@Menasil: fijn dat alles in het huis voorspoedig gaat en je de bank hebt.
@ehouse: fijn van je visum!
Ik ben weer terug uit Londen. Het is me zó tegengevallen! Nacht 1: de kids in de bus willen niet slapen. Ze misdragen zich niet, maar blijven praten, lopen en zingen. Om de paar minuten moet er wel iemand gecorrigeerd worden, en elke paar minuten komt er wel een (rare) vraag. S vraagt om de 10 minuten of ik moe ben. Andere S heeft zijn bril niet op en ziet de klok niet, en vraagt steeds hoe laat het is. Als ik hem negeer hangt hij over me heen door de bus te blèren. In Calais heb ik zo genoeg van hem dat ik aangeef bij mijn colleges dat zíj maar naast s moeten zitten.
's Ochtends in Londen eerst een boottrip op de Thames. Ik slaap echt bijna wanneer ik opschrik van een groep tieners die de towerbrigde voor het eerst zien. Inmiddels ben ik dus ruim 24 uur wakker.
Met de mrt naar westminster. Spannend, want ik moet met mijn collega een groep van 26 bij elkaar zien te houden. De kids willen plassen en naar de Starbucks, de vragen stoppen niet.
De kids doen een speurtocht zonder begeleiding. Wél staan er docenten langs de route, en moeten ze om 13.30 sms'en. Uiteraard doet niet iedereen dat, en anderen zetten geen naam en groepgroepsnummer in de sms. Uit de lijst met 200 nummers zoek ik de afzenders. Inmiddels ben ik ruim 30 uur wakker, en is m'n korte termijn geheugen verrot. Er zijn lln 'kwijt', ik bel en sms en na drie kwartier zijn de weer terecht. Stress!
Terug naar westminster, het programma loopt uit. Lln zeuren dat ze niet naar het museum willen, één groep is nog op weg naar het startpunt (dat duurt eeuwen) en inmiddels meldt H dat ze haar paspoort kwijt is.
Ik stuur H met haar groepje terug naar de plek waar ze het voor het laats zag, bij m'n 26 eigen kids heb ik nu 4 adoptiekinderen van m'n collega met wie ik intensief telefooncontact heb. Zij gaan, terwijl wij met zijn 26en in de bus naar het museum stappen. De dubbeldekker is grappig. Bedankt chauffeur dat we mee mochten. Mijn kids integreren met de Londense schooljeugd in uniform.
Dan meldt H dat haar pas terecht is, ze komt naar het British museum. Het paspoort is dus gevonden, en ligt bij de ambassade. Mét politierapport mag ze het bij uitzondering komen halen. voor 17.00.
Mijn kids willen het museum niet in, ik laat ze vrij mits ze zich melden om 16.45. Ik beantwoord stomme vragen en bel ondertussen collega's in verband met het paspoort.
H arriveert, en we springen in een taxi. Door de drukte op oxfordstreet lijken we nét te laat te komen. Zoeken naar het nummer van de ambassade, ze wachten!
Het is net na vijven als we de ambassade binnen stappen.
Dan weer terug naar oxfordstreet, ik ben echter m'n collega's kwijt. Nog een uurtje voor ik weer naar huis moet, ik besluit alleen te blijven. Een groepje lln vindt het leuk als ik bij hen blijf, prima, alleen eten is nooit leuk.
Om 19.15 verzamelen, we zijn echter pas om 19.30 compleet. Lln vragen wanneer we eindelijk vertrekken... Dan met de mrt naar Greenwich. Lln corrigeren omdat ze stoeien in de mrt. Ik ben ruim 36 uur wakker en moe.
Op de boot naar Dover slaap ik even. Lln willen weer zingen, maar ik en m'n collega's geven aan dat er niet meer gepraat mag worden, laat staan gezongen. Het licht moet uit. In de bus val ik in slaap. Als de bus ergens in België stil staat word ik weer wakker van vragen. 'Waarom staan we stil?' Weet ik veel, ik sliep ook.... 'Sliep u, mevrouw Smit?' Ja, en dat wil ik weer doen!!!
Voorbij Rotterdam word ik wakker en moet ik de kids wakker schudden. Om 7 uur zijn we op school. Ouders vinden het niet leuk dat we te vroeg zijn. Veel ouders zeggen echter niks. Een aantal kids komt langs om een handje te geven om te bedanken. Die zijn lief. Een aantal ouders spreekt respect uit en bedankt ons. Die zijn ook lief
Nu dus lekker geslapen. Geen idee of ik volgend jaar weer mee wil....