Café Verweggistan

[Jenny]

En? Wat ga je doen?

[WizardOfOss]

Alle spullen staan gepakt klaar, toen ik vannacht daarmee klaar was was de bedoeling toch gewoon te gaan. Maar nu na een paar uurtjes slaap sprak ik net m'n ouders nog (die wilden weten of ik al dan niet naar het station gebracht moet worden), en nu slaat de twijfel toch weer toe. Is het toch niet gewoon de spanning die ik altijd heb voor een reis (en zeker omdat het nu voor het eerst drie weken alleen zou worden), en gebruik ik de hele situatie als excuus om maar niet te hoeven gaan? Nog een half uur te gaan voor ik richting station moet, en m'n gedachten vliegen nog steeds alle kanten op.

Enerzijds blijft het gevoel hangen dat ik door nu wel te gaan de situatie alleen maar vererger, anderzijds zit ik me ook af te vragen of ik nu niet van een mug een olifant aan het maken ben.

[Jenny]

Ik denk niet dat je de situatie erger maakt door te gaan.

Misschien gaan er op je werk dingen fout, en misschien moet je die oplossen als je terugkomt. Het zij zo.

De situatie zou pas erger zijn als iedereen jou daar de schuld van zou geven, en zou blijven geven. Je hebt met je baas gesproken, de lucht leek geklaard, dus je kan in alle redelijkheid weg lijkt me! Als je nu niet gaat, en je vindt volgende maand geen leuke reus, of alles is dan veel duurder en kouder, dan blijf je je werk verwijten maken en dat zou ook niet goed zijn voor de verstandhouding.

Je hebt je verlof tijdig aangevraagd en gekregen!

[WizardOfOss]

Definitief besluit: ik ga.

[Erik]

Wauw, lees net pas je berichten. Dat is natuurlijk wel even slikken. Ik kan me in ieder geval wel in het advies van Hildo vinden. Zelf ook wel eens zo'n situatie gehad en zoals jenny zegt (en wanneer je dat kunt) ben je na een dag nadat je onderweg bent de "shit" wel weer kwijt. Ook heeft het je de gelegenheid om met wat rust en afleiding de boel nog eens terug te bekijken / beoordelen waar wat mis is gegaan. Dit lukt op zo'n manier meestal beter dan in het heetst van de strijd

Ik hoop dat je van je reis / vakantie kunt genieten!

[WizardOfOss]

En het werd dus toch niet. M'n ouders waren al onderweg naar m'n flat, ik stond klaar om met de zooi naar beneden te gaan, maar het ging gewoon niet. Ik durf gewoon niet. Dan kan ik mezelf proberen groot te houden, maar de tranen vertellen toch een ander verhaal.

Een hele vakantie verziekt door een paar kutopmerkingen.

[Erik]

Wat ontzettend klote

[Ron]

wat is dat balen man, ik hoop voor je dat het op het werk allemaal goed komt en dat je toch nog een mooie vakantie later dit jaar of begin volgend jaar mag hebben.

[LaosFan]

Ik lees het nu pas en had je anders absoluut het advies gegeven om te gaan (al is dat puur een gevoel dat ik heb). Erg vervelend allemaal en ook niet goed dat je werk zoiets op een negatieve manier ontzettend beïnnvloed. Op zo'n moment ging ik ook erg hard nadenken over mijn toekomst bij zo'n bedrijf. Het lijkt er sterk op dat je buiten je schuld om in een hoek bent gedreven. Kritiek klrijgen is niet erg denk ik maar het moet wel ergens op slaan. En voor zover ik dat zo kan beoordelen slaat dit nergens op. Spijtig dat kostwinning de zaak zo negatief beïnvloed (en jij bent 1 van de miljoenen). Binnen bedrijven is er vaak natuurlijk ook nog een ander belang dan dat van de mensen die er werken. Dat maakt zaken soms nog complexer natuurlijk.

