Reisforum

Hallo allemaal,

Jullie kennen het gevoel vast wel... een droom die steeds concretere vormen aanneemt...! Ik zit er middenin!

Ik heb op mijn werk onbetaald verlof aangevraagd, maar het is de vraag of ik het krijg, bovendien gaat me dat klauwen vol geld aan pensioenpremie kosten (in het gunstigste geval zo'n 250 euro per maand en ik zou graag een jaar weg willen). Ontslag nemen klinkt dan ineens heel aantrekkelijk in de oren, maar is wel een hele grote stap! (de banen zullen bij terugkomst niet bepaald voor het oprapen liggen en ik heb NU een contract voor onbepaalde tijd...)
Daarnaast heb ik een paar jaar geleden een enorm leuk (al zeg ik het zelf!) appartement gekocht. Wat doe ik daarmee? Ik neig nu naar verhuren, dat brengt echter wel een hoop gedoe met zich mee.

Soms ben ik zo zeer bezig met wat ik hier heb en wat ik los kan laten, dat ik bijna vergeet om te genieten van de voorpret van mijn reis. Ik hoop door jullie ervaringen weer een beetje het gevoel te krijgen dat het toch écht wel te regelen valt. Dus: wat hebben jullie allemaal opgegeven om op reis te kunnen gaan? Waarom koos je ervoor om bepaalde dingen op te geven en andere zekerheden vast te houden?

Ik ben benieuwd naar jullie verhalen!
Grtz!

wij hebben alles opgegeven. ook om zorgeloos te kunnen reizen. geen baan die wacht. geen eindtijd van de reis en geen zorgen om een huurder in het huis.

bij teurg komst hadden we binnen een week "een" huis en "een" baan. niet het droom huis en ook niet de droom baan maar wel weer een dak boven ons hoofd en inkomsten. de droombanen zijn later gezocht en het huisje...ach, daar is eigenlijk ook niets mis mee

Voor ons was het makkelijker dan voor jou. We (mijn vriendin en ik) hadden allebei net de studie afgerond, we hadden nog geen huis (al heb ik mijn superdeluxe studentenkamer van 36m2 in het centrum van Zwolle wel op moeten geven), we hadden nog geen baan (al heb ik 1 erg goed aanbod afgewezen en mijn vriendin 2) en hebben we zowiezo nog geen auto of kinderen. Weinig vastigheid dus.

We konden ons zonder problemen inschrijven bij mijn ouders die er ook geen moeite mee hadden. We hebben een tijd lang allerlei losse baantjes gehad (soms wel in de studierichting) voor het nodig spaargeld en we zijn inmiddels 10 maanden van huis.

Langzamerhand krijgen we wel zin om weer thuis te komen om de uitdaging aantegaan om een leven op te bouwen in Nederland, maar we zitten wel met allerlei andere reizen al in ons hoofd dus hoe moet het met mogelijke vaste banen, kinderen, huizen... geen idee...

laat je de pret niet bederven en sterkte met alles!!!

wat een goede vraag! Ik zelf heb steeds het geluk gehad dat ik gemakkelijk aan werk kon komen en het me op het moment dat ik vertrok ook niet zo kon interesseren hoe verder wanneer ik terug zou komen. Je kunt er nachten van wakker liggen maar je weet het antwoord nooit, tenzij je dingen geregeld krijgt met je werk en je appartement.

Dat is dus ook wat ik gedaan heb. Zoveel mogelijk geregeld (wat mogelijk was) voor ik vertrok. Dit geeft niet alleen een fijn gevoel voor mezelf, maar ook rust tijdens de reis. Ik geloof best dat er mensen zijn die alles op kunnen en willen geven, maar ligt er natuurlijk ook aan wat je had? Iets wat je nooit gehad hebt kun je ook niet missen.

