Reisforum

hey hey,

'tis weer zover... zit internet af te schuimen naar goedkope tickets, reisgidsen die op de plank staan te doorbladeren, in reistijdschriften plaatjes te kijken, oude fotoalbums in te kijken... boehoe
Eigenlijk ben ik rotverwend, maar nog minder dan jullie, en hebben we de gewoonte om een 3tal citytrips per jaar te doen, weekje strandvakantie, en dan een 3 tot 5 weken er met de rugzak op uit te trekken, eens naar Ardennen te gaan, een aantal keer per jaar vrienden te bezoeken in Utrecht voor een verlengd weekend,....
Kortom, er valt wel altijd iets te beleven en we mogen totaal niet klagen...Waarom dan weer dat freaky gedrag van mij terwijl ik juist 4 dagen terug ben van 4 dagen Firenze??

Heb super veel zin om er voor een week of 2 op uit te trekken. Maar:
1. Heb echt bijna geen centen meer op de rekening aangezien ik reeds geruime tijd werkloos was. Het 'dopgeld' zoals ze in Belgie zeggen, was best wel te pruimen maar nu toch een extra baantje in de supermarkt gevonden.
2. We vertrekken volgend jaar in juli voor een 9 maand richting Azie en hebben de centjes nodig
3. zijn in januari 1 week naar Marrakech geweest, maart 4 dagen Utrecht en Amsterdam, vorige week 4 dagen Firenze met een vriendin, en in augustus gaan we samen met mijn ouders onze vrienden bezoeken op Kreta waar we 1 weekje blijven.

Echt niet te klagen dus, maar tmoest er eens uit.

Soms vind ik het verschrikkelijk van mijzelf. Waarom kan ik het niet gewoon leuk vinden om 1 week per jaar gewoon aan het zwembad te liggen in Turkije of Spanje??? en voor de rest geen kriebels te voelen? Zou toch gemakkelijker zijn he

Ik ben pas zielig met mijn 23 vakantiedagen. Met een beetje goed plannen kan ik hooguit 5 weken weg.

Gelukkig is er nog levensloopsparen.

Bedankt dit onderwerp heb ik net nodig!

Soms vind ik het verschrikkelijk van mijzelf. Waarom kan ik het niet gewoon leuk vinden om 1 week per jaar gewoon aan het zwembad te liggen in Turkije of Spanje??? en voor de rest geen kriebels te voelen? Zou toch gemakkelijker zijn he
Helemaal mee eens dat zou ik soms ook echt willen.

Ben net vandaag begonnen aan een upzetje voor een column wanneer is een reisverslaving niet meer gezond.

Heb je bijna alles voor elkaar in Nederland en toch wil je weg. Zeker als er dan even iets tegen zit je baan stopt ermee of iets dergelijks en ik kan alleen maar bedenken dat ik zo snel mogelijk weer op reis wil/moet.

herkenbaar
kan een reisverslaving ongezond zijn? Ik dacht dat verslavingen pas een probleem waren als je er fysiek onder lijdt of je omgeving

Ik was 7 dagen terug van Kenia/Tanzania toen ik alweer een ticket kocht voor een weekend Riga.
Nu zit ik te dubben. Ben werkeloos tot juni. de uitzendburo's lachen me uit.
we willen ergens eind 2011/begin 2012 voor 6/9 maanden weg dus we kunnen het geld goed gebruiken. mijn werkseizoen ziet er dit jaar niet veel belovend uit op fiancieel gebied (voor zover dat uberhaubt mogelijk is met mijn werk). ik ga zeker minder verdienen dan afgelopen jaar.
Net post gekregen van de belastingdienst dat ze mijn lage inkomen zo zielig vinden dat ik nog meer zorgtoeslag krijg dat ik al had... En ik denk: Goh, bijna €200...misschien kan ik dan nog even S. opzoeken in Manchester in mei

Maar, ik ben heel tevreden met mijn leven als ik thuis ben en als ik eens een paar maanden thuis moet zitten dan is het niet erg.....als er maar iets in het verschiet ligt.

