Reisforum

Nu mijn vertrek dichterbij komt en dus meer mensen het weten krijg ik dagelijks meerdere vragen van bijv. collega's, zakelijke contacten, mensen van het sporten etc

Het valt me op dat zeker 3/4 precies dezelfde vragen heeft:

- Wanneer ga je weg?
- Waar ga je naartoe?
- Ooh hoe lang blijf je dan weg?
- Ga je onderweg nog werken?
- Hoe ga je dan doen met je huis/werk?

Deze vragen worden dan nog wel eens aangevuld door waar ga je dan slapen?, wat neem je mee? , en mag ik vragen wat zo'n reis kost?.

Ik wordt er wel een beetje moe van, nu ben ik een paar keer per dag mogelijke problemen aan het weerleggen. Heb daar vaak en geen tijd voor en zou veel liever gewoon leuk enthousiast praten over de leuke dingen die we gaan doen.

Hebben jullie dit nou ook meegemaakt en hoe ga je hier mee om?

Ik zat te denken om een lijst van die FAQ vragen + antwoorden op mijn website te zetten? Waarschijnlijk kijkt de helft er niet op maar degene die echt interesse hebben wel.

Aanvullingen voor de FAQ zijn welkom!

Ik vertelde meestal dat ik na mijn bul uitreiking voor 9 maanden door Azie ging reizen. In een zinnetje meteen drie vragen beantwoord!!!

De opmerkingen die ik meestal kreeg:
- Ga je alleen?
- Is dat wel veilig?
- Owwwwww, wel dapper, dat zou ik nooit durven!

Om de een of andere reden vond ik het wel meevallen met alle vragen. En ik vond het ook wel fijn om over mijn reis te praten om eerlijk te zijn ops: .

Ik heb veel mensen wel naar mijn site verwezen, al keek lang niet iedereen daarop. Maar beter dat mensen die het niet interesseerd niet kijken, dan dat je ze blijft spammen met mails met al je belevenissen.

Maareh, wanneer ga je eigenlijk??? :twisted:

Groet,


Jenny

problemen problemen en nog eens problemen. Ik heb voor me zelf nog niet eens alles op een rij laat staan voor anderen. Gelukkig heeft nog lang niet iedereen er weet van dus scheelt het in de lastige vragen.

Het is mij wel opgevallen dat je grofweg twee types mensen hebt, enerzijds de positieve mensen die je altijd ondersteunen en zeggen dat je als je de kans hebt het zeker moet doen, anderzijds de mensen die kennelijk meer houden van vastigheid en die menen dat het veel beter is om vlak na de studie eerst een goeie baan te zoeken en dan huisje boompje beestje en dan met 65 jaar pas gaan reizen.

voor allebei valt wat te zeggen, maar ik probeer het devies hoog te houden, je leeft maar één keer, je bent nu jong en kunt alles en je weet niet hoe de wereld eruit ziet in 2047 (wanneer ik 65 zal moeten worden)

die tweede categorie mensen heb ik verreweg de meeste moeite mee, kost me veel energie om na zulke discussies nog positief over de reis te blijven denken.

Zelf zou ik mensen gewoon naar je site verwijzen met daar inderdaad je meest gestelde vragen. Niet alleen handig voor familie en vrienden maar ook voor mensen die dezelfde reis willen afleggen als jij.

Ons geluk als reiziger is wel dat het steeds normaler wordt om te vertrekken. Dus de vragen bij mij in ieder geval steeds minder gesteld worden.

:lol: Heeeeeeel herkenbaar!!!

ik vond het eerlijk gezegd meestal ook wel leuk om te vertellen.
Enneh....als je dit al vermoeiend vind......bereid je dan maar vast voor op de vragen in het reizigerswereldje zelf en de locals

De locals:
-Where are you from?
-wanna buy
-tuktuk?, taxi?, tour?, suit?
-Where are you going?
-are you married
-why no children?
-what work do you do back home?