Hoe zijn je "papieren"? Denk je dat als je ontslag zou nemen je ook relatief gemakkelijk ergens anders aan de slag kunt? Zelf heb ik b.v. nog nooit een vast contract gehad en tot nu toe is mn instelling altijd geweest zolang ik er geen heb die ik wat ik leuk vind. Want wie weet wordt mn contract bij de volgende bespreking niet meer verlengt en wordt je bedankt voor al die mooie jaren op het bedrijf.

Maar als ik ooit een vast contract zou krijgen weet ik niet of ik dit zou opgeven (zonder te weten dat ik terug kan komen)
Waar twijfel jij vooral over naast deze dingen?

Ik geloof best dat er mensen zijn die alles op kunnen en willen geven, maar ligt er natuurlijk ook aan wat je had? Iets wat je nooit gehad hebt kun je ook niet missen.

Wij hadden alles. Vaste banen, allebei een huis.
J kreeg op zijn werk wel te horen dat ie van harte welkom was om weer te solliciteren als ie terug kwam. Bij terugkomst was er geen vacature op die locatie maar wel ergens anders in de omgeving. Zijn sollicitatieprocedure was dus wel wat korter omdat ze hem binnen de stichting al kende.
Ik had een 1gezinswoning en hij een bovenwoning met 3 slaapkamers en 2 keukens ( tja, friesland). nu hebben we een flat met 1 slaapkamer.
We hadden heel veel. zolders vol. Dat is nu allemaal weggegeven en verkocht. Op reis hebben we geleerd dat je met heel veel minder spullen ook goed toe kunt.
We wonen nu prima want we betalen nu gezamelijk minder dan we voor de reis PP uitgaven aan woonlasten. Ons reisspaarpotje groeit dus iedere maand lekker door

Marco schreef:wat een goede vraag! Ik zelf heb steeds het geluk gehad dat ik gemakkelijk aan werk kon komen en het me op het moment dat ik vertrok ook niet zo kon interesseren hoe verder wanneer ik terug zou komen. Je kunt er nachten van wakker liggen maar je weet het antwoord nooit, tenzij je dingen geregeld krijgt met je werk en je appartement.

Dat is dus ook wat ik gedaan heb. Zoveel mogelijk geregeld (wat mogelijk was) voor ik vertrok. Dit geeft niet alleen een fijn gevoel voor mezelf, maar ook rust tijdens de reis. Ik geloof best dat er mensen zijn die alles op kunnen en willen geven, maar ligt er natuurlijk ook aan wat je had? Iets wat je nooit gehad hebt kun je ook niet missen.

Hoe zijn je "papieren"? Denk je dat als je ontslag zou nemen je ook relatief gemakkelijk ergens anders aan de slag kunt? Zelf heb ik b.v. nog nooit een vast contract gehad en tot nu toe is mn instelling altijd geweest zolang ik er geen heb die ik wat ik leuk vind. Want wie weet wordt mn contract bij de volgende bespreking niet meer verlengt en wordt je bedankt voor al die mooie jaren op het bedrijf.

Maar als ik ooit een vast contract zou krijgen weet ik niet of ik dit zou opgeven (zonder te weten dat ik terug kan komen)
Waar twijfel jij vooral over naast deze dingen?

Ik zit in het basisonderwijs en ondanks alle berichten over lerarentekorten is het erg moeilijk om een vast contract te krijgen. Als ik terug kom, zou ik dus weer losse dagen moeten gaan vervangen. Niet het leukste werk, maar de kans dat ik inkomsten heb na terugkomst is dus wel redelijk groot.
Ik hen een beetje teveel gepraat met mensen die het puur vanuit de financiële kant bekijken (adviseur vd vakbond, mijn ouders) en vanuit die optiek is ontslag natuurlijk het domste dat je kunt doen. Maar zoals hierboven ook al iemand schreef: het geeft ook veel vrijheid onderweg, als je geen datum hebt voor wanneer je terug moet zijn.

Wat betreft mijn appartement: ik heb het hier erg naar mijn zin en ik denk dat ik het heel fijn vind om na terugkomst meteen weer zo'n fijn plekje te hebben. Maar zoals gezegd, het is een hoop gedoe en regelwerk. De stap om mijn app te verkopen is - denk ik - voor mij nu nog te groot. Maar wie weet.... ga ik met de winst ooit een volgende reis bekostigen .

