Stage lopen in India

Er is mij gevraagd om informatie op te schrijven over het stagelopen in India. Dit om toekomstige reizigers te informeren over het stagelopen en reizen in India en de voorbereidingen daarvan. Tijdens de voorbereidingen van mijn reis en gedurende mijn stageperiode in India, heb ik bijgehouden wat er globaal geregeld en gedaan moet worden en wat mijn ervaringen zijn.

Op 29 januari is het dan zover: ik vertrek voor 5,5 maand naar India om daar stage te gaan lopen. Dit doe ik in het kader van mijn studie Sociaal Juridische Dienstverlening aan de Hogeschool Zuyd in Sittard. Dit is een studie wat sociaal werk combineert met juridische vraagstukken. Dit is niet direct een studie waarvoor je naar het buitenland gaat, sterker nog, het wordt vaak afgeraden. Bij deze studie krijg je vooral te maken met Nederlands recht, en het is nu eenmaal zo dat ieder land een ander ingewikkeld rechtssysteem heeft, wat moeilijk te vergelijken is met het Nederlandse systeem. Toch heb ik besloten om naar het buitenland te gaan. Ik wil het al ontzettend lang dus ik heb me niet af laten schrikken door docenten die me vertelden dat het niet kon. Wel heb ik er altijd rekening mee gehouden dat het moeilijk te regelen zou zijn. Ik ben daarom ruim een jaar voor vertrek begonnen met de voorbereidingen.

De docenten op mijn opleiding hadden geen ervaring met buitenlandstages, dus bij hen kon ik geen informatie krijgen. Via via ben ik terecht gekomen bij M*Transfer. Dit is een klein bedrijfje, opgericht door een docente ergotherapie en haar man. Deze docente geeft les op een andere opleiding en zag daar de behoefte aan buitenlandstages. Zij heeft haar liefde voor India gecombineerd met het opzetten van een klein stagebemiddelingsbureautje voor enkele studies van HS Zuyd. In eerste instantie waren deze stages bedoeld voor studenten ergo/fysiotherapie, logopedie en verpleegkunde. Toch heb de gok gewaagd en ben ik naar een voorlichting gegaan. Daar werd mijn enthousiasme nog eens aangewakkerd. Helaas werd me na afloop verteld dat er geen mogelijkheden waren voor SJD-studenten. Hier heb ik me niet bij neergelegd en na veel zoektochten op internet, over- en weer gemail is er toch besloten dat M*Transfer tijdens hun volgende reis naar India voor me zouden rondkijken. Dit ook omdat er meer vraag was vanuit de studie Maatschappelijk Werk, wat veel overlap heeft met mijn studie. Hier is uiteindelijk een instelling uitgekomen waar we stage zouden kunnen lopen. Het gaat hier om Socsead. Dit is een zorginstelling in het zuiden van India (Trichy) dat wordt gerund door nonnen. In deze grote instelling zijn kleinere instellingen opgenomen, zoals een afkick-kliniek, een weeshuis, een school, arbeidsbemiddelingsbureautje e.d. Dit sluit enigszins aan bij mijn opleiding.

Momenteel loop ik stage bij Pension Jekerzicht in Maastricht, een opvangcentrum/pension voor dakloze jongeren. Daar houd ik me bezig met trajectbegeleiding van jongeren van 17 tot 23 jaar. De jongeren komen daar vaak binnen met de meest uiteenlopende problemen, zowel op emotioneel- als zakelijk gebied. Ik richt me dan vooral op de zakelijke problematiek, zoals schuldsanering, zoeken van werk of opleiding, verzekeringen, uitkeringen, doorverwijzingen o.g.v. verslavings/psychische problematiek etc. Deze aspecten hoop ik ook mee te nemen naar India, al zijn zowel de mensen als hun problemen natuurlijk heel anders dan hier.

 November 2007. Voorbereiding praktische zaken

Stage lopen in India is niet niks, en er komt dus ook veel bij kijken. Dit hebben we gemerkt!!!

