backpacken zonder partnerrelatie

[Dexter]

Zou je graag een hart onder de vriend steken vriend, maar je groeit sowieso uit elkaar als je zo lang weg bent. Bij mijn relatie (3,5j) was het de doodsteek, alhoewel dat wel 7 maanden was

[Jenny]

Zou je graag een hart onder de vriend steken vriend, maar je groeit sowieso uit elkaar als je zo lang weg bent. Bij mijn relatie (3,5j) was het de doodsteek, alhoewel dat wel 7 maanden was

Helemaal NIET mee eens!

Ik ben verschillende keren zondere partner weggeweest, een keer ging het goed (6mnd) en een keer ging het fout (3mnd). (Dit waren verschillende relaties.)

Beide keren had ik per mail en per telefoon/Skype contact met het thuisfront. Mijn 'eerste' vriendje vond het oprecht leuk dat ik in het buitenland zat. We deelden onze ervaringen en hadden gewoon een goede tijd, zonder communicatieproblemen ofzo. Het contact verliep spontaan en op een natuurlijke manier, net zoals toen we nog in een land woonden. Bij de 'tweede' liep het echter anders. Ik had het idee dat hij me continu wilde controlleren, wilde weten WAT ik deed en met WIE en hij kwam behoorlijk bezitterig en jaloers over. En dat trok ik niet....

Inmiddels woon ik weer tijdelijk in het buitenland en heb ik geen partner. Maar zelfs met 'gewone' vrienden merk ik het al: de ene persoon is de andere niet. Ik heb vriendschappen verdiept de afgelopen tijd (op afstand dus), terwijl ik met andere mensen minder contact heb als ik zou willen. Mijn ervaring is dat het dus echt van persoon tot persoon verschilt of het al dan niet goed gaat. Ik weet van mezelf dat ik het aan kan, maar 'it takes two to tango'

[bolletjeom]

de doodsteek voor je relatie :shock:
Dat kan ja! maar het is onzin om dat zo te stellen!!

Ik ben sinds april 2008 meer in het buitenland dan in nederland geweest. Heb in de afgelopen 14 maanden in totaal mijn vriend 2 maanden gezien.
En er niets aan het handje. Hij was hier 2 weken geleden voor een vakantie en we hebben het TOP gehad.
Een en ander hangt dus ook af van je relatie lijkt me

[Dexter]

Een en ander hangt dus ook af van je relatie lijkt me

Waarvan akte, dat is zeker waar. Maar respect dat jullie nog zo close zijn, dan moet de relatie wel heel erg goed zijn En zoals Jenny zegt, het komt van beide kanten, allebei aankunnen om verleidingen te weerstaan, niet jaloers zijn ed.

Misschien ligt het ook aan de leeftijd. Jongeren ( 18-28 ) ontwikkelen veel meer dan de wat 'ouderen'. De kans dat iemand dan heel erg verandert tijdens het reizen is veel groter.

Toch is het moeilijk, want tijdens het reizen doe je ervaringen op die uniek zijn. Deze kan je nooit met je partner delen, zal altijd een soort van 'gevoelskloof' zijn. Ok, foto's en vertellen, maar dat is toch anders.

[bolletjeom]

ik denk dat je het zo inderdaad helemaal goed samenvat, Dexter!

[kohraya]

Ieder zijn mening over het begrip 'relatie'. En alhoewel ik een tikkeltje jaloers ben op wat anderen kunnen/mogen, ben ik een type dat meer aan de andere denkt dan aan mezelf (wat ooit wel eens in mijn nadeel afliep).
Op ons palmares staat nu 2x Thailand, Laos, Cambodja, Indonesië, Mexico, Guatemala, Belize, Normandië, ff Londen en volgende maand ook Namibië, Botswana en Zimbabwe. En alhoewel ik vroeger 3x zoveel zag als nu, vind ik het reistempo in ons 2,5 jarige huwelijk (mét 2 inwonende kinderen van nu 10 en 12) niet om over te klagen.
Natàºàºrlijk wil ik meer zien van de wereld. Maar ik heb me nooit gevangen gevoeld in een relatie, ook niet bij de huidige waarbij ik minder reis dan vroeger. Het is een keuze waarvan ik de consequentie's kende. 'Samen uit, samen thuis' ... en dat wist ik op voorhand. Zéker nu er ook kinderen in het spel zijn die mij als hun enige vader beschouwen.
Niet elke relatie is hetzelfde. En wat bij de ene relatie kan, kan nefast zijn bij een andere. Het is daarom interessant om hier te lezen hoe het bij anderen verloopt, maar dat wil niet zeggen dat dit bij iedereen lukt.
Ik ben een geduldig en tevreden mens die van het leven geniet met alle mogelijkheden die ik op het moment heb. En daarom ben ik ook een gelukkig mens. Een reisje meer of minder, met of zonder partner, zal daar niets aan veranderen.

[bolletjeom]

Kohraya
wat meer mensen zouden zich bewust moeten beseffen dat (vrijwel) alles wat ze doen een gevolg is van de keuzes die ze zelf maken. Dan zou iedereen een stuk gelukkiger zijn!!
Maar te veel mensen zijn geneigd te kijken naar wat ze allemaal niet kunnen ipv wat ze wel kunnen en hebben.