Naast mijn app en baan zijn er eigenlijk geenzaken waar ik over twijfel. Het is een langgekoesterde wens om eens voor langere tijd naar het buitenland te gaan. Afgelopen zomer ben ik een maand wezen backpacken in Thailand en dat beviel me zo goed, dat ik nu dus graag nog langer weg zou willen.
Ik heb normaal gesproken geen last van heimwee (enkel als ik weer terug in NL ben!), dat zal - als ik een jaar weg ben - misschien wel anders zijn, maar dat is niet iets waar ik me nu druk over maak.

Ik heb geen relatie, geen kinderen en wél een goed gevulde spaarrekening, dus ik denk dat dit voor mij de tijd is om te gaan!

Jos schreef: sterkte met alles!!!

Haha, zo voelde het afgelopen week wel, dat ik sterkte nodig heb! Complete onzin natuurlijk, want lekker gaan backpacken is op dit moment mijn grote droom! Dus daar moet ik af en toe wel ook nog even bij nadenken, dat het vooral om iets LEUKS gaat !

bolletjeom schreef:

Ik geloof best dat er mensen zijn die alles op kunnen en willen geven, maar ligt er natuurlijk ook aan wat je had? Iets wat je nooit gehad hebt kun je ook niet missen.

Wij hadden alles. Vaste banen, allebei een huis.
J kreeg op zijn werk wel te horen dat ie van harte welkom was om weer te solliciteren als ie terug kwam. Bij terugkomst was er geen vacature op die locatie maar wel ergens anders in de omgeving. Zijn sollicitatieprocedure was dus wel wat korter omdat ze hem binnen de stichting al kende.
Ik had een 1gezinswoning en hij een bovenwoning met 3 slaapkamers en 2 keukens ( tja, friesland). nu hebben we een flat met 1 slaapkamer.
We hadden heel veel. zolders vol. Dat is nu allemaal weggegeven en verkocht. Op reis hebben we geleerd dat je met heel veel minder spullen ook goed toe kunt.
We wonen nu prima want we betalen nu gezamelijk minder dan we voor de reis PP uitgaven aan woonlasten. Ons reisspaarpotje groeit dus iedere maand lekker door

Wat je schrijft over die spullen is wel herkenbaar. Ik zou de helft van mijn spullen volgens mij niet eens missen, als iemand ze stiekem weghaalde. Toch vind ik dat een moeilijk punt, op een of andere manier lijken al die spulletjes mij een bepaald soort zekerheid te geven.
Tof om te lezen hoe jullie je levens hebben ingericht op het reizen! Hoe meer je opgeeft, hoe meer vrijheid je krijgt natuurlijk. Dus het is de vraag HOE graag ik veel vrijheid wil...!

Hallo,

Wij hadden beide een vaste baan en een appartement. Wij hebben alles verkocht en onze banen opgezegt.
Mijn leven in Nederland bestaat nog uit ongeveer 25 bananendozen die bij vrienden op zolder staan.

Ik was eerst van plan mijn baan de behouden en 1 jaar sabactical te gaan maar ik moest het werkgeversdeel en werknemersdeel dan terug betalen aan het einde wat ongeveer 3.000 euro was ik dacht toen van dat geld kan ik onwijs lang reizen. Dus toen besloten ontslag te nemen.

Wij wilde geen binding meer met Nederland dan alleen familie en vrienden, dit ook met het idee dat we misschien wel niet meer in Nederland zouden terugkeren. We zijn nu inmiddels 1 jaar en 6 maanden niet meer in Nederland.

gr van Moira

Ik ben nu dik 7 maanden onderweg, heb mijn werk opgezegd, maar mijn chef heeft wel aangeboden dat ik weer welkom ben als ik terug ben in Nederland. Ik ga er echter niet vanuit dat ik dat ook daadwerkelijk ga doen.