Tickets en Visa

Het begon al met het boeken van een ticket. Wij hadden geen enkele ervaring met het maken van zo’n lange verre reis, dus via internet boeken vonden we een beetje tricky. Daarom zijn we naar een reisbureau gegaan, zodat zij ons konden wijzen op zaken die we zelf misschien over het hoofd zouden zien bij het boeken van een ticket. We hebben diverse gesprekken gehad op het reisbureau en uiteindelijk ons ticket geboekt. Tot zover alles prima. Totdat we ons visum wilden gaan aanvragen. We waren hierover verkeerd voorgelicht door het reisbureau, waardoor uiteindelijk bleek dat we geen geldig visum konden aanvragen voor onze reis. Het reisbureau had ons een reis verkocht die één dag te lang was, waardoor we illegaal in India zouden verblijven, met alle gevolgen van dien. We hebben diverse malen contact opgenomen met de ambassade maar ook daar vertelde iedereen ons een ander verhaal. Ook op internet staan verschillende verhalen over visa voor India. Het reisbureau hield vol dat zij gelijk hadden en dat ze er niets aan konden doen dat wij geen visum konden aanvragen. Dit was onze eigen fout volgens hen. Uiteindelijk hebben we besloten om dan maar zelf naar de ambassade te gaan om zwart op wit te krijgen hoe het nu precies zit met een visum-aanvraag. Daar bleek dat het reisbureau inderdaad fout zat, ookal willen ze dit nog steeds niet toegeven. Er werd ons geadviseerd om ons ticket om te boeken en na 5,5 maand terug te komen in plaats van na 6 maanden.

Ons ticket kon volgens het reisbureau niet meer omgeboekt of kosteloos geannuleerd worden, dus we hebben na veel wikken en wegen besloten om dan maar een enkel terugticket te boeken, zodat we na 5,5 maand weer terug in Nederland zijn. Ook gaan we juridische stappen ondernemen tegen het reisbureau, aangezien zij ons aantoonbaar fout hebben voorgelicht. We proberen de extra gemaakte kosten terug te krijgen via de verzekering.

Verzekeringen

Over verzekering gesproken, dit is ook een heel belangrijk onderwerp. Ik heb een doorlopende reis- en annuleringsverzekering afgesloten bij Interpolis. Dit was voor mij niet echt een moeilijke keus omdat ik al een aantal jaar via hun verzekerd ben en het beviel me prima. Nu er wat problemen zijn met ons ticket doen ze wel wat moeilijk, maar je moet zeker niet akkoord gaan met de antwoorden van de eerste beste telefoniste. Zij vertelde me namelijk dat mijn kosten sowieso niet vergoed zouden worden. Na wat speurwerk kwam ik er achter dat dat helemaal niet zo was en ik heb daarom teruggebeld. Toen werd mijn aanvraag na hevig aandringen alsnog in behandeling genomen (wordt vervolgd!)

Ook voor ziektekosten moet je je goed verzekeren, dit kan gewoon bij de eigen zorgverzekering. Let er wel op dat je extra verzekeringen afsluit voor extra dekking. Ik heb me bij interpolis extra verzekerd, werelddekking met vergoeding van geneeskundige kosten. Dit houdt in dat als ik kosten maak die door mijn reguliere zorgverzekering niet vergoed worden, deze evt. nog door interpolis vergoed kunnen worden. Kijk ook even welke inentingen er vergoed worden, want voor India heb je er nogal wat nodig!

Gezondheid

Ikzelf ben ingeënt voor hepatitis A en B, DTP, rabies (hondsdolheid) en TBC. De eerste twee worden normaal gesproken vergoed via je aanvullende verzekering, de laatste twee doorgaans niet. Zorg dat je op tijd begint met je inentingen, minstens 6 weken voor vertrek. Vooral hepatitis en rabies zijn streng gebonden aan een tijdslimiet.