De reizigers
-waar kom je vandaan
-hoe lang ben je al onderweg
-hoe lang ga je nog
-waar was je gister en waar ben je morgen
-waar kan je goedkoop eten, slapen etc

Ik heb er net een weekend hostel in Madrid op zitten en heb die vragen serieus honderd keer gehoord. Ik vraag me soms wel eens af of mensen verder komen dan die paar vragen. En de volgende dag krijg je precies dezelfde vraag weer van dezelfde persoon. Omdat je simpel weg niet iedere dag van 10 nieuwe mensen kunt onthouden hoe het ook alweer zat.

ok, je vraag
Ik zou zeker zo'n lijstje maken. verwijs mensen naar je site als je geen tijd hebt. Maak even visitekaartjes met je site erop. dan promoot je die gelijk en ben je ook niet lomp als je zegt dat je daar nu even geen tijd voor hebt.
zet eventueel op het visite kaartje.
Ik ga van 1-10-2007 tot ? op reis en hoop langs Thailand Australie en hongkong te komen. Of dat lukt en hoe leuk dat is kan je lezen op mijn zite...blablablabla

De vraag die wij veel kregen en een beetje storend vonden was de volgende.
-Zooooo, en waar doe je dat van?
Vooral van collega's die gelijk denken :shock: verdien jij meer? Pappie en mammie zullen zeker rijk zijn en je helpen.
Mijn antwoord was. Iedereen kan het als ie echt wil. Kwestie van sparen, sparen en nog eens sparen.
Heb jij een auto? Ik niet! Ben jij vorig jaar op vakantie geweest? ik niet! Koop jij nieuwe kleding en dvd's? ik niet! ga jij uit eten en naar de bioscoop? Ik niet!
Ik leef als een student en dan kan je het na een jaartje of twee heel hard sparen een lange reis betalen!

Wat ik op een gegeven moment ook vervelenv vond worden als je zegt dat je lang op reis gaat:
"zucht.....tja, ik zou dat ook wel willen....maar ja, het is niet voor iedereen weg gelegd he?"
zo'n stiekem jaloers verwijt waarmee ze willen zeggen dat zij het financieel niet zo getroffen hebben als jij en eigenlijk wel nieuwsgierig zijn hoe het komt dat jij ZO rijk bent en zij niet. Want tot dan toe hadden ze het niet achter je gezocht dat je zo welvarend was

Ik had daar een paar antwoorden op. Afhankelijk van wie het zei en wat ik van ze wist.
1. Wil je dat echt. Of zou je willen dat je het echt wilde???
Want het kan, als je spaart. Iedereen kan het. Met of zonder kinderen. Met of zonder een wereldbaan. Maar je moet ECHT willen en er dingen voor opgeven. Zoals zekerheid en luxe.
2. Je bent getrouwd, toch?
Nou, van het geld van een kleine bruiloft kan je een jaar weg!
3. Jij gaat toch met je gezin in de zomer naar een huisje in Frankrijk voor 3 weken?
Wist je dat je voor dat zelfde geld met je hele gezin zeker 3 maanden naar Azie kan?

Hej Bedankt voor de reacties.

Goede tips ook!! , ik ga ook ff een zinnetje (of een alinea) maken om mensen te vertellen dat ik weg ga. Een Twentse bruiloft kost al snel 30.000 EUR dus dat kan ik ook mooi gebruiken. (wat een onbeschofte manier om dat te zeggen trouwens Rudi, bij mij vragen ze tenminste nog of ze mogen vragen wat het kost en hoe ik aan dat geld kom).

Ik las mijn post nog even over en die is een beetje onduidelijk. Met al die vragen op zichzelf is niets mis en ik vind het super leuk om onze reis te praten. En wil ook altijd weten waar mensen vandaan komen. (leuk spelletje)

Ik word vooral moe dat het altijd een vast patroon is. Het antwoord op bijv"waar ga je naartoe?" zorgt niet voor een leuk gesprek over wat we daar gaan doen, maar hup volgende vraag. En veel te vaak komt dan tenslotte het “probleemâ€

Ligt het ook niet een beetje aan de leeftijd van de ouders/familie? Die van mij zijn bijvoorbeeld nooit veel verder geweest dan de benelux. Vroeger was dat schijnbaar hetzelfde als een wereldreis nu is? Onverstelbaar dat je zulke grote afstanden aflegde en zoveel zag.

