Contacten (met het thuisfront / de buitenwereld)

[TimmyG]

Ik zat me laatst te bedenken hoe ik mijn reis het beste zou kunnen 'beleven'. Normaal gesproken houdt bijna iedereen die lang op reis gaat een reisblog bij. Dit was ik ook van plan te gaan doen, ten eerste omdat ik dat leuk vind en ten tweede omdat ik anderen toch op de hoogte van mijn belevingen wil houden. Maar toen bedacht ik me dat ik naast een blog eigenlijk helemaal geen andere contacten met Nederland zou willen hebben. Geen mail checken, geen facebook, geen skype, helemaal niks. Puur omdat het mijn eigen 5 maanden moeten worden, geen zorgen maken over anderen in Nederland. Misschien wat egoïstisch, maar ik doe de reis puur voor mezelf.
Ik bedacht me zelfs of een mobiel wel noodzakelijk is. Misschien handig voor contacten die ik daar op doe, of mensen die ik wil bezoeken (mijn broertje bijvoorbeeld). Maar voor de rest eigenlijk niet nodig lijkt me.
De enige dingen waarvoor ik een internetcafé zou willen bezoeken is dus het updaten van m'n blog. Daarnaast misschien het zoeken van extra informatie over bepaalde locaties of het zoeken van een hostel. Hoewel het reizen op de bonnefooi ook weer een extra belevenis is.

Ik vroeg me af hoe anderen dit ervaren hebben. Zijn er meer mensen die zich min of meer hebben afgesloten van de buitenwereld om hun reis beter te kunnen beleven? Of doet het af en toe gebruik maken van (sociale) media niks af aan de belevenis?

(dit zeg ik trouwens nu, misschien heb ik na een week Thailand alweer behoefte om bekenden te spreken )

[Globetrot]

Ik heb wel meerdere keren voor lange tijd in het buitenland gezeten, maar nooit langer dan 1,5 maand achter elkaar rondgreisd. Tot afgelopen zomer, had ik nooit een mobieltje bij me en belde ik misschien een keer naar m'n oude ouders om te zeggen dat alles okay was. Ik had tijdens m'n reis helemaal geen behoefte aan uitwisselen van belevenissen met familie, vrienden en kennissen en was puur uit op het beleven van de plekken waar ik kwam.

Afgelopen zomer was ik met m'n zoon van 8 in Vietnam en daar waren zelfs in heel goedkope hotels overal computers waarvan je gratis gebruik kon maken. Bovendien had ik een mobieltje bij me zonder simcard maar waar we wel via skype contact konden houden. Automatisch las ik dus ook mails, keek even op verschillende fora en ging ik kijken naar acco's voor de volgende bestemming. En ongemerkt was je dan zomaar een paar uur bezig met het niet aanwezig zijn waar je bent. M'n zoon vond het heerlijk om wat te gamen....

Ik denk dat het heel erg moeilijk is om contact te ontlopen als je wel online bezig bent. Zeker als je in je dagelijks leven er veel gebruik van maakt. Maar voor een periode niet bereikbaar zijn is volgens mij wel heel gezond...

[ubiytsa]

Ik ben nog nooit langer dan 6 weken op reis geweest, omdat ik gewoon nog studeer en daar op dit moment ook nog het geld niet voor heb, maar ik heb toch zeker graag contact met bekenden tijdens het reizen. Facebook hou ik graag altijd een klein beetje in de gaten, omdat ik toch ook benieuwd blijf naar mensen uit mijn omgeving en natuurlijk ook om contact met mijn ouders te houden.

En verder update ik mensen natuurlijk met mijn blog. Al 'update' ik niet echt, aangezien ik een hekel heb aan blogs die vertellen wat iedereen precies heeft gedaan. Ik laat ze meer weten hoe de gehele ervaring is geweest in een verhalende vorm Daar staan matige grappen in, informatie over het land en vooral over hoe algemene dingen ervaren worden (i.p.v. je dagschema's op internet gooien).

Als je daar zelf geen behoefte aan hebt ben je alleen niet zozeer egoïstisch hoor :p Misschien komt het bij mij ook wel meer doordat ik niet veel contact maak met andere reizigers in de hostels, omdat ik daar geen behoefte aan heb. Ik wil alleen wel mijn verhaal kwijt aan mensen die niet met mij mee reizen. Internet is daar dus een goede optie voor.

[zaratoestra]

Wij waren een jaar weg...en dan doet het af en toe toch wel serieus deugd om eens te kunnen skypen met het thuisfront.
Voor jezelf...zeker en vast. Maar ook gewoon eens voor je oma, ouders, weet ik veel... want tenslotte ben jij het wel die elke dag nieuwe indrukken op doet en 95% van de tijd in de fun zit terwijl in Belgie/nederland hun leven gewoon dagdagelijks verder gaat.
Ik vind niet dat af en toe je mail checken en een mailtje sturen naar vrienden en familie af doet aan de ervaring. het is ook leuk om te kunnen delen met anderen. Jij kan iets vertellen over je reis en anderen kunnen je berichten over hun leven...zo houdt je contact en kan je de draad eenmaal thuis ook gewoon weer oppakken.
Ik snap je wel als je zegt dat je in je reis wilt zitten en geen 'hassle' hebben met zaken in Nederland. Maar af en toe een mailtje of skypen kan geen kwaad hoor.

