Hulp bij heimwee
Geplaatst: 07 jan 2016 03:41
Hoi,
Ik loop al een tijdje met een probleem rond en moet het echt ergens kwijt, dus ik dacht ik probeer het hier.
Mijn vriend en ik zijn in Juli 2015 vertrokken op onze reis. We hadden alleen een enkeltje gekocht en besloten om voor ongeveer een jaar te vertrekken. Ik zou misschien wat eerder terug gaan (april, mei) om wat dingen te regelen voordat ik weer in de schoolbanken zit. Ondertussen zijn we al meer dan vijf maanden aan het reizen en hebben we een fantastische tijd gehad tot nu toe. Ondanks dat ik het echt te gek vond had ik hier en daar toch altijd wel een vlaagje heimwee (nooit eerder last van gehad). Vooral heimwee naar Amsterdam en Nederland.
De reden voor onze reis was naast dat we het natuurlijk te gek vonden ook het juiste moment. Mijn vriend was ontslagen en ik zag de studie die ik volgde niet meer zitten. Beide hebben we ons appartement opgegeven en al onze spullen verkocht. Dus telkens als ik begon over Nederland of als ik mijn heimwee uitsprak probeerde hij het aan de kant te schuiven of wilde hij er niet over na denken. Op zich ook niet heel raar, ik kan makkelijk bij terugkomst een tijdje bij mijn moeder wonen gewoon in Amsterdam, hij zal dan bij zijn broer moeten zitten ergens in een dorp en dat wilt hij echt niet. Ook wilt hij niet terugkeren naar NL zonder werk en een appartement (wat mij echt onmogelijk lijkt te regelen vanuit het buitenland).
Op dit moment zijn we in Australie aan het werk. Toen we hier aankwamen hadden we min of meer besloten rond april SAMEN terug te gaan. Mijn vriend heeft eigenlijk altijd duidelijk gemaakt dat de enige reden dat hij terugkomt voor mij is. Hij heeft het gevoel dat hij in NL niks meer heeft en ook niet perse hoeft te hebben. We hebben een super leuk appartement hier in Oz met leuke huisgenoten en allebei een leuke baan met een veel beter salaris dan in NL. Maar ik ben gewoon echt niet gelukkig. Ik kan alleen maar denken aan Amsterdam. Ik wil zo graag terug naar NL dat ik er echt depri van wordt. Ik heb dit weer meerdere malen uitgesproken maar nu kan hij opeens niet meer met zekerheid zeggen of hij in April terug gaat of niet (eerst schuld afbetalen, dan beetje sparen + hij wilt pas terug naar NL als hij een baan en appartement heeft).
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik zou het liefst nu een vliegticket boeken om volgende maand op het vliegtuig te stappen maar vriendlief gaat dan zeker weten niet mee. En ik wil ook niet zonder hem zijn. Ik heb tegen hem gezegd dat ik hoe dan ook in April naar huis ga en dat ik het egoistisch van hem vind dat hij mij dan gewoon alleen laat gaan en in Australie blijft. Maar aan de andere kant: hoe kan ik nou van hem vragen of hij met mij mee gaat? Hij heeft niks in Nederland. Vind het niet eens leuk daar en vind Australie te gek. En we hadden eigenlijk sowieso afgesproken tot Juli 2016 te reizen dus ik snap zijn reactie ook. Maar ik wil gewoon niet zonder hem zijn, ik kan niet na 5 maanden 24/7 met iemand zijn naar elkaar een aantal maanden niet zien. Ook ben ik bang dat als ik in m'n eentje naar NL ga dat hij wellicht wel nooit meer terugkomt. Wat moet ik doen?
Sorry voor dit lange bericht, maar ik heb echt advies nodig. Ik ben ongelukkig hier maar ik ben ook ongelukkig in NL zonder mijn vriend.
Liefs van een hopeloze reiziger met heimwee.
Ik loop al een tijdje met een probleem rond en moet het echt ergens kwijt, dus ik dacht ik probeer het hier.
Mijn vriend en ik zijn in Juli 2015 vertrokken op onze reis. We hadden alleen een enkeltje gekocht en besloten om voor ongeveer een jaar te vertrekken. Ik zou misschien wat eerder terug gaan (april, mei) om wat dingen te regelen voordat ik weer in de schoolbanken zit. Ondertussen zijn we al meer dan vijf maanden aan het reizen en hebben we een fantastische tijd gehad tot nu toe. Ondanks dat ik het echt te gek vond had ik hier en daar toch altijd wel een vlaagje heimwee (nooit eerder last van gehad). Vooral heimwee naar Amsterdam en Nederland.
De reden voor onze reis was naast dat we het natuurlijk te gek vonden ook het juiste moment. Mijn vriend was ontslagen en ik zag de studie die ik volgde niet meer zitten. Beide hebben we ons appartement opgegeven en al onze spullen verkocht. Dus telkens als ik begon over Nederland of als ik mijn heimwee uitsprak probeerde hij het aan de kant te schuiven of wilde hij er niet over na denken. Op zich ook niet heel raar, ik kan makkelijk bij terugkomst een tijdje bij mijn moeder wonen gewoon in Amsterdam, hij zal dan bij zijn broer moeten zitten ergens in een dorp en dat wilt hij echt niet. Ook wilt hij niet terugkeren naar NL zonder werk en een appartement (wat mij echt onmogelijk lijkt te regelen vanuit het buitenland).
Op dit moment zijn we in Australie aan het werk. Toen we hier aankwamen hadden we min of meer besloten rond april SAMEN terug te gaan. Mijn vriend heeft eigenlijk altijd duidelijk gemaakt dat de enige reden dat hij terugkomt voor mij is. Hij heeft het gevoel dat hij in NL niks meer heeft en ook niet perse hoeft te hebben. We hebben een super leuk appartement hier in Oz met leuke huisgenoten en allebei een leuke baan met een veel beter salaris dan in NL. Maar ik ben gewoon echt niet gelukkig. Ik kan alleen maar denken aan Amsterdam. Ik wil zo graag terug naar NL dat ik er echt depri van wordt. Ik heb dit weer meerdere malen uitgesproken maar nu kan hij opeens niet meer met zekerheid zeggen of hij in April terug gaat of niet (eerst schuld afbetalen, dan beetje sparen + hij wilt pas terug naar NL als hij een baan en appartement heeft).
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik zou het liefst nu een vliegticket boeken om volgende maand op het vliegtuig te stappen maar vriendlief gaat dan zeker weten niet mee. En ik wil ook niet zonder hem zijn. Ik heb tegen hem gezegd dat ik hoe dan ook in April naar huis ga en dat ik het egoistisch van hem vind dat hij mij dan gewoon alleen laat gaan en in Australie blijft. Maar aan de andere kant: hoe kan ik nou van hem vragen of hij met mij mee gaat? Hij heeft niks in Nederland. Vind het niet eens leuk daar en vind Australie te gek. En we hadden eigenlijk sowieso afgesproken tot Juli 2016 te reizen dus ik snap zijn reactie ook. Maar ik wil gewoon niet zonder hem zijn, ik kan niet na 5 maanden 24/7 met iemand zijn naar elkaar een aantal maanden niet zien. Ook ben ik bang dat als ik in m'n eentje naar NL ga dat hij wellicht wel nooit meer terugkomt. Wat moet ik doen?
Sorry voor dit lange bericht, maar ik heb echt advies nodig. Ik ben ongelukkig hier maar ik ben ook ongelukkig in NL zonder mijn vriend.
Liefs van een hopeloze reiziger met heimwee.