Ik denk ook niet dat je aan de standaard gesprekjes ontkomt. Het is tenslotte ook de gemakkelijkste manier om contact te leggen. Vragen als "Waar kom jij vandaan" doen het vast beter dan "Weet jij wat van intellectuele eigendommen van de foto's die ik maak"

Nee volgens mij ligt het niet aan de leeftijd. Ik heb collega's van 22 die alleen maar spoken zien net als de oma (73) van mijn vriend. Maar mijn eigen opa en oma van 89 die zien geen problemen.

Die zijn vroeger ook naar o.a Indonesie geweest dus mensen gingen toen ook wel verder dan de Benelux.

Ik ben geen socioloog ofzo maar volgens mij ligt het aan levenstijl. (dit heeft natuurlijk wel met opleiding, inkomen, leeftijd, ras etc te maken) en hoe divers en strikt de sociale cirkel is waar iemand zijn "norm" aan ontleent.

Kijk zoiets zou ik nou een leuk onderwerp vinden voor die mensen die hier met hun vragen komen voor een afstudeerscriptie etc.

Mijn eerste 'reis' naar Indonesie was een stage. Mijn kamertje had ik in onderhuur gedaan, ik kreeg stufi van Groningen dus uiteindelijk had ik zelfs mijn ticket kosten eruit.

Naja, toen was voor iedereen in mijn omgeving wel duidelijk hoe de vork in de steel zat, dus toen ik 9 maanden en daarna nog eens 3 maanden weg ging, kreeg ik nauwelijks vragen.

Nu ben ik net terug van 4 weken Indonesie. Best een lange vakantie, maar op mijn werk vind men het niet meer dan normaal dat ik terug wil naar de plek waar ik maanden heb gewoond en voor de klas heb gestaan. En iedereen wil hier weten hoe het met mijn school daar gaat! Superleuk die ondersteuning, maar misschien wel een beetje onterecht. Want collega's die 'echt' op vakantie gaan, krijgen veel minder support. Terwijl ook ik toch maar 2 weken vrijwilligerswerk heb gedaan en de rest van de tijd gewoon heb gereisd (waar ik heel eerlijk voor uit kom, begrijp me goed!).

Aan de andere kant wordt zo voor mij wel een excuus in de schoot geworpen om over niet al te lange tijd weer terug te gaan. Want hoewel vrijwilligerswerk soms best hard werken is, is het wel in een prachtig land en in een zonnig klimaat. En je doorbreekt de algemene werksleur ff. Dus wie weet...

Dat artikel van oma klinkt ergens ook wel weer grappig, mijn oma zou dat ook hebben kunnen doen. Niet om me af te schrikken, maar gewoon met een vette knipoog. Zij vond al mijn verhalen en foto's geweldig. Ze schreef ook altijd brieven tijdens mijn stage en vertelde altijd vol trots over HAAR reizen. Binnen Europa ja. Leeftijd zegt niks idd, want mijn pa doet een stuk moeilijker. Al begint die nu ook eindelijk aan de reislust van zijn dochter te wennen

nou die artikelen van Oma herken ik wel...behalve dat ik geen oma heb. Maar idd komt iedereen met horror verhalen aan.
Ik ging dan altijd maar weer uitleggen dat de kansen wel erg klein waren enzo. dat je uitgerekend op de juiste plek moet zijn.