Mijn huis was na mijn vertrek gemeubileerd verhuurd aan een stel, maar staat nu helaas leeg. Mijn ouders regelen de verhuur, en ik ga er vanuit dat het goed komt en dat er snel weer een nieuwe huurder komt. Mijn persoonlijke spullen staan bij mijn ouders op zolder. Het geeft me wel een veilig gevoel om later weer terug te kunnen keren in mijn eigen huisje. Ik ben verzot op de plek. Als ik geen binding had gehad met de plek, dan had ik het huis ook opgegeven.

Mijn auto heb ik verkocht, uiteraard met verlies. Dat wordt fietsen als ik terug ben...

Ik word volgende maand 20 en ik dacht altijd dat het heel anders zou gaan, namelijk dat ik na de havo meteen HBO zou gaan doen en dan op reis zou gaan, maar dat is toch anders uitgepakt. Ik was na de havo begonnen met een studie HBO Plattelandsvernieuwing, maar dat vond ik helemaal niks en toen ben ik gaan werken. Ik dacht bij mezelf je kan wel 1 of 2 jaar doorgaan en dan alsnog afhaken maarja dat vind ik een beetje zonde. Toen was ik pas 18 dus ik dacht nog tijd zat. Ik werkte bij Deltaloyd en het plan was om de volgende september weer met een andere studie te beginnen namelijk HBO Diermanagement. Ik had besloten om ontslag te nemen en 3 maanden te gaan reizen voordat ik dat zou gaan doen, en ik heb een geweldige tijd gehad in Midden Amerika! Ik ben toen zo ontzettend verslaafd geraakt aan reizen dat ik weer ga, een jaar naar Australie. En die opleiding? Verschrikkelijk dat was echt helemaal niks.
Zijn er hier nog meer mensen die dit dilemma hebben gehad? Aan de ene kant ben ik echt blij dat ik kies om de wereld te zien nu want dat wil ik het allerliefst en zoveel mensen toen ik HBO deed waren al dik in de 20, maar toch blijft er altijd zo'n 'moet' gevoel knagen. Als ik in het buitenland zou kunnen studeren zou het een ander verhaal zijn maar dat kan ik niet betalen. Ook is het lastig om te studeren als je niet zo goed weet wat je wilt, dan lukt het mij in ieder geval niet om me er ook echt toe te zetten. Maar ik ben ook niet lui, want ik heb veel banen gehad en ik werk nu 40 uur per week om te sparen. Sinds dat ik gestopt ben met mn eerste HBO ben ik nooit langer dan een week werkloos geweest.

groetjes Lidewij

Ik heb eigenlijk helemaal niks in Nederland opgegeven voor mijn reis... (Relaties die kapot lopen doordat ze niet tegen de afstand bestand zijn, niet meegeteld ).

Toen ik in 2001 stage liep in Indonesie heb ik mijn kamer onderverhuurd.

Toen ik in 2005 wegging, was ik net gepromoveerd en had ik dus geen werk. De kamer waar ik toen in woonde was sowieso maar voor kortere tijd, dus die huur opzeggen was geen probleem (al was het wel een geweldige kamer!). Vanaf 1 januari 2007 kon ik starten met mijn huidige baan, en ik ben dus een paar dagen voor de jaarwisseling teruggekeerd naar Nederland. Een maand later had ik een huis.

Tja, en toen bleek ineens dat een samenwerking met een lab in Engeland voor de hand lag voor mij. Afgelopen jaar heb ik dus 5 maanden in Leeds gewerkt, en over 2 weken ga ik weer die kant op. En omdat ik voor mijn werk ga, krijg ik netjes onkostenvergoeding. Opgeven? Helemaal niet!

Per 1 juli moet ik op zoek naar nieuw werk. Of reizen? Misschien ga ik voor 2 mnd weg, mss voor iets langer als dat met een nieuwe baan toevallig zo uitkomt. Maar mijn huidige huisje zal ik niet opgegeven, aangezien ik voor Utrechtse begrippen belachelijk goedkoop woon en niks nieuws in deze prijsklasse zal vinden. (En helaas is het voor mij onmogelijk een hypotheek te krijgen en iets te kopen, als ik dat zou willen.)

