Reismeis]

Hier valt het woord 'emigreren' regelmatig, maar echte plannen zijn er (nog) niet.

[kohraya]

Mijn echtgenote is reeds geëmigreerd ... vanuit Nederland naar België
Verder wordt er hier héél vaak gesproken over 'vertrekken' naar warmere en rustigere oorden.
Huisje verkopen en wegwezen. Maar de kinderen hé ...
De eerste 5 jaar zal het niet gebeuren.

[Globetrot]

Ik woon al weer zo'n 23 jaar in Denemarken. Niks exotisch aan, maar wel een ander land. En alhoewel NL en DK op het eerste gezicht behoorlijk veel van elkaar hebben, zijn er toch ook echt verschillen in mentaliteit en gewoonten en gebruiken.

Ik kom uit een hecht gezin, waar we altijd veel leuke dingen met elkaar deden. Voor m'n afstudeeropdracht zat ik een half jaar in Denemarken. Ik ben na die tijd nog een paar keer een aantal maanden in Nederland geweest, maar het bleef trekken.

Toen ik net afgestudeerd was vond ik het heerlijk om hier te wonen. Vrijwel alle vrouwen hadden hier hun eigen carriëre en kinderopvang was uitstekend geregeld. DK is minder dicht bevolkt dus een huis met een redelijke tuin is voor de meeste mensen die werken wel weggelegd. Altijd de zee dichtbij en geen files. Op veel plaatsen nog gratis parkeren en de mensen bemoeiwen zich veel minder met elkaar dan in NL. Studeren gratis, bibliotheek gratis, geen zorgverzekering nodig omdat die kosten via de belastinggelden geïnd worden. Een jaar betaald zwangerschapsverlof. Voordelen te over...

Ik heb het nooit als een probleem ervaren dat ik eerst zo'n 8 uur in de auto moest zitten om m'n familie te zien. Bij ze logeren had ook best een meerwaarde, want dan maken ze echt tijd voor je vrij. Maar het spontaan even bij vrienden of familie langsgaan, dat is er niet bij. En toen m'n vader met de gezondheid begon te kwakkelen, had ik er moeite mee als ik na een bezoek weer naar huis ging. Ik had ook het gevoel dat de rest van de familie mij niet ongerust wilde maken. Hij is overleden en ik was niet in de buurt...

M'n moeder heeft haar huis verkocht en zit nu in een appartement. Prachtig hoor, met voldoende ruimte en lekker centraal. Maar nu m'n zoon 9 is en op allerlei clubjes zit, wordt het soms toch een dilemma. Want wij gaan in de korte vakanties naar de familie in Nederland en zijn vriendjes gaan naar scoutingcamp, voetbalschool, karatebootcamp en noem maar op. Hij vindt het erg fijn, een weekje bij oma, maar langzamerhand hebben z'n neefjes en nichtje ook allerlei dingen die ze in de vakanties gaan doen...

Ach ja, jullie zullen vast denken, wat een gezever van zo'n oude taart. Maar ik was jong toen ik hier kwam. Ik ben gelukkig hier in DK, met m'n vrienden en kennissen, m'n huis en tuin en 5 minuten lopen vanaf een prachtig strand. Ik had me echter nooit gerealiseerd, dat m'n ouders ouder werden en dat m'n kind op een gegeven moment andere behoeftes zou kunnen krijgen. Stom hè?

Ik geloof niet in reïncarnatie, maar mocht nu blijken dat ik het mis heb, dan zou ik de volgende keer toch kiezen om in de buurt van m'n familie te blijven ongeacht in welk land ze zouden wonen.

[stevenl]

Ik woon al geruime tijd in Thailand.

Was niet happy in Nederland en zag geen mogeloijkheden voor me om het geluk daar te vinden, dus heb toen besloten om de stap te maken en naar het buitenland te gaan, om in ieder geval tegen mezelf te kunnen zeggen dat ik het geprobeerd heb.
Het is niet altijd makkelijk, maar ik heb nooit spijt gehad van mijn besluit. Financieel en materieel had ik het in Nederland veel beter, maar ik ben nu happy met mijn leven.

[Jenny]

Ik heb de afgelopen jaren twee keer kort in Indonesië gewoond (in totaal 9 maanden) en ruim 7 maanden in Engeland. Met name op Bali heb ik overwogen om er te blijven.

Maar dan? Ik verlangde naar het leven wat ik had in m'n dorp. Lesgeven. Opgezogen worden in m'n familie daar en de banjar met zijn ceremonies. Alleen... Daar is geen cent mee te verdienen. En nooit meer elders heen kunnen en nooit meer kunnen reizen (ook niet naar familie en vrienden)? Niet handig.

Ander werk, er zijn banen voor expats. Dat wereldje beviel me niet, ik wil werken mét de bevolkings, en niet hen voor me laten werken. Op een tropisch eiland zitten met allemaal westerlingen is niet mijn ding.

Ik heb toen een bewuste keuze gemaakt. Terug naar Nederland, niet emigreren. Werken en geld verdienen, en lekker blijven reizen. Ieder land heeft zijn goede en slechte kanten, en het zijn met name de dingen die ik doe en de mensen om me heen die me gelukkig maken.