Vooral Bommen zijn een leuk onderwerp. Iedereen maakte zich druk ( bijons) over de bommen op Bali en Moscow.
Onlangs was ik in Londen en gister nog in Madrid....denk je dat iemand me heeft gewaarschuwd voor bommen????/
Nee......dicht bij huis vergeten we dat allemaal. of begrijpen we dat een metrostationnetje maar een paar vierkante meter is op een heel groot land.
Spanje, turkije, Egypte.....iederjaar, al jaren lang gaan hier bommen af in toeristengebieden en massaal gaan we er met zijn allen heen en waarschuwen elkaar niet.
Maar 1 ( toen nog) bom in Bali en ik mocht er van nieman meer heen!

mijn antwoord:"nou, dan is de kans statistisch gezien dat het nog eens gebeurd nu wel heel klein geworden "
Valt niet altijd goed...hahaha

Mijn antwoord 'iedereen gaat een keer dood' kan ook niet altijd...

hi Tikva

ik zit net jullie site wat door te lezen en de FAQ staan er al op.
Heel goed!
Vooral het antwoord bij : wat kost dat?
Net zoveel als een nieuwe auto of een twenste bruiloft :!:

Heel goed....hahaha...dat zal ze leren

Hoi!
Ik heb ook net gekeken naar jullie site en die opmerking van de twentse bruiloft of auto vind ik heel erg raak
Wij hebben inderdaad ook heel vaak moeten uitleggen waarom we op reis gingen en hoe we dan aan dat geld kwamen. We hebben ook altijd geantwoord dat het geen kwestie van 'geluk' was (hoewel het wel zo voelt.. wat een lucky bastards zijn we toch dat we dit kunnen doen), maar van 'keuze'. Soms krijg ik het idee dat mensen denken dat ons dit maar gewoon overkomt, maar nee: we hebben niet de loterij gewonnen, geen rijke ouders die onze reizen betalen, geen verborgen erfenissen of geldkistjes en geen werkgevers die ons 'zomaar' een (half)jaartje vrij geven.. Dat hebben we allemaal zelf gedaan, door andere keuzes te maken. We hebben geen auto, (nog) geen kinderen etc. (en zelfs dan zou ik nog blijven reizen haha)
En dan moet ik zeggen dat ik wel besef dat we aan de 'goede' kant van de maatschappij zitten: met een goede opleiding waardoor we sneller goed betaalde banen kunnen vinden, en dus ook sneller kunnen sparen. En een goede gezondheid is ook meegenomen.
Ik merk wel dat soms de discussie zinloos is, omdat het met een bepaalde instelling heeft te maken. Mijn ouders hebben het nl. heel vaak over gebrek aan geld om iets dergelijks te doen, terwijl ze wel een hele week ergens in NL in een hotel gaan zitten, elke dag uit eten enz.. Voor dat geld kun je dus ook een aantal weken vertoeven in Azie. Maar dat kun je 10 keer zeggen, het komt niet over. Ik heb dan ook het vermoeden dat zij meer in de categorie vallen "wil je het echt of zeg je dat je het wilt?". Ik vind het heel fijn als mensen eerlijk zeggen dat ze het zelf niks zouden vinden dat reizen, maar dat ze het heel gaaf vinden voor ons. Ipv al die mensen die roepen: "ooooooh, dat heb ik nou ook altijd gewild...! maar ja.. kan niet he..".
Gelukkig zijn er ook een heleboel mensen die heel positief reageren en beseffen hoe het 'werkelijk' zit. En dat geldt uiteraard voor alle reizigers die je onderweg ontmoet en waarmee je dan lekker over de reizen kunt bomen , hele waardevolle vriendschappen. Want bereid je maar voor op je terugkomst (he, nu al? nee, eerst van die reis genieten!): de meeste mensen zijn snel uitgepraat over jouw reis, en zelf ben je er dan nog helemaal vol van.
groetjes, Ruth

zooooo, herkenbaar je verhaal Ruth!

Vooral die mensen in je omgeving die geen geld hebben. had het laatst even met iemand erover die volgens eigen zeggen het hoofd niet boven water kan houden. Die verdiende meer dan J. en ik bij elkaar.
dus ik eens doorlopen wat zijn kosten waren. tja, kant en klaar maaltijden bij de appie, bezorg pizza's, een dure auto, oneindig veel bellen met de mobiel etc.
hij keek verbaasd toen ik zei dat die kosten terug te brengen waren. ?Had hij nog nooit bij stilgestaan. hij betaalde gewoon de rekeningen die binnenkamen en sloot abbonementen op dingen die hij leuk vond. at wat in hem op kwam en was zich niet bewust dat je voor minder geld ook goed kunt eten

keuzes maken is niet voor iedereen makkelijk maar het verbaasd me hoeveel mensen niet beseffen dat alles wat ze doen het resultaat is van een keuze.
het werk, de vrienden, de inkomsten en de kinderen. alles is ooit een keuze geweest. Vaak kun je keuzes bijstellen maar niet iedereen ziet dat

