Reisforum

Kaapstad

Juli in Zuid Afrika betekent dat het winter is, wat ik weet. Maar dat het zo koud zou zijn???? Er valt een hoop regen, ik heb natte sneeuw en hagel gehad, en nu ga ik duiken. Jippie. En hoewel ik in Nederland rustig door duik in de winter, zie ik er enigszins tegenop om in een natte wetsuit op een RIB te zitten. Zelfs met mijn meegebrachte winddichte regenjas en muts....

Maar goed, ik wil met zeehonden/zeeleeuwen duiken. Wil ik al lang, maar in Engeland is het er om verschillende redenen niet van gekomen. Scuba Shack biedt snorkel tours met die beesten aan, maar ik wil het liefst onderwater, met name omdat ik dan foto's kan maken. Geen probleem, wordt voor me geregeld
In de vroege ochtend (naja, het is half 8, maar het voelt vroeg omdat het nog donker is) word ik opgehaald om in ruim een half uur naar het Kaapse schiereiland te rijden, waar de duikschool bevestigd is. Ik heb mijn eigen duikspullen bij me, maar niet een pak wat dik genoeg is om in deze wateren (14 graden) te duiken. Het leenpak zit niet ideaal, de mouwen zijn te wijd. En zo stroomt het water vrolijk bij de ene mouw naar binnen, en aan de andere kant weer naar buiten. Brrrrrrr.

Port Rich Point

De eerste duik die ik maak is bij Port Rich Point. Dit is een grote rots, waar een zeeleeuwen kolonie woont. Dit zijn met name aduloscente mannetjes, die wachten tot ze oud genoeg zijn om zich voort te planten. Mijn buddy (een Zuid Afrikaanse met veel ervaring hier) en ik springen als eerst overboord, terwijl de instructeur met de overige opvaarden gaat snorkelen. Helaas heeft mijn buddy alleen een makro lens op haar camera, en heeft ze niet al te veel interesse in de zeehonden. We zwemmen ongeveer een kwartier tussen hen, maar ik had het veel en veel langer vol kunnen houden!
Maar eerlijk is eerlijk, de rest van de stek is erg mooi! Het water is best helder (10m), en het onderwaterlandschap doet me denken aan een kruising tussen Nederland en - ja, wat eigenlijk? Er zijn zgn 'false anemones', welke heel veel weg hebben van zeedahlia's, maar dan wel 20 cm groot! Er is uiteraard kelp te vinden, maar er is ook een grillig rotslandschap wat wordt gekleurd door een soort korstmos. Er zijn krabben, er is veel dodemansduim, en er zijn HEEL VEEL slakjes. Ook is er een ruim scala aan groupers en lipvissen te vinden.

Na 46 minuten, met een maximale diepte van 22,8 meter, steken we onze hoofden weer boven water.

Pyerant Rock

Tussen de duiken door zetten we de snorkelaars af aan land, en zelf vaar ik meteen door naar de volgende duikstek. Na een redelijk korte oppervlaktetijd duik ik weer het water in, ditmaal met iemand van de duikschool zelf.

De site die ik nu beduik, lijkt totaal niet op de vorige site. Er is een zanderige bodem, en er groet een hoop kelp. Kelp op lange stelen, het lijkt alsof je door een bos zwemt met bomen die hoog boven je uit tornen. De 'bomen' zwiepen van voor naar achter, we zijn niet al te ver uit de kust en er staat behoorlijk wat surf. Lastig om tegenin te peddelen, dus al snel hebben we een duikritme gevonden van: go with the flow (dus zwemmen als de surf de goede kant op staat).

Op deze duiksite houden zich koehaaien op, maar helaas zien we er tijdens de afdaling geen. We komen wel een aantal pyjama sharks en een striped pyjama shark tegen. Wat bewegen ze zich mooi en sierlijk door het water!

Bij een rots komen we heel veel slakjes tegen. Eigenlijk zijn er best een redelijk team, de instructeur zoekt beestjes, en ik zet ze op de foto. De duikstek is wederom interessant, en dat maakt de kou draaglijk. Na 50 minuten houd ik het echter echt voor gezien, en net tijdens onze safety stop op 5 meter (iets dieper dan normaal voor sommigen, maar er stond veel surf) zwemmen er een paar cow sharks onder ons door. Toch nog gezien!

Na de duiken rijden we terug naar de duikschool, waar bakken zijn om je spullen te spoelen, en heel veel thee is om warm te worden.

wordt vervolgd

Zalig verhaal, geweldige foto's, en kippenvel ... van de kou

Jij hebt niet in ZA gedoken, toch?

Als ik hiermee klaar ben volgt wellicht nog een verslag van Mozambique, maar voel je vij om alvast daarmee te beginnen

Gansbaai


De volgende dag gaat de wekker nog vroeger, ik ga rchting Gansbaai en Hermanus om (hopelijk) haaien (great white sharks) en walvissen (southern right whales) te zien. Het is heel koud, en ik ben blij met mijn twee fleece truien en mijn muts. Zo af en toe ligt er een laagje ijs langs de weg, brrrrrr. We halen nog een andere duikert op en dan verlaten we Kaapstad.

