Even mijn nachtelijke ritjes in Peru beschrijven :twisted:
Cuzco-Puno
De bus is pas vertrokken en een jong kereltje schiet opeens in paniek door de bus. Over de grond kruipend zegt hij dat zijn daypack weg is. Hij had hem in de bus gezet en was eventjes terug naar buiten geweest. Sufkop! Die daypack ligt nu ergens leeg in een vuilbak in Cuzco.
Bijna in Puno, rond 4h 's morgens houdt onze bus zonder blijkbaar enige aanwijzing halt. Hij is stuk ... Huh? Niets van gemerkt. We moeten overstappen in 2 kleinere bussen (die al klaar stonden!). Maar die wou bij die zitten, en die bij die, en de bagage werd al bovenop die bussen gegooid terwijl je met je slaperig hoofd niet wist in welke bus je zelf terecht zou komen.
Als single reiziger heb ik de hele zaak op afstand bekeken terwijl ik mee dronk met een zatte Peruaan die een lekkere mix had gemaakt in een cola fles. De andere toeristen waren blij dat ze van zijn gezanik af waren, ik was blij met de gratis alcohol, en die Peruaan was blij met mij als zijn nieuwe vriend.
Als allerlaatste stapte ik dan (helemaal de lol er in) in de bus waar mijn rugzak op lag, en ik had een lekkere plaats naast de chauffeur
Les: Blijf bij je rugzak en hou hem tot het laatste moment in 't oog.
Aankomst Puno
Omdat ik niet hou van die slaapadresjes van de Lonely Planet, liet ik me om 6h met een fietstaxi (je weet wel, een fiets met zo'n bakske aan) naar de marktplaats brengen. Daar vind je steeds goedkope logie's en eetmogelijkheden.
Terwijl ik over de verlaten straten loop, komt en een twintiger de straat over gelopen. Ik denk: "Die gaat mij een slaapplaats aanbieden". Maar plotseling voel ik geritsel op aan mijn rugzak. Ik draai mij om en zie een andere kerel (40-ger) de straat over wandelen. "Hola, que pasa?" roep ik. "Nada" zegt hij. "Que es tu problema?" blijf ik aandringen terwijl ik achter hem aan ga. "Es agua" zeht hij terwijl hij naar een dakgoot wijst. Maarre ... die staat kurkdroog. Ik kijk naar mijn rugzak, en er zit inderdaad een nat sapje op. Maar géén water. "No es agua" zeg ik hem. "Ah, es possible que es kaka" probeert hij mij wijs te maken.
Ondertussen blijft hij verder wandelen en ben ik reeds de straat over. Ik neem mijn rugzak dus tussen mijn benen en zet me met mijn rug tegen de muur terwijl nu mijn daypack op m'n rug hangt.
Het sapje is wel vies, maar het is geen vogelpoep. Alles is verder in orde en ondertussen komt die twintiger naar me toe met een papieren zakdoekje. Nu heb ik altijd wel wc-papier bij me, maar uit beleefdheid neem ik het toch maar aan en begin ik te wrijven terwijl hij toekijkt.
En plotseling, hij lijkt wel uit het niets op te doemen, staat die andere kerel weer te friemelen aan m'n daypack. Nu is het welletjes geweest! Ik begin dus te tieren en te brullen en gebruik engelese scheldwoorden omdat ik niet voldoende spaans ken. Daarop komen er twee agenten aanrennen waarop die 2 kerels het op een lopen zetten. Ik doe mijn verhaal aan de agenten en er komt een fietstaxi bijstaan die beweert dat er zelfs een derde handlanger bij was.
Eind goed al goed. En aangezien ik zoveel vertrouwen heb in de mens, vraag ik die fietstaxi mij naar een goedkoop hostal te brengen in de buurt. Maar als die mij dan naar een duur hostal brengt waar hij wellicht comissie heeft en dan zijn rit duurder maakt omdat ik de kamer niet neem, is mijn vertrouwen in de mensheid helemaal verdwenen.
Les: Heb ogen op je rug.
Pisco-Lima
Rond 6h veilig aangekomen, zonder diefstallen
Maar met een stevige deuk in mijn vertrouwen in de mensheid, besluit ik te wachten tot 8h alvorens ik mij op de straten van Lima waag, op zoek naar het volgende station om naar Huaraz te gaan.
Ik heb mijn rugzak tegen de stoel voor mij gezet, zodat ik hem goed in 't oog kan houden. En terwijl er een massa stoelen vrij zijn, komt er net op DIE stoel een dik vrouwtje zitten. "Vreemd ...

"
En terwijl ik dat denk, zie ik opeens een hand naar mijn daypack gaan die tussen m'n benen staat. Ik draai me in een ruk om en ... "Está tu dinera?" zegt een kerel, terwijl hij een muntstuk laat zien. "No" antwoord ik terwijl ik er zeker van was dat er geen geld lag toen ik ging zitten. En vanaf dat moment weet ik wat er aan de hand is en begin ik te genieten.
Die kerel probeert een gesprek aan te knopen door me vanalles te vragen waardoor ik me natuurlijk moet omdraaien. Ik speel het spelletje mee, maar blijf met één oog voor me kijken. En ja hoor, de hand van dat dikkertje glijdt naar m'n rugzak. Geweldig! Ik heb er lol in
Ik blijf nog eventjes praten tot het moment dat het vrouwtje m'n rugzak wil open maken. Dan pak ik m'n spullen bij elkaar en ga elders zitten. En op nog geen 5 tellen zijn ze alle twee verdwenen.
Les: Vertrouw niet iedereen en wees alert op afleidingsmanoeuvre's.
2e keer in Lima
Met een enorm remspoor in m'n onderbroek wegens diaree, loop ik het eerste het beste café binnen met m'n rugzak om. "Los baños por favor!". Ze zien dat het dringend is en sturen me naar achter. Het wc-tje is zo klein dat ik m'n kont er amper in krijg, laat staan m'n rugzakken. "Zou ik het riskeren?". Het gaat niet anders, ik voel de volgende lading komen, en dit is the big one! Ik laat m'n rugzakken dus onbeheerd op de gang staan en doe m'n ding.
Als ik terug op de gang sta, zie ik mijn rugzakken er nog steeds onaangeroerd staan. Mijn vertrouwen in de mensheid is hersteld.
Les: Ga kakken als je echt moet.
PS: Ben ook in Ecuador geweest maar daar heb ik niet het "geluk" gehad om zulke dingen mee te maken.