Als je naar Zuid-India gaat heb je meestal geen last van malaria-muggen, maar als je naar het midden en noorden van India gaat wordt het risico een stuk groter. Ik neem daarom voor de zekerheid wat pillen mee, voor het geval ik tijdens mijn reis in dat gebied kom. Verder neem ik héél veel diaree-remmers en ORS mee, wat vochtverlies tegengaat tijdens de onvermijdelijke ‘dehli-belly’. In India is het namelijk zo dat het water sterk vervuild is, waardoor je na bijvoorbeeld het drinken van frisdrank met ijsklontjes, al ziek kunt worden. Dit is enigszins te voorkomen door goed je handen te wassen of een desinfecterende handgel te gebruiken, water te koken, fruit te schillen enz. Ook met eten moet je goed oppassen. Er wordt aangeraden om zo weinig mogelijk te kopen bij straattentjes, tenzij het daar erg druk is. Als er veel gekocht wordt, zal het eten wel goed zijn, moet je maar denken…

December 2007:

Om nog even terug te komen op het visum-verzekering verhaal: het is gelukt! Ik krijg de kosten van het extra ticket terug van de verzekering. Wat een opluchting! Het heeft me heel wat uurtjes achter de computer (bezwaarschift opstellen) en telefoon (vervelende telefonistes bellen) gekost, maar ze zijn uiteindelijk toch akkoord gegaan met mijn verhaal. Gelukkig maar! Dat scheelt me weer 450 euro!

Kleding

Inmiddels ben ik me klaar gaan maken voor de grote reis. Ik ben al wat spullen gaan inslaan: shirtjes, hemdjes, toiletartikelen etc. In India gelden vrij strenge kledingvoorschriften voor vrouwen: geen blote schouders en blote knieën. Een blote buik daarentegen is geen enkel probleem. Dat worden dus geen korte broeken of rokjes voor mij! Het is in India gebruikelijk dat vrouwen traditionele kleding dragen, zoals de sari en te tsurida. Dit kun je in India zelf heel goedkoop op maat laten maken. Ik neem dus niet al teveel kleding mee, omdat ik vernomen heb dat die tsurida-dingen hartstikke fijn zitten met dat warme weer.

Meer gezondheid

Ook aan mijn reeks inentingen komt spoedig een einde. Alleen de rabies-reeks moet ik nog afmaken.Normaal gesproken is het niet verplicht dat je je laat inenten tegen hondsdolheid wanneer je naar India gaat, maar omdat ik met de armste bevolkingsgroepen ga werken in de sloppenwijken loop ik een redelijk groot risico om gebeten te worden door een straathond of aap. Hoewel de inentingen erg duur zijn (70 euro per spuit!) heb ik toch besloten om ze te laten zetten, je weet maar nooit.

Je eigen woning en de studie

Verder heb ik mijn kamer onderverhuurd, zodat ik die extra kosten voor mijn huur in India niet hoeft te dragen.Ook op school worden de laatste puntjes op de i gezet. Er zijn inmiddels duidelijke afspraken gemaakt met mijn docenten en er wordt gepoogd om tijdens mijn stage minstens 1 keer per week contact te hebben via mail of msn.

Januari 2008:

Het begint nu toch wel echt dichtbij te komen! Mijn stage in Maastricht heb ik inmiddels met goed gevolg afgerond en bij mijn afscheid heb ik al veel handige spulletjes gekregen. 

Inpakken

Reishanddoekjes, poncho’s, zaklamp, boeken etc. Ook heb ik zelf al de nodige spullen ingeslagen. Ik heb een grote backpack gekocht (65+5 liter), een reiskussen, reisbestek, lonely planet, enz. Ik heb ook gekeken voor lakenzakken, maar het viel mij op dat deze vrij duur zijn (tussen de 15 en 35 euro) en dat de meeste lakenzakken wit zijn. Dit is natuurlijk niet zo handig aangezien ik geen luxe wasmachine tot mijn beschikking heb. Ik heb daarom besloten om naar de markt te gaan. Daar heb ik een grote lap stof gekocht in een mooi kleurtje en printje, om daar vervolgens zelf een lakenzak van te maken. Nou ja, zelf, mijn oma heeft zich opgeofferd, zij is erg handig met naaimachines. Gevolg: een prima lakenzak van 100% katoen in mijn eigen stijl voor nog geen 12 euro!