Mijn reis op dit moment is ook niet zoals ik het normaal zou doen. Mijn partner wilde dus niet mee. We hebben een compromis gesloten waarbij we elkaar 1 keer per 3 maanden zien. Of ik kom naar huis of hij komt naar mij.
Mijn route is anders dan ik normaal zou doen, het kost me meer en ik heb potentiele banen afgeslagen in het buitenland omdat dit niet past in onze afspraken. Ik ga over 2 maanden naar huis omdat hij het wel lang genoeg vind duren nu (16 maanden).
Maar mij hoor je daar niet over klagen. Ik kan nog maanden hier aan het werk in Ecuador, en dat zou ik zeker ook gedaan hebben als ik geen relatie had gehad maar ik verkies het behouden van een goede relatie over een baan.
Mensen zeggen dan: maar als het ooit uit gaat dan heb je een kans laten liggen.
Ik vind dat onzin! als het ooit uitgaat dan is dat zo. Ik maak de keus nu. En je moet nooit een ander de schuld geven van de keuzes die je zelf maakt. Je kunt nu eenmaal niet 2 tegenstrijdige dingen tegelijk doen in het leven.

denken aan "wat als" is verspilde energie

[Dexter]

Tja, niemand is altruistisch. In mijn, net beeindigde, relatie hield ik veel meer rekening met haar dan zij met mij. Maar ik voel me daar goed bij, ik vind het prettig om veel aandacht aan iemand te geven, rekening houden met de ander. Ik doe het dus niet alleen voor haar, ook voor mezelf. Dat geldt voor (bijna) alles in het leven.

Ik ben het niet eens dat je nooit moet denken aan 'wat als'. Doe je het niet bewust, dan wel onbewust. Het leven is gebaseerd op risicocalculatiek, alles is wat als. Zolang je maar niet gaat malen over (gemaakte) keuzes in het leven.

[bolletjeom]

ik bedoelde ook "wat als" in de verledentijd. Dus over gemaakte keuzes

[Dexter]

ik bedoelde ook "wat als" in de verledentijd. Dus over gemaakte keuzes

Ah, maar nog steeds niet met je eens 8) Ik vind dat je wel moet denken, 'wat als', om lering uit bepaalde handelingen te trekken. Je kan gemaakte keuzes niet meer ongedaan maken, maar wel leren van je fouten. Maar jij bedoelt waarschijnlijk niet bij de pakken neerzetten, idd leren van je fouten en doorgaan. Maar leuk he zo'n reisforum

[bolletjeom]

Maar jij bedoelt waarschijnlijk niet bij de pakken neerzetten, idd leren van je fouten en doorgaan. Maar leuk he zo'n reisforum

KLOPT! :lol:

[Jenny]

Ff een hele oude koe uit de sloot halen.... Er zijn immers zat nieuwe mensen op dit forum

Ik zit nu met mijn moeder in Berlijn, en over ruim een maand ga ik een paar dagen naar Leeds om wat vrienden van vroeguh te bezoeken. Vriendlief is het er eigenlijk niet mee eens, en nog minder dat ik van de zomer 3 weken zonder hem (maar met een andere vriend) naar Nepal en Tibet ga. Ik heb geen zin in ruzie, maar ik ben ook absoluut niet van plan om thuis te blijven! (Voor de duidelijkheid: ik ga ook nog 3 keer met hem weg tot die tijd - het is niet dat hij nooit aandacht krijgt.) Heeft iemand toevallig orginele argumenten zodat mijn levensstijl voor hem draaglijker wordt? Of kan iemand mij overtuigen om thuis op de bank te blijven zitten?

[bolletjeom]

Wat hoor ik nu???
ik ga je noway overtuigen om op de bank te blijven zitten!
Ik weet natuurlijk niet wat zijn motivatie is om je niet alleen weg te laten gaan. Is het omdat ie het onzin vind omdat je alles samen hoort te doen als stelletje, is het omdat hij zich dan zorgen maakt of je niets overkomt, is hij bang dat je de locale mannen te veel aandacht geeft?
Je hebt het er over dat het voor hem dragelijker moet worden als jij er niet bent. Je kunt hem overladen met aandacht als je weg bent door liefdesverklaringen over de mail of sms te gooien. Een verrassing achter te laten om te laten zien dat je hem niet vergeet. (J. kreeg eens een tegoedbon voor een massage in de bus toen ik weg was).
Veel aanstippen wat de voordelen van je afwezigheid zijn. Dat het extra leuk is om elkaar weer te zien, dat hij dingen kan doen die hij misschien niet doet als jij erbij bent (4 dagen onafgebroken sport op tv kijken bijv.)...

ik ben bang dat hij er gewoon aan moet wennen en dat jij hem daar een beetje bij moet helpen. Hij heeft tenslotte voor jou gekozen en dit hoort toch wel heel erg bij je.
Zie jij jezelf al op de bank zitten en niet meer met je moeder een weekend weg gaan of je vrienden niet meer opzoeken omdat hij dat niet wil?

Tuurlijk is het leven met een ander rekening houden met elkaar maar het moet niet te ver gaan. Misschien kan je de hoeveelheid reizen ietsje terug draaien.
Ik kan me (eventueel) nog wel voorstellen dat hij het niet leuk vind als je op een toeristische trip gaat naar een land waar hij ook graag naar toe wil maar je vrienden bezoeken is een ander verhaal. Net als een jaarlijks uitstapje met je moeder. Dat zijn toch dingen die voor mij belangrijk zijn en ik niet snel op zou geven omdat mijn partner dat vraagt.

[Jenny]

We zijn er (deels) uit! Grootste probleem is m'n vaste reismaatje (= mannelijk), gevolgd door het 'elkaar moeten missen'. Voor het 'elkaar moeten missen' argument ben ik na diverse lange afstandsrelaties niet echt gevoelig mee Inmiddels is hem ook wel duidelijk dat in sommige landen een mannelijke reismaatje verdomd handig is, en daarmee is de zaak voorlopig even gesloten.

Tot ik plannen ga maken voor de herfstvakantie....

[bolletjeom]

Toepassselijk artikeltje in het AD wie als stelletje wil samenblijven moet apart op vakantie