lenen, werken of sparen

[El Niño]

Daar ben ik het op zich wel mee eens hoor Erp. Alleen vind ik het belangrijk om de risico's toch te vermelden. Ja, het kan: reizen en na terugkomst in no-time een droombaan vinden. Maar de realiteit is vooral op dit moment meestal toch wat anders door die crisis (tenzij je nu weggaat, en pas terugkomt als de crisis helemaal voor bij is ).

[Rick]

Ik vind de insteek van Myrte nog helemaal niet zo verkeerd. Door voor jezelf de lat steeds wat hoger te leggen kun je toch de ambitie hebben om zo bepaalde persoonlijke doelen te behalen? Waarbij je voor jezelf geen genoegen neemt met minder? Dat staat dan los van wat je van die andere mensen vind?

Ambitie is niet verkeerd, maar de lat ligt bij iedereen anders. En dat is maar goed ook anders hadden we alleen maar gastarbeiders hier en een hoge werkeloosheid onder de mensen met 'veel ambitie'.

Tijdens het seizoens werk in Australië (toen ik al wel een baan in Nederland had gehad) heb ik me ook afgevraagd waarom mensen wel voor minder geld de hele dag in de brandende zon stokken en stenen van het land gaan rapen om daarnaast ook nog opgejaagd te worden om je werktempo, maar in Nederland absoluut geen toiletten wilde schoonmaken tegen een beter salaris?

Ik denk dat het een verkeerde vergelijking is. Zodra je gaat reizen heb je toch centjes nodig om te overleven. Vooral als je voor een langere (WHV) periode gaat. Als je niet zo'n grote kapitaal hebt om uit te geven tijdens je reis, dan moet je toch tijdelijk wat centjes bij elkaar zien te rapen. Je kan niet specifiek gaan wachten op de droombaan ook al heb aardig wat diploma's op zak. In Nederland is het wat anders omdat je het als een carrière kan zien, waar je toch wel een aantal jaar op verder wilt bouwen.

[Seeker]

Daar ben ik het op zich wel mee eens hoor Erp. Alleen vind ik het belangrijk om de risico's toch te vermelden. Ja, het kan: reizen en na terugkomst in no-time een droombaan vinden. Maar de realiteit is vooral op dit moment meestal toch wat anders door die crisis (tenzij je nu weggaat, en pas terugkomt als de crisis helemaal voor bij is ).

Moet je voorstellen, juist nu gaan ze voor mij werk zoeken in de crisistijd, vraag me af wat voor bonus een werkgever krijgt om mij in dienst te nemen, gister eerste gesprek en nu wachten tot ze maandag belt.

[Erik]

Ja, het kan: reizen en na terugkomst in no-time een droombaan vinden. Maar de realiteit is vooral op dit moment meestal toch wat anders door die crisis (tenzij je nu weggaat, en pas terugkomt als de crisis helemaal voor bij is.

Met de ambitie bedoel ik niet om direct aan mijn droombaan te beginnen als ik terug zou komen van reizen, maar ik zou er wel naar toe werken. De crisis geldt op dit moment voor bepaalde beroepstakken, zo heb ik de indruk. Ik kan tenminste niet zeggen dat ik in mijn omgeving er veel van merk. Maar misschien moet het nog komen.

Juist deze tijden zijn geschikt om nieuwe stappen te ondernemen. Ik zou in ieder geval wanneer ik ontslagen zou worden niet stil thuis kunnen gaan zitten. Op de BBC was van de week een goed programma daarover. Een advocaat