Moira schreef: Ik was eerst van plan mijn baan de behouden en 1 jaar sabactical te gaan maar ik moest het werkgeversdeel en werknemersdeel dan terug betalen aan het einde wat ongeveer 3.000 euro was ik dacht toen van dat geld kan ik onwijs lang reizen. Dus toen besloten ontslag te nemen.

Moira, op dit punt zit ik nu ook. Mijn ouders vinden het belangrijk dat ik die baan aanhoudt, ook al weet ik niet zeker of ik er daarna nog wil gaan werken. Ik heb hetzelfde gevoel als jij: van die pensioenpremie kun je hartstikke leuke dingen doen. Bovendien denk ik dat ik dat het geld nu meer waard is dan tegen de tijd wanneer ik met pensioen ga (ben pas 27).

Hebben jullie wat geregeld wat betreft pensioen, WAO, etc.? Of zien jullie dat tegen die tijd wel?
Voor mij is het allemaal een ver-van-mijn-bed-show waar ik me nauwelijks druk om zou maken, maar door de reacties van de mensen om me heen ben ik er tóch mee bezig!

de reacties van de mensen om je heen komen van mensen die zelf nooit het lef hebben gehad hun zekerheden op te geven voor avontuur!
echt. dat AOW gat van een jaartje.....pffff. is er nog wel AOW tegen de tijd dat je 65 bent? sterker...mag je al wel met pensioen als je 65 bent? moeten we tegen die tijd niet gewoon allemaal werken tot onze dood?
Zelfde voor pensioen.
Met jou leeftijd hoef je toch echt niet vast te blijven houden aan een vast contract? Maar het is wel verstandig om te zorgen dat je voldoende financien hebt voor een reis en een potje met geld om de eerste maanden in nederland rond te komen als je nog achter een baan aan moet.
ik ben er heilig van overtuigd dat er altijd werk is. schoenenwinkels en restaurants genoeg! en vandaar uit zoek je dan weer werk dat je ligt.

kijk...als je doet zoals ik...dan word het tijd om je zorgen te maken. ik reis en vrijwilligerswerk etc nu al 5 jaar. dat is pas een gat! ( hmmm...misschien moet ik me eens zorgen gaan maken...ben tenslotte ook al heel oud)

Ik vind iedereens reacties wel heel positief hoor.. Voor mijn gevoel geef je toch zeker dingen op als je lang gaat reizen.

> Kwa baan ben ik er niet op vooruitgegaan hoor. Omdat als je terug komt je gewoon wat wil vinden en dan kies je voor iets dat snel komt, goed genoeg en leuk genoeg is. Mijn vrienden hebben in de tussentijd promotie gemaakt of zijn vanuit een baan op zoek gegaan naar een baan. Ze verdienen meer en zitten nu op een hogere functie terwijl ik eigenlijk stil ben blijven staan (of zelfs wat achteruit) en nu weer jezelf moet bewijzen.
> Huis en spulletjes. Vrienden die dus niet zoveel geld in een reis hebben gestopt plus een jaar wel gewerkt hebben waar wij dat niet hebben gedaan hebben logisch nu meer spulletjes. En dat zijn niet alleen dingen die ik onzinnig vind zoals een mooi auto maar ook een fijn eigen huisje met mooie boekenkast, tv etc etc..
> Ervaringen in Nederland, ja die mis je dus ook. Mensen worden hechter met elkaar, babytjes geboren etc Jij bent daar niet bij.

Nou weegt de hele ervaring van het reizen echt ruimschoot op tegen deze dingen!!, Ik zal het ook echt zeker nog een keer doen en het iedereen aanraden. Over 20 jaar dan denk je nog wel aan die reis terug en niet aan de mooie spullen van nu.

Maar toch is het onzin om te doen of je niets opgeeft en dat je soms niet ook die "dingen" zou willen van mensen die niet op reis zijn geweest.