[Yvonnetje]

In 2010 vertrok ik naar China voor een half jaar om daarna terug naar Nederland te komen. Dat is niet gebeurd en inmiddels woon ik hier al bijna 3 jaar.
Het is nooit een bewuste keus geweest (in eerste instantie), maar door de liefde heb ik gekozen om hier te blijven.
Wat Jenny zegt over de financien heb ik niet zo. Als leerkracht verdien ik hier behoorlijk en heb de kans om te sparen voor zaken als pensioen en dergelijke (wat je hier niet automatisch opbouwt).
Uiteraard mis ik Nederland en familie en vrienden soms, maar vliegtuigen zijn gewillig

[Moira]

Ik ben samen met mijn man na een wereldreis van bijna 4 jaar geimigreerd naar Nieuw Zeeland. We waren er eerst 3 maanden geweest om rond te reizen en zijn eigenlijk verliefd geworden op het land. Daarna is het vrij snel gedaan en in 6 maanden was alles rond om te gaan wonen.
Wij zijn tijdens het reizen meerdere malen terug geweest naar Nederland en we vonden het beide niet echt ons land meer. We konden ook beide niet goed tegen de drukte en stres in Nederland. Wij wonen nu met heel veel plezier in Auckland.

[WizardOfOss]

De gedachte heeft bij mij al vanaf m'n eerste trip naar New York zeker gespeeld en is na m'n eerste trips naar Azië alleen maar sterker geworden, maar tot concrete plannen is het nooit gekomen. Ik merk wel dat ik door herhaaldelijke bezoeken aan dezelfde bestemmingen ook wel selectiever ben geworden, ik denk niet langer dat ik er gelukkiger van zou worden als ik mijn comfortabele leventje hier zou inwisselen voor bijvoorbeeld China. Maar voor Japan daarentegen...

Punt blijft alleen dat ik echt geen flauw idee heb hoe dat te realiseren. Per slot van rekening zal je daar dan toch ook je brood moeten verdienen, en in zulke landen beperken de mogelijkheden zich toch al snel tot leraar Engels. En dat zie ik mezelf toch niet doen. Heb wel boeken gelezen van mensen die dat wel gedaan hebben, heerlijk leesvoer, maar dat werkt nog altijd niet als aanmoediging. Dus iets zegt me dat het voorlopig nog wel even bij dromen blijft.

Op het werk werd me laatst nog wel gevraagd of ik wellicht een functie in Oostenrijk binnen een ander onderdeel van ons moederbedrijf zou ambiëren, geen concreet aanbod, maar daar zouden ze nog volop in de programmeertaal werken waar ik redelijk in vastgeroest ben maar bij ons langzaam aan uitgefaseerd wordt. Maar nee, dat is toch niet het soort avontuur waarvoor ik praktisch mijn complete leven hier zou willen opgeven.

[Kims]

Hey wat een leuk onderwerp

Wij wonen nu 7 jaar in Australie... Geemigreerd? Ja, ik denk het dus wel al is het nooit een bewuste stap geweest. En nog steeds hebben we een houding van "we zien wel hoe het gaat lopen".

We zijn in 2005 vertrokken voor een working holiday jaar in Nieuw-Zeeland. Beiden hadden we het idee dat we niet meer terug zouden komen, maar we lieten het open en bestempelden het niet als "de grote emigratiestap". Na het jaar Nieuw-Zeeland wilden we niet terug naar Nederland dus zijn we naar Australie gegaan voor wederom een working holiday jaar. En aan het eind van dat jaar wilden we nog lang niet weg omdat we ons realiseerden dat er nog zo ontzettend veel te doen en zien was, daarnaast waren we van Australie en de mensen gaan houden. Gelukkig hadden we de luxe om via mijn werk een werkvisum te kunnen krijgen en vandaaruit een permanente verblijfsvergunning.

Ik had in 1e instantie niet zoveel verwachtingen bij Australie, dacht dat het vol zou zitten met jonge backpackers (niet dat daar iets mis mee is hoor ) en had me totaal niet verdiept in het land zelf. Maar niets was minder waar, Australie bleek het land voor ons en blijft ons nog steeds verbazen. De grootte, indrukwekkende natuur, positieve en open houdingen van (de meeste) mensen en geweldige mogelijkheden maken dat het voor ons een perfekte woonplek is. Als we kijken wat we de afgelopen 8 jaar hebben gedaan en hoe we hebben geleefd in vergelijking tot hoe we waarschijnlijk in NL hadden geleefd, is dat niet te vergelijken. We hebben gemiddeld 4-6 maanden van elk jaar kunnen reizen zowel binnen als buiten Aussie, wat voornamelijk mogelijk is door mijn contractwerk, alle extra's die ik daarbij krijg en daarmee de mogelijkheid om te sparen wat in NL zeer zeker niet het geval zou zijn geweest.

Ik ben elke dag dankbaar dat we de stap hebben genomen om weg te gaan uit de Lage Landen en dat ik hier kan wonen, werken en vooral reizen! Nederland blijft natuurlijk ons vaderland, maar Australie is ons nieuwe zelfgekozen land, in ieder geval voor nu.

Gemiddeld gaan we elke 2 jaar terug naar NL. Het is altijd een intensieve, slopende maar leuke tijd om terug te zijn en iedereen weer te zien. Maar elke keer weer een bevestiging voor ons dat we gelukkiger zijn Down Under

[Reismeis]

Leuk om te lezen, Kims!!

[Femopreis]

Ik ben dit voorjaar naar Hamburg verhuisd, maar zie mezelf niet als geëmigreerd. Ik vind Nederland fijn, maar heb erg het gevoel dat ik er nu even een tijd niet moet zijn. Hamburg is prachtig, en bevalt me erg goed. Maar hoe lang ik hier uiteindelijk blijf, dat weet ik nog niet. Ergens denk ik er toch weer over om een reis te maken.... Voorlopig zit ik hier echter goed

[Erik]

Ik las in een ander topic dat je freelance werkt en zo kunt doen wat je doet. Wat voor soort werk doe je dan als ik vragen mag?