Mijn voornemen was om niet teveel mee te nemen, maar uiteindelijk zal mijn rugzak toch propvol zitten vrees ik. Niet zozeer met kleding, maar vooral met ‘handige’ dingetjes, zoals een naaisetje, ehbo-kit, klamboe en vooral een enorme voorraad aan toiletspullen en medicijnen. En natuurlijk cadeautjes voor de bevolking daar. Ik ben niet van plan om veel geld te geven aan bedelaars en zeker niet aan kinderen. Dit komt toch vaak in verkeerde handen terecht. Voor kinderen heb ik kleine kleurpotloodjes, gummetjes en ballonnen meegenomen.

In India: stagelopen
Stagelopen in India…tja, het is niet iets waarop je je kunt voorbereiden, heb ik gemerkt. Ik ging er zonder verwachtingen naartoe en dat is maar goed ook, zo weet ik nu. Alles, maar dan ook werkelijk alles in India is anders dan we in Nederland gewend zijn. Dit merk je al als je als toerist in het land bent, maar het wordt nog eens extra duidelijk als je in India gaat werken, en je dus ook daadwerkelijk moet samenwerken met medewerkers en cliënten.

Het beroep sociaal juridisch dienstverlener bestaat niet als zodanig in India, al zijn er wel veel taken die door een SJD’er uitgevoerd zouden kunnen worden. Door de vele verschillende weten en regels die er gelden is het werk van een SJD’er in India erg gecompliceerd. Denk bijvoorbeeld aan de wetten van het land, de wetten van de deelstaat, het gewoonterecht van de verschillende bevolkingsgroepen en de ontelbare kleine regeltjes der cultuur.

Zoals ik al eerder heb aangegeven zijn er weinig overeenkomsten tussen het werk in India en het werk in Nederland. Dit geldt niet alleen voor de sociaal juridische dienstverlening, maar voor alle werkvelden waarin met mensen gewerkt wordt. Het is dan ook onbegonnen werk om alle verschillen op te schrijven, om dat te kunnen ervaren moet je zelf in India gewerkt hebben. Hieronder zal ik een aantal dingen opschrijven die mij het meeste opvielen in de 4,5 maand dat ik hier stage gelopen heb.

Werk en cultuurverschillen

Het grootste verschil dat ik opgemerkt heb, is het werktempo. Gaat alles in Nederland in de 5e versnelling, in India gaat alles een stuk langzamer, dit komt mede door de manier van afspraken maken. ‘Morgen’ betekent niet ‘morgen’ maar ‘een dag ergens in de toekomst’ en als je om 10 uur afspreekt moet je er rekening mee houden dat de daadwerkelijke afspraak niet voor 11 uur zal plaatsvinden. Niet dat de Nederlandse manier van ‘leven om te werken’ nu zo goed is, maar het moeilijk om de omschakeling te maken hier in India.

Ook het aantal werknemers dat een bepaalde functie uitoefent, is anders dan in Nederland. Het werk dat men in Nederland met 2 personen doet, wordt in India door 6 mensen gedaan. 

Wat me ook erg opviel (en waar ik me in het begin ook enorm aan kon storen) was het fenomeen: ‘wat men niet ziet, dat is er niet.’ Geeft iemand bijvoorbeeld niet zelf toe dat hij veel alcohol drinkt, dan wordt dat ook voor waar aangenomen en is deze persoon dus geen alcoholist, terwijl alle tekenen daar wel op wijzen. Er wordt zelden doorgevraagd, waardoor men vrijwel nooit tot de kern van de problemen doordringt. Groot verschil met Nederland is dat de problemen in India binnen de groep of familie worden aangepakt, terwijl er in Nederland vaak professionele hulp wordt ingeschakeld. In India komen problemen dus zelden boven water, en wordt hulp van professionele hulpverleners met argwaan bekeken. Eer is erg belangrijk en kwetsbaarheid wordt zelden getoond aan onbekenden.

Verder viel mij de manier van communiceren tijdens de hulp- en dienstverlening erg op. Men communiceert voornamelijk naar de man, en de man neemt de belangrijkste beslissingen. Is er geen man bij het gesprek aanwezig, maar bijvoorbeeld twee vrouwen, dan wordt er nog steeds naar één persoon gecommuniceerd, meestal de oudste of meest mondige persoon. Men vindt het moeilijk om tegenover een grotere groep mensen te spreken, er wordt vaak één persoon uitgekozen waartegen men spreekt.