Na een uurtje of twee rijden zijn we in Gansbaai. De wegen in dit deel van Zuid-Afrika zijn erg goed, en ook de auto die ons vervoerd is luxe en nieuw.

Aangekomen in Gansbaai blijkt dat hetredelijk druk is op de boot, de vorige twee dagen zijn de duiken gecanceld ivm veel wind, en veel mensen proberen het dus deze dag. Even is er nog sprake dat we ook andere mensen van een boot met pech mee nemen, maar op het laatste nippertje kan hun boot gewoon uitvaren.

We krijgen een uitgebreide briefing, onder andere over de procedures op de boot en hoe je je dient te gedragen in de kooi. En hoewel ik in de veronderstelling was dat er voor gecertificeerde duikers perslucht aanwezig zou zijn, bleek dat niet het geval te zijn…. Jammer!

We varen uit naar Sharks Alley, waar de haaien te vinden zouden moeten zijn. Er zijn in totaal 4 boten, niet heel veel dus. De haaien worden niet gevoerd, maar met een decoy gelokt. Deze decoy is een spaanplaat ‘zeehond’. Ook worden er een paar vissenkoppen in een groot vat kappot gevijzeld en met water vermengd, wat vervolgens in de zee gegooid wordt om een geurspoor achter te laten om de haaien te lokken. Haaien worden getriggerd door de geur van vis en de vorm van zeehond, en zouden in principe mensen geen kwaad moeten doen. Maar er is toch die kooi, voor het geval dat…

Gedurende 1.5 uur proberen we haaien te lokken, maar de haaien lijken geen zin te hebben in onze houten zeehond (waar lk me iets bij voor kan stellen). Maar dan het verlossende telefoontje van een van de andere boten, zij hebben een haai bij de boot en varen terug naar de kant. Of wij hun plekkie over willen nemen???? En zo varen we daarheen.

We zijn ingedeeld in 3 team s, en het eerste team gaat pas tte water nadat iedereen op de boot de haaien heeft gezien en een aantal foto’s heeft kunnen nemen. Ikzelf zit in de laatste groep.

En zo gaan we met 3-4 man tegelijkertijd de kooi in. Je hoofd boven water, totdat je van de boot een schreeuw hoort: ‘left’, ‘right’. Bukken en die kant op kijken, en daar is als het goed is een haai die de boot nadert. De haaien zijn zo’n 6 meter groot, en zijn echt heeeeeel gaaf om te zien. Het is echter jammer dat je met een wetsuit aan en je longen vol lucht vrij moeilijk rustig onder water kan hangen om te genieten, je hebt eigenlijk beide handen nodig om jezelf onder te blijven duwen en tegelijkertijd wil je (ik) ook nog eens een camera bedienen. Nee, dit doet af aan de ervaring, hoewel het nog steeds te gek is natuurlijk.
We varen terug naar de kant, waar een busje me al op haalt om me richting Hermanus te brengen. De chauffeur is nors, de auto rammelt, en ik deel deze auto met een paar Indiers die nerveus zitten te telefoneren. Op het nippertje (ja ik moet rennen!) spring ik aan boord van de charter in Hermanus.



Hermanus

(Het stuk wat nu volgt gaat niet over duiken, maar wel over zeezoogdieren dus is wellicht toch interessant. )

In de periode juli – november zijn er er voor de kust van Zuid Afrika southern right walvissen te vinden, welke zowel komen paren, als komen baren. Wanneer je in sept-okt in Kaapstad bent, kun je de dieren vaak al voor de kust zien zwemmen en springen, maar ik ben net iets te vroeg in het seizoen en besluit een boottocht te nemen om de kans op de dieren te

vergroten. De boottours zijn echter aan nauwe regels verbonden: je mag niet dichten dan een 30 meter bij een walvis komen, en je mag het national park niet in. Wanneer we echter aan de rand van het park de walvissen op afstand bewonderen, komt een aantal richting boot. (En dat mag: je hoeft niet weg te varen als de walvissen je naderen.) En zo hangen ze een hele tijd om ons heen, af en toe zijn er een kop, vaak een rug, heel af en toe een oog, een halve staart, spuitend water: een super ervaring!

En zo vertrekken we na een paar uur walvissen weer richting kust, en word ik richting Kaapstad gebracht. (Door eerder genoemde norse chauffeur, die nu gelukkig wat spraakzamer is.)