Stel:
je bent getrouwd en je partner wil niet reizen en jij wel. Dat is niet de schuld van je partner. je hebt die keuze voor hem of haar gemaakt terwijl je wist wat de minpunten waren van die persoon. Zo jammer dat mensen het dan hun partner gaan kwalijk nemen.
je hoeft niet bij die persoon te blijven. doe je dat wel....dan moet je ook leven met de mindere punten die bij JOU keuze horen.
De volgende keuze is...ga je samen opzoek naar een compromis of een andere oplossing.

ik ga nu dus alleen reizen (J. wil wel reizen maar wil nu zijn werk niet opzeggen) en mensen snappen dat niet.
Maar dan zie je J. heel lang niet.?? Nee, dat klopt. En dat is dan gelijk het minpunt van de keuze om alleen te gaan. maar niet gaan omdat hij nu niet mee wil was een slechtere keuze.
Veel mensen verbaasd het dat wij het zien als een moment om een keuze te maken. die denken: Als 1 niet wil dan gaat de ander dus ook niet.

mijn broer heeft van mij een klaagverbod over zijn werk gekregen. hij mag pas weer zeuren als ie iets onderneemt om de situatie te veranderen. een gesprek aangaan op zijn werk of een andere baan zoeken. hij klaagt al 3 jaar.
ik begrijp dat niet. als je zo lang ontevreden bent over je werk dan neem je het heft toch in eigen handen en ga je er iets aan doen.

Maar misschien is dat wel het verschil in instelling tussen een reislustig iemand en een kantoorplakker

Haha, ja dat kan ik me voorstellen dat mensen ook daar veel vragen over hebben: gaan reizen zonder je partner! Hoe haal je het in je hoofd!! 'k Moet zeggen dat het bij ons nog nooit is voorgekomen, maar als puntje bij paaltje komt dan zou ik het ook doen. Andersom vind ik het ook prima als hij alleen gaat of met een vriend. Ben dan wel stikjaloers... maar het blijft een keuze om wel of niet te gaan. Hoewel RJ de neiging heeft om hele mooie dingen te zien als ik niet mee ga...: ik heb een paar keer niet gedoken vanwege een ooronsteking, ziet die **** bastard gewoon een Manta of een Mola Mola! oll: Die eerste heb ik gelukkig ook al veelvuldig gezien nu, maar die laatste.. daar moet ik dus voor terug haha. (tip: duiken bij Nusa Lembongan, Bali! En dan niet vanaf Bali, maar gewoon op dat eiland zelf verblijven, veel relaxter en je bent er dan het vroegst bij, dan is de stroming ook het minst. En ga niet bij de grootste duikschool, ben even de naam kwijt, want die hebben geen speedbootjes en gaan dus bijv. ook niet naar Mantapoint.. en dat is echt de moeite waard, ook als snorkelaar)

Wat werk betreft: ik heb zelf ook de neiging om te blijven hangen omdat het misschien toch nog beter wordt.. Maar reizen heeft wel mijn perspectief veranderd: ik laat m'n werk niet (altijd) meer m'n leven verpesten. En mijn vakantiedagen: die maak ik lekker op! Ik heb ruim 10 weken per jaar en veel collega's 'klagen' dat ze die weken niet op kunnen maken ivm drukt op het werk of wat dan ook. Ik doe het gewoon. Anders moeten ze die de arbeidsvoorwaarden maar veranderen. Uiteraard alles in overleg, maar zo krijg ik het dus wel voor elkaar om 2x per jaar zo'n 3 a 4 weken ver weg te gaan. Plus nog wat kleine 'tussendoortjes' in Europa.

Goed. Tijd voor het plannen van de volgende vakantie :lol: !
groetjes, Ruth