Ook is er erg veel lichamelijk contact tijdens de gesprekken tussen hulpverlener en cliënt, en tussen de collega’s onderling. De interpersoonlijke ruimte is een stuk kleiner dan dat we in Nederland gewend zijn. Ik weet nog goed hoe vreemd ik het vond dat een medewerkster mijn hand pakte toen we over straat liepen! Dit is echter heel normaal en een teken van vertrouwen.

Het lichamelijke contact in de negatieve zin is ook iets dat mij erg opviel. Erg wordt erg hardhandig omgegaan met kinderen. Dit wordt niet eens altijd slecht bedoeld, zelfs liefkozingen zouden wij in Nederland al betitelen als hardhandigheid. Het knijpen in de wang, klopjes geven op de rug, het gaat er hier allemaal hard aan toe. Het slaan van kinderen is algemeen geaccepteerd en ook op de scholen die ik heb bezocht, heb ik het regelmatig gezien, zelfs de liniaal kwam zo nu en dan tevoorschijn!

Verder liggen in India de taboes op een ander vlak dan in Nederland. Waar we in Nederland vrij kunnen spreken over bijvoorbeeld seks, alleenstaand ouderschap en alcoholgebruik, zijn dat in India haast verboden gespreksonderwerpen. Als je er vragen over stelt, krijg je een afwijkend of soms zelfs geen antwoord.

Zeggen dat je iets niet kunt, is not done. Bekend voorbeeld is het vragen naar de weg. Ook al weten ze totaal niet waar je naartoe moet, ze zullen nooit zeggen dat ze het niet weten. Je wordt zomaar ergens naartoe gestuurd. Dit werkt ook zo in de hulp- en dienstverlening. Als je een vraag stelt, zal er desnoods een belachelijk antwoord verzonnen worden, maar zeggen dat je iets niet weet, dat kan niet!

Er zijn ook dingen waar in Nederland een soort taboe op rust, maar waar ze hier weer heel open over zijn. Zo is ons bijvoorbeeld al diverse keren verteld dat we dik zijn en dat we er mannelijk uitzien met ons, voor Indiase begrippen, korte haar. In het begin staken deze uitspraken me wel, maar na een tijdje stoorde ik me er niet meer aan.

Een verschil op een heel ander vlak, maar daardoor niet minder groot, is de enorme corruptie. Ik heb dit vooral gemerkt bij politie en justitie. Er heerst ontzettend veel vriendjespolitiek, een bekende bij de politie is een must. Aangiftes tegen bepaalde personen worden niet in behandeling genomen of er wordt niets mee gedaan. Als een zaak al voorkomt, kan het zo zijn dat vrienden binnen justitie de zaak enorm kunnen vertragen of zelfs kunnen seponeren. Werkgevers die kinderen in dienst hebben, hebben vaak niets te vrezen zolang ze goede contacten hebben met de lokale politici en omkoperij komt regelmatig voor.

Als laatste noem ik een verschil wat in het voordeel is van India, namelijk de bureaucratie. Hoewel dit bureaucratische systeem ook in India in opkomst is, is het een stuk minder dan in Nederland. Niet dat de besluitvorming hierdoor sneller verloopt, want het blijft natuurlijk wel India, maar toch, het scheelt een hele hoop tijd en geld. En vooral dat laatste is erg belangrijk, want geld, daar is nogal een tekort aan in de Indiase hulp- en dienstverlening. De overheid trekt steeds meer geld uit voor het bestrijden van maatschappelijke problemen zoals analfabetisme en kinderarbeid, maar het is nog steeds veel te weinig.

In India: praktisch

Zoals ik hierboven beschreven heb, had ik erg veel spullen meegenomen naar India. Ik kan je zeggen: veel van deze spullen bleken overbodig te zijn. Tenzij je in een enorm afgelegen dorpje komt te zitten, hebben ze hier bijna alle producten die we in Nederland ook hebben. Soms duurt het even voor je weet waar je het kunt kopen, maar vrijwel alles is tegen een goede prijs verkrijgbaar. Kleding is heel goedkoop en je kunt vrijwel alles op maat laten (na)maken. Tassen, schoenen, zonnebrillen…op elke straathoek kun je het kopen. Zelfs tampons en toiletpapier is te koop, al betaal je daar wel 2x zoveel voor als in Nederland. Mocht je vast willen houden aan je eigen vertrouwde Hollandse merk: in de grotere supermarkten (elke stad heeft er minstens 1) zijn westerse merken verkrijgbaar, zoals Nivea en Loreal. Voor Indiase begrippen betaal je daar veel voor, maar het is toch altijd nog iets goedkoper dan in Nederland. Ik zou zo niets kunnen bedenken wat je in India niet zou kunnen krijgen.