Umkomaas

Umkomaas oogt saai, zo bij aankomst in het donker. Nemand op straat (wat vrij gebruikelijk is in ZA), geen winkelstraten of straten met veel barretjes, niks. Ik verblijf in de accomodatie van de duikschool, welke zo schoon en nieuw is, dat deze bijna steriel aan doet. Maar in mijn uppie in een 4-persoonsdorm bevalt me wel, en ik vind het ook aangenaam dat het iets warmer is dan in Kaapstad

De volgende morgen zit ik om 6 uur op het stoepje van de duikschool te wachten, maar blijkbaar hoefde ik daar pas om 7 uur te zijn. Foutje!

Het is weekend, en het is redelijk druk bij de duikschool. Ik ben de enige buitenlandse tourist, de andere duikers zijn allemaal mensen uit Joburg en Durban. We rijden naar het strand, waar een duidelijke briefing volgt. Ook worden de bootprocedures uitgelegd, het moet voor iedereen duidelijk zijn wat te doen. Want meehelpen zullen we! De duiken worden nl gemaakt vanaf een RIB, welke met een auto in het water gelanceerd wordt, en vervolgens door de duikers door de branding de zee in getrokken dient te worden. Eerst moeten we met zijn allen de RIB draaien zodat deze loodrecht op het strand staat, dan geeft de schipper gas en vervolgens mogen we er met zijn allen inspringen. Hard werken! De eerste minuten varen we nog door de branding, al heeft deze ervaring soms ook iets van vliegen weg. Zonder problemen word je soms tot een meter de lucht in gelanceerd, en het is dan ook zaak je voeten in de daarvoor bestemde beugels te houden, en een reddingsvest aan te doen. Zodra we verder van de kust zijn, mogen deze vestjes gelukkig uit

Ik ben eng. Ik heb mijn toegewezen buddy een aantal keer geprobeerd uit te leggen hoe mijn uitrusting in elkaar zit (longhose en wing is niet gebruikelijk in ZA), maar alle keren draait ze haar hoofd weg, begint ze tegen iemand anders te praten en gunt ze me geen blik waardig. Tijdens de verplichte pre-dive check ziet ze pas 'dat ik geen octopus heb ', luistert ze half na mijn uitleg en onder water hangt ze aan de DM en gunt ze me geen blik waardig. Handig, zo'n buddy!!!!

De eerste duik is in Reggie's Cave, een 'grot' (meer een kleine canyon, maar eigenlijk gewoon een sleuf/gat) waar zicht regelmatig haaien bevinden. En inderdaad, we zien een stuk of 5 haaien. Uiteraard mogen we niet al te dicht bij komen (om de haaien te beschermen), maar we kunnen ze toch goed zien. Nadat we een aantal minuten bij de grot gehangen hebben, duiken we verder.

Het rif is niet te vergelijken met bv Egypte, er is geen koraal. Wel veel rotsen, soms kleurrijk begroeid. We komen allerlei soorten leven tegen: redelijk wat bladvissen, veel murenes, een schildpad, een boxerskrab, veel kappersgarnalen en natuurlijk de nodige groupers en lipvissen. We duiken een klein uurtje, en de max diepte is 17.6 meter.



Na de duik varen we in hoog tempo terug naar het strand, waar de boot vakkundig OP het strand wordt geparkeerd. Wederom goed vasthouden en reddingsvesten aan doen dus!

Na een licht ontbijt launchen we de boot opnieuw. Omdat de duik van de ochtend goed bevallen is, en er een paar nieuwe duikers zich bij ons hebben aangesloten (en andere duikers, incl mijn 'buddy' weg zijn) besluiten we naar de zelfde stek uit te varen. Geen probleem, de grot is prachtig, en uiteraard zijn er veel verschillende routes op het rif te verzinnen.

's Avonds rijd ik met de Zuid Afrikanen naar een of ander steak house buiten de stad, waar we heel veel vlees te eten krijgen voor niet veel geld.

De volgende ochtend blijkt dat er maar een duik is die dag, ik ben de enige die een extra duik wil maken en voor een persoon varen ze niet uit. Logisch, maar ik heb twee duiken geboekt en betaald, en eigenlijk wil ik geen geld terug maar duiken. Gelukkig mag ik de tweede duik met een andere duikschool mee maken.

De eerste duik die zondag is bij Shark's Alley. Ik geloof dat hier veel raggies zouden moeten zitten, maar uiteindelijk troffen we maar een raggie en een nursing shark aan. Maar wel een grote groene schildpad, welke heel nieuwsgierig steeds dichter naar me toe kwam terwijl ik naast haar hing. Gaaaaf! Ook troffen we aan het begin van de duik een grote (slapende?) marble ray aan. Wat een mooie en gracieuze vissen zijn het ook! Wederom een superduik.



Na een korte oppervlaktetijd en ontbijt op het strand werd ik opgepikt door een andere duikschool, met wie ik mijn laatste duik in Umkomaas zou maken. 'Helaas' stond wederom Raggie's Cave op het programma, maar aangezien we nu weer een andere kant van het rif verkenden, was het al met al toch een mooie afsluiting van mijn duiken op het Aliwal Shoal rif.