Wat ik dan wel weer jammer vind en dat merkte we vorig jaar meer dan bv. 4 jaar en 3 jaar terug toen we in Thailand en Indonesie reisden dat tegenwoordig bijna iedereen met zijn laptop of moderne gsm reist en ze zich wat terugtrekken daar achter. Ik werkte op onze pc ook aan de blog en mailde of skypte af en toe maar nam ook wel de tijd om te praten met anderen, biertje te doen, te kaarten, te lezen....
Af en toe vond ik het jammer dat iedereen zo weg stak achter zijn of haar pc. Zo hebben we een aantal maal gecouchsurft samen met andere reizigers en ik had zo uitgekeken naar langere gesprekken, een spelletje kaarten,.... huiselijke sfeer creeëren en oprechte tijd zonder afgeleid te worden door sociale media...en dat ging toen mooi niet door omdat er dagelijks moest gemaild, gebeld worden door die andere mensen. DAt vond ik toen wel heel jammer. Dus 'alles met mate' zou ik zeggen.

[TimmyG]

Leuke reacties hierboven!
@globetrot, het zal natuurlijk ook wel anders zijn om met je 8-jarige zoon te reizen dan in je eentje. Maar de situatie dat je ongemerkt uren bezig bent om je sociale media door te nemen wil ik toch proberen te voorkomen, dat lijkt mij (op dit moment) zonde van de tijd.

@ubiytsa, als blog wil ik ook proberen niet de traditionele manier van updaten (dagschema’s) te gebruiken, maar een meer verhalende manier. Voor mezelf wil ik wel een soort van dagboekje bijhouden. Ik weet trouwens niet hoe ik ben in het contact zoeken met andere reizigers. Ik hoop dat dat ook een beetje vanzelf gaat.

@zaratoestra, met het ‘probleem’ dat het dagelijks leven van mijn ouders / familie / vrienden gewoon doorgaat zit ik dus ook een beetje. Vooral mijn ouders willen toch wel graag op de hoogte blijven van mij. Vandaar ook het schrijven van een blog. En ook de twijfels of het niet te egoïstisch is om niet af en toe met hun te skypen.
En ik hoop dus ook anderen tegen te komen die niet altijd wegduiken achter de pc / ipad / smartphone. Zodat je niet die situatie hebt dat jij die huiselijke sfeer wilt creeren en anderen dus minder dankzij die sociale media. Dat lijkt me afbreuk doen aan de belevenis.

Tot slot nog bijvoorbeeld het gebruik van ipods / mp3-spelers. Ook die probeer ik te beperken. Ik heb al op verschillende plekken gelezen dat het veel leuker is om tijdens lange busreizen contact te hebben met locals dan stoïcijns met je oordopjes in te zitten. Het gebruik daarvan doet denk ik ook afbreuk aan de belevenis. Hoe kijken jullie daarnaar?

[Globetrot]

Tja, ik ben een erg nieuwsgierig mens en ben erg geïnteresseerd in contacten leggen met de plaatselijke bevolking, dus voor mij geen oordopjes

[Travelator]

Timmy, als ik eerlijk ben, denk ik dat je alles een beetje te zwart-wit ziet...
Waarom ben je zo streng voor jezelf en volg je niet gewoon je gevoel?
Je bent jezelf van alles aan het opleggen, terwijl je het ook gewoon aan het moment kunt overlaten.
Kijk gewoon wat straks goed voelt. Als je zin hebt om te skypen met vrienden/familie, of om muziek te luisteren, dan doe je dat toch gewoon?
Het klinkt zo alles of niets, terwijl er volgens mij ook best een middenweg is.
En soms draagt het contact met een bekende juist bij aan een bepaald positief gevoel, omdat je nu eenmaal houdt van de mensen thuis en het fijn is om daar soms dingen mee te delen.
Dat is en blijft anders dan iets belangrijks delen met iemand die je twee dagen kent.

In vijf maanden tijd gaat er zeker weten een moment komen dat je gewoon geen zin hebt om te socializen of te investeren in weer iets nieuws...
: )

[Jenny]

Als ik op reis ben heb ik vaak ook geen zin in contact met het thuisfront. Als ik een paar dagen weg ben kom ik nog wel eens op een forum, maar als ik een paar weken weg ben heb ik daar gewoon geen behoefte aan. Ik heb ook zelden zin mijn ouders te mailen, en bellen ook niet.

Zelfs de keren dat ik een paar maanden weg was beperkte het contact zich vooral tot telefonisch contact met mijn oma (mijn eerste lange reis, de andere reizen was ze er helaas niet meer...).