Voor de vrouwen: strings en bh’s zijn verkrijgbaar, maar je moet wel érg goed zoeken voordat je een enigszins hip exemplaar gevonden hebt. Dit geldt ook voor t-shirts. Mannenshirts zijn overal verkrijgbaar, voor vrouwen wordt het lastiger omdat de Indiase vrouwen dit nooit dragen.

Ook de internetmogelijkheden zijn verbazingwekkend goed in India. Op elke straathoek vind je internetcafé’s. De snelheid van het internet varieert, maar het is mij 100% meegevallen! 

Zoals je boven hebt kunnen lezen, is stagelopen in India niet gemakkelijk en daarom ook niet altijd even leuk. Reizen in India daarentegen is fantastisch en gemakkelijk! India is mooi, divers, goedkoop, vriendelijk en gastvrij. Bovendien is het vervoer redelijk goed geregeld. Redelijk, want het is wederom niet te vergelijken met Nederland. Vrijwel iedereen in India reist met het openbaar vervoer: bussen, treinen, tuktuks, taxi’s…het wemelt ervan en er is altijd wel een vervoersmiddel wat je naar de plek van bestemming kan brengen. Let er wel op dat je voor lange trein- en/of busreizen vooraf dient te reserveren! Ikzelf heb rondgereisd in zuid-India. Eerst Kerala, daarna noordelijker richting Hyderabad, Aurangabad, Mumbai, Goa, Hampi en Bangalore. Alles bij elkaar heb ik zo’n 1,5 maand gereisd. Het was geweldig en ik heb ontzettend genoten. Ik kan het iedereen aanraden, zowel stagelopen als reizen in India is een leerzame, onvergetelijke en geweldige ervaring!

Weblog: suzanopreis.aroundtheglobe.nl

Geschreven door op 07 Mar 2013 18:06.

  1. Corne 24 Sep 2009 17:07

    Leuk om jouw ervaringen te lezen tijdens je stage in India. Ik ben van plan om er ook stage te lopen, maar al het geregel en het vinden van een juiste stageplaats schrikt me wel af. Iig bedankt voor de info ^O^

  2. Daan 12 Apr 2010 12:09

    Hey Suzan,

    Misschien dat je nooit meer op deze site kijkt, maar ik vond het het proberen waard. Ik ga volgende maand naar India en moet alleen nog mijn visum regelen. Ik ga ook stage lopen, dus ik vroeg me af welk visum jij uiteindelijk genomen hebt? Een toeristenvisum of een studentenvisum? Of nog een andere? Ik probeer er via de verschillende instanties achter te komen, maar het blijft erg onduidelijk.

    Met vriendelijke groet,
    Daan

  3. Suzan 01 May 2010 12:44

    Hoi Daan,
    Bij toeval keek ik op mijn oude mailadres en zag dat Erik me getipt had over een reactie op mijn inmiddels oude verhaal ;-)
    Bij deze toch nog een reactie dus, hopelijk nog op tijd: ik heb een toeristenvisum genomen. Dit werd me ook aangeraden destijds door mensen die al eerder in india hadden stage gelopen. Zolang je geen geld verdient met je stage moet het geen probleem zijn. En als ze vragen bij de douane (hebben ze bij mij overigens niet gedaan) moet je gewoon zeggen dat je komt reizen. Geen haan die er naar kraait.

    Hopelijk heb je er nog wat aan.
    Groeten Suzan

  4. Anshu 26 May 2010 19:38

    hi,
    Ik wil heel graag stage lopen in India. Ik wil graag een aantal dingen aan je vragen. Hoe kan ik je het beste bereiken?