zeker herkenbaar... ben zelf dit jaar al in Budapest, Vancouver/USA en Brugge geweest, ga al snel naar Maastricht en meteen daarna 4 dagen zeilen en weet dat er nog wel een weekje limburg en mss nog wel andere tripjes komen maar voor mijn part ben ik nog veel meer weg.. al heb ik het thuis gewoon goed voor elkaar en heb ik daar eigenlijk ook alles wel wat ik nodig heb..

maar goed de financiën laten het niet toe dat ik weer wat langer/verder weg ga dus moet me maar lekker inhouden

Bij mij is het net hetzelfde... Van kleinsaf aan vond ik het al leuk om kastelen, steden, musea te zien... 1x per jaar ging ik (vanaf mijn 6 jaar) met mijn ouders op reis. vnl. richting Spanje, Italië, Hongarije. 't was vnl. luieren aan het strand, maar toch af en toe een cultureel getinte uitstap en ik vond het zalig.

Vanaf mijn 17 ofzo begonnen de reiskriebels fel de kop op te steken, maarja, vind maar eens iemand die met je meewil.
Toen ik later een relatie had, tja, die jongen vond er helemaal niets aan... dus kwamen we niet verder dan Londen of Luxemburg.
Toen die relatie afgesprongen was ben ik in mijn eentje voor 1.5 maand naar Kreta gegaan en het jaar daarop opnieuw. Ondertussen heb ik er hele goede vrienden gemaakt en proberen we mijn man en ik ) toch regelmatig voor een weekje langs te gaan.
Op mijn 22e leer ik mijn huidige man kennen... en heb hem maar gelijk duidelijk gemaakt dat hij best uit het goede hout gesneden kon zijn. Toen we 1 maand samenwaren zijn we voor een weekje naar Istanbul gegaan... We studeerden toen nog alletwee en tja, hadden niet veel geld.
Ondertussen zijn we toch al enkele malen weggeweest. Zowel citytrips als strandvakantie, als autotje huren en ergens rondtoeren voor een weekje. 1x per jaar proberen we ergens voor een langere periode heen te gaan (3weken Turkije, 5 weken Thailand, 1 maand Java-Bali en Gili).
We hebben een tijd terug de knoop doorgehakt en zullen volgend jaar in Juli voor 9 maanden naar Azie gaan. Je kan zo blijven twijfelen... DUS Joepie!!!
April vorig jaar ben ik mijn job kwijtgeraakt omdat ik gedurende meer dan 2 jaar steeds vervangingscontracten deed, als woonbegeleidster, en er geen 'zwangeren' of zieken meer waren.... :-(
Zit dus sindsdien zonder werk... Eerst vond ik het niet echt nodig om te solliciteren. Want ons huwelijk kwam eraan en in september vertrokken we voor 1 maand richting Indonesie. Nadien wel aan het solliciteren geslaan, maar nog vrij kieskeurig...Want vergeef me, maar toen was mijn uitkering nog vrij hoog.
Ondertussen is dat al fel gezakt en begon ik heel fel te solliciteren. Zonder resultaat, wel ronde 1,ronde 2 en ronde 3 in diverse gesprekken... maar toch net niet.
Met het loon van mijn man lukt het wel om rond te komen, maar wil toch een baantje. Voor het extra geld en ook voor mijn eigenwaarde en om iets om handen te hebben... Baal er nl. van om steeds thuis te zitten...

Nu heb ik sinds 2 weken een baantje als 'rekkenvulster' en kassierster in de supermarkt op 2 minuten fietsen van ons huis. Later wil ik wel terug naar mijn eigen branche, maar nu is het best. Ik heb terug iets om handen, de sfeer is goed en 'tis prima want in juli 2011 zijn we dan toch weg...

het contract is enkel voor 8 uur per week, op donderdag maar er is een clausule die zegt dat je bereid moet zijn tot meer uren per week... mij best en met plezier.Daarom had ik de voorbije 2 weken telkens +- 20 uren en komende week is dit ook zo.
Heb vorige week al gezegd dat ik vrijdag en maandag niet kon werken omdat ik citytrip firenze geboekt had met een vriendin en dat begrepen ze best...
Maar nu zijn de reiskriebels er terug en denken we eraan om misschien naar Bulgarije te gaan (Wizzair) en een autootje te huren voor een kleine 3 weken...
Maar kan dit toch niet maken, tijdens mijn proefperiode van 3 maand? Wat denken jullie???