Hoe dan ook, heel veel succes en denk er nog eens goed over na. Hopelijk binnenkort wel een mooie reis! En kom anders gerust langs in Laos, dan ben ik je gids wel

[zaratoestra]

@ozz
Ik lees het nu pas... hmm, geen prettige situatie en dan nog met een voor jou prive echt kutuitkomst.
Moet niet leuk geweest zijn om zo te vertrekken... jij kent je eigen karakter het beste en weet wat het beste lijkt voor jou...
Maar uiteindelijk is het 'maar' een job...tmag je leven niet verzieken en de collega's/oversten moeten geen zondebok in jou zoeken.
Nog veel sterkte en succes met het verteren... en met de zoektocht naar een nieuwe trip

[bolletjeom]

ik vind het dapper dat je hebt besloten niet te gaan!
ik las tussen de regels door dat je het je erg aantrok en ik denk dat het heel makkelijk gezegd is dat je er op reis niet meer aan denkt. ikzelf weet dat het bij mij flink zou kunnen blijven spoken.
Dit is je eerste reis alleen wat je toch ook spannend vind. Dan ben je erg op jezelf aan gewezen en heb je meer tijd om na te denken dan je misschien lief is.
Op je werk kan het natuurlijk goed zijn dat alles al weer over gewaaid was tegen de tijd dat je terug kwam maar je gaat toch met spanning weer terug naar je werk. Nu kun je het probleem direct aanpakken.
Wanneer je nu gegaan was had je denk ik niet zo genoten van je eerste soloreis dan wanneer je misschien over een tijdje gaat in alle rust.

[WizardOfOss]

Bedankt voor de steun allemaal. Inmiddels is het ook echt definitief over en sluiten, alles is geannuleerd, en al zou ik nog willen, de vlucht kan ik nu toch onmogelijk nog halen. Heb net nog even m'n baas gesproken, de komende dagen maar even rustig aan doen of als het niet gaat gewoon thuis blijven (al ga ik me daar ook niet beter bij voelen), en als ik de boel weer een beetje op een rijtje heb op het werk eens een paar stevige gesprekken voeren.

Nu is een hoge werkdruk bij ons eerder regel dan uitzondering, een paar jaar geleden is dat al eens tot een uitbarsting gekomen. Ik had toen bijna tijdens m'n vakantie in China per email m'n ontslag ingediend, een van m'n reisgenoten heeft me daar toen van weerhouden. Achteraf wel een paar goede gesprekken gehad, sindsdien ging het stukken beter. En belangrijker nog: ik trok het me allemaal gewoon veel minder aan, heb leren relativeren. Ik ben zeker niet helemaal teruggevallen op een 9-tot-5 mentaliteit, maar de instelling dat het werk kost wat kost af moest was toen ook echt verdwenen, wat niet kan dat kan niet. In al die jaren is er nog nooit een project afgeblazen omdat het niet op tijd klaar was, dan moet de klant maar een beetje meer geduld hebben.

Tijdens mijn trip naar Korea eerder dit jaar is ons bedrijf overgenomen, de werkdruk is sindsdien weer fors opgelopen. Ik dacht daar aan te kunnen ontsnappen door er even tussenuit te gaan, maar door nog een extra dosis stress tijdens de laatste paar dagen loopt dat dus faliekant mis. En een collega van me is al een stap verder, die gaat überhaupt al niet meer langer dan een weekje weg, in de wetenschap dat de ellende anders bij terugkeer helemaal niet meer is te overzien. Nu vind ik het werk an sich nog altijd hartstikke leuk, maar met de manier waarop alles gestuurd wordt heb ik het toch wel helemaal gehad. Mijn baas lijkt ook in te zien dat er iets structureel moet veranderen (zoals al aangegeven, met hem heb ik geen probleem, het is m'n directe leidinggevende waar het keer op keer mee botst). Hopelijk gaat er dan nu in overleg ook daadwerkelijk iets gebeuren. En anders wordt het toch hoog tijd eens iets anders te gaan zoeken. Dat ik de komende 2 jaar nog een loyaliteitsbonus van 5 cijfers in het vooruitzicht heb is dan toch echt jammer maar helaas...

[Jenny]

Klein pluspuntje: je kan nu volgende week naar de ATG-ontmoetingsdag

[WizardOfOss]

Misschien zou ik dat dan inderdaad maar eens moeten doen, volgende week was die toch?

[Jenny]

klopt!