Mijn website probeer ik op reis wel regelmatig te updaten. Met name omdat ik weet dat ik er thuis naast mijn werk nauwelijks aan toe kom.

P.S. volgende maand twee weken zonder mijn vriend op pad, nog geen idee hoe vaak ik dán contact ga hebben met thuis

[TimmyG]

Timmy, als ik eerlijk ben, denk ik dat je alles een beetje te zwart-wit ziet...
Waarom ben je zo streng voor jezelf en volg je niet gewoon je gevoel?
Je bent jezelf van alles aan het opleggen, terwijl je het ook gewoon aan het moment kunt overlaten.
Kijk gewoon wat straks goed voelt. Als je zin hebt om te skypen met vrienden/familie, of om muziek te luisteren, dan doe je dat toch gewoon?
Het klinkt zo alles of niets, terwijl er volgens mij ook best een middenweg is.
En soms draagt het contact met een bekende juist bij aan een bepaald positief gevoel, omdat je nu eenmaal houdt van de mensen thuis en het fijn is om daar soms dingen mee te delen.
Dat is en blijft anders dan iets belangrijks delen met iemand die je twee dagen kent.

In vijf maanden tijd gaat er zeker weten een moment komen dat je gewoon geen zin hebt om te socializen of te investeren in weer iets nieuws...
: )

Ik schrijf het misschien een beetje zwart-wit op, maar zoals ik ook al zei, zou het na 7 dagen Thailand heel anders kunnen zijn. Ik ben nog nooit alleen op reis geweest dus ik weet dat nog niet. Dit topic was meer bedoeld om te zien hoe jullie je reizen beleefd hebben en hoe ik het op dit moment voor me zie (en niet om iets aan mezelf op te leggen). Maar je hebt wel gelijk dat dit soort dingen op het moment zelf wel zal blijken. Ik neem wel gewoon smartphone en ipod mee, dus ik kan alle kanten op.

[Jenny]

Ik schrijf het misschien een beetje zwart-wit op, maar zoals ik ook al zei, zou het na 7 dagen Thailand heel anders kunnen zijn. Ik ben nog nooit alleen op reis geweest dus ik weet dat nog niet..

Ik reis vaak alleen.

Een paar weken voordat ik voor het eerst alleen naar Thailand ging (mijn eerste backpackreis in mijn uppie) zat ik een weekend in mijn eentje in Milaan. Ik zag mooie gebouwen, ik hoorde kikkers in de sloot, en ik dacht bij mezelf "niemand die ik er op kan attenderen". Inmiddels ga ik daar anders mee om, wellicht omdat ik het een en ander opschrijf of er foto's van maak.

Op momenten dat je veel mee maakt heb je soms de behoefte dat te delen. Ik had dat bijvoorbeeld in Bangladesh. Geen computers en internet, bellen was te duur, de muren kwamen soms op me af. Geweldig mensen, maar ze zaten zó boven op me. Geen reisgenoot om dit mee te delen. Best zwaar.

Tegenwoordig ben je minder gewend om op jezelf te zijn. Dat kán echt heerlijk rustgevend zijn! Dus zeker ook eens proberen.

[Globeskater]

Ik ben ondertussen al een flink aantal keer van korte tot langere tijd alleen op reis geweest.. op mijn laatste reis naar Australië had ik voor het eerst een laptop mee omdat ik ook mijn scriptie moest schrijven.., moet zeggen dat vooral Fiji een verademing was, geen electriciteit en verder niet bereikbaar.. alleen je boek, hangmat, medereizigers, schitterende paradijselijke eilanden en gezellige locals.... even helemaal back to basic.. ook in Nederland staat het mij soms tegen dat ik zo bereikbaar ben.. op reis houdt ik echter wel iets contact met het thuis front.. soms door alleen een facebook status of blog bericht andere keren door te chatten of even te skypen.. ik heb niet het idee dat hierdoor kostbare tijd met medereizigers of locals verloren gaat.. en zo zorg ik er wel voor dat het thuisfront niet heel ongerust raakt. Ik spreek nooit vaste tijden af en een mobiel zal voor mij altijd meegaan.. heb mij in binnen en buitenland al een paar keer kunnen redden door een mobiele telefoon te hebben en hulp in te schakelen op die manier.. ook als er iets met iemand anders gebeurd.. Het ligt er dus heel erg aan waar je reist en wat je mogelijkheden zijn, in Fiji heb ik alleen de laatste dag internet gehad want had die dag niets te doen, iedereen was druk en er lag nog een studie opdracht te wachten die ik daar heb afgerond.. zodat ik op de leuke momenten daar geen tijd meer voor hoefde in te ruimen

Ik heb ook gemerkt dat ik tijdens het reizen zoveel mensen ontmoet dat ik nauwelijks "me time" heb, ik vind het dus af en toe ook wel lekker om mij met een boek, muziek of een schrijfblok terug te trekken en even niet sociaal doen