Soms hoor ik het de mensen gewoon denken: zijn die nu weeral weg? Hoe doen dit dat? Amaai, dat moet geld kosten? ?? Iedereen maakt tenslotte toch zijn eigen leven he, maar bij mij is het gewoon sterker dan mijzelf...

Ik MOET er gewoon uit... Sorry als ik hiermee mensen tegen de schenen schop, is helemaal niet zo bedoeld. Ik weet dat het een luxe is om dat te kunnen doen maar ondertussen ontzeggen wij ons ons wel andere zaken. Gaan bv. nooit uit, niet dansen en onze boodschappen komen vanuit Aldi enzo...

't Zijn keuzes die je maakt.

Even een vraagje:hoe werkt dat levensloopsparen bij jullie?? In Belgie zijn we daar niet mee vertrouwd? Wel loopbaanonderbreking... maar voor mij zou dit niet van toepassing zijn omdat ik, indien ik werk zou hebben, nog niet lang genoeg na elkaar zou werken...

@Rudi: Wat deed of doe jij van werk? Reisbegeleidster ofzo he? Bij welke organisatie dan wel? Lijkt me wel leuk voor een bezetene zoals jij
En wat met de interimbureaus? Wat voor baantjes neem je dan zoals? en hoe is hun houding nu tegenover jou?
Waar gaat de reis dan in 2011 naartoe?
Ben weer veel te nieuwsgierig:-)

Groetjes Ellen
Sorry voor mijn lange betoog, maar zoals ik al zei, moest het ff kwijt.

Toedels

@ellen
Waar ik werk zeg ik niet anders kan ik er niet vrij over praten. Met die googlezoekfunctie ben je gewoon nergens meer veilig
Maar inderdaad als reisbegeleider. Maar werk is echt wel heel anders dan zelf reizen
uitzendburo's lachen me uit. een paar weken geleden bij 12 langs geweest en eentje wilde mijn cv hebben. De rest wilde niet eens weten hoe ik heette (bij wijze van spreken). Sindsdien loop ik op internet de sites af om te kijken of er tijdelijke facatures zijn. Want vakkenvullen zou ik ook prima vinden. geld = geld
Dit is eigenlijk een beetje voor het eerst dat ik niet gemakkelijk ergens in rol. Tot nu toe altijd wel iemand gehad die weer iemand wist die mensen zocht dus ik was altijd wel aan de slag. Ik werk 8/10 per week bij een oude baas van me maar voor meer uur kan hij me niet betalen. Ik kan net bijdragen in de boodschappen met wat ik daar verdien.

2011/2012. met een vervoersmiddel via oosteuropa en de balkan naar turkije, iran, syrië, jordanië, Egypte....en dan weten we het nog niet.
Maar er moet eerst geld komen.

Toen wij onze eerste grote reis maakte hadden we ook enorm de kriebels maar je kunt nu eenmaal niet weekenden weg én sparen. (dus doe bulgarije nu maar niet). Wij gingen in de zomer op boerderijcampings staan in een weekend. gewoon tent ind e auto en voor €11 een nachtje weg in eigen land. Want daar is ook nog veel te zien. vaak waren die weekender goedkoper dan rondhangen in de binnenstad en stappen.

Haha, dank jullie... ik moet dit op dit moment vooral even NIET lezen!

Ik ben in 2007 geemigreerd naar Curacao en heb daar twee top jaren gehad. Behalve dan het leven daar ook lekker iedere 2 maanden een weekendje of een weekje weg (Colombia, Miami, Dominicaanse, Aruba, SXM, Nederland, Costa Rica, Cuba). Vorig jaar uiteindelijk allebei onze banen opgezegd om een jaar te gaan reizen... hiervan zijn nu 9 maanden om en het einde komt dus HEEL SNEL in zicht.

Hierna gaan we weer in Nederland wonen en daar zien we soms best wel tegenop... Natuurlijk ook veel leuke kanten anders zouden we het niet doen, maar plannen bijv. weet niet of ik dat nog wel kan hoor! En dus... hebben wij het alweer over wat we gaan doen als we in juni terug komen: mijn vriend eind juni een weekend naar Londen, in juli nog iets anders, ik wil in augustus al wel een weekje terug naar Curacao en nou... dan in november maar samen een paar dagen New York? We hebben nog helemaal geen baan voor als we terug komen maar wij zien niet zoveel problemen. Toch houden we het maar voor ons want geloof dat familie en vrienden (op een enkeling na) er geen biet van snapt en ons nog vreemder gaan vinden dan ze nu al doen!

Als ik dan al deze "klachten" lees over even lekker ergens heen... zie ik alleen maar meer problemen en nadelen om terug naar Nederland te verhuizen!!!

Misschien moet je mijn verhaal op mijn site eens lezen "touched by the story of..."
Dan besef je pas hoe verwent je bent

http://nathalie.aroundtheglobe.nl

Zo'n verhaal over hoe veel moeilijker andere mensen het hebben helpt niet. Ik weet best dat ik een luxe positie zit en niet zou moeten en mogen mopperen, maar gevoel blijft.

ik denk niet dat je mensen die reizen moet uitleggen hoe verwent we zijn. dat snappen we dondersgoed want we gaan massaal naar landen waar we continue met onze neus in de realiteit gedrukt worden.

Het is ook geen 'klagen" wat we hier doen. Behalve dan waarom we ons eigen verwende kriebel niet in bedwang kunnen houden. Als je tussen de regels leest schamen we ons er allemaal een beetje voor dat we alweer weg willen.
Of ga je mensen die iedere dag een pak koekjes naar binnenwerkt en daar ook maar niet mee kunnen stoppen ook al geeft de weegschaal aan dat het verstandig is vertellen dat ze in de rest van de wereld honger hebben?

@iris
Vertel ze thuis maar even niets, anders denken ze idd dat je gek bent en dat je binnenkort voor altijd naar een exotische bestemming vertrekt.
Wij hebben de overgang van een lange reis naar het gewone leven ook overleefd door onszelf alweer een nieuw tripje in het verschiet voor te houden. Dat werkt wel
maar....wennen in nederland zal ook lsatig zijn als je iedere maand weer iets gaat doen. En ga maar eens werk vinden als je in de eerste 3 maanden alweer vakanties moet opnemen.
met 1 vakantie kan je nogwel weg komen als je werk zoekt hoewel men het vreemd vind als je net een jaar bent weggeweest.
Tip: ga , het is dan toch zomer, lekker kamperen op boerderijen in nederland en kom op mooie plekken die je nog niet kent.
Het kost je nauwelijks geld. Je gooit op zaterdag ochtend wat spullen in een tas en bent zondag avond weer thuis en je hebt toch het gevoel dat je op vakantie bent geweest.

go ik denk juist dat mijn ouders gek opkijken als ik in 1x weer heel lang in nl ben, ben na mijn eerste reis van 2 jaar 8maanden thuis geweest en sinds dien niet langer dan 2 weken achter 1 en dat wel te verstaan niet meer dan 2x per jaar afgelopen jaar zelfs maar 11 dagen bij mijn ouders in nl geweest, de rest zit ik in het buitenland, riezen of werkend. bevalt mij prima, luxe!!! sommige zeggen ja ik zeg niet echt.!!

@ron
ik ben het met je eens dat je geen luxe leventje lijdt volgens nederlandse maatstaven als je afhankelijk bent van seizoensbaantjes
maar..... het is natuurlijk wel een ongekende luxe dat wij de keuze hebben om waar dan ook ter wereld te gaan werken. Ik denk dat je gerust kunt zeggen dat 80% van de wereldbevolking weinig invloed heeft op waar hij woont/werkt

Word leerkracht!
12 Weken per jaar vrij, en altijd een lange zomervakantie waar je zonder problemen 4-5 weken weg kunt.
Enige nadeeltje is dat je altijd aan vakantietijden gebonden bent (=vaak hoogseizoen), maar goed.. als dat het ergste is..!

ehm, kan nog wel een nadeeltje bedenken
Een klas vol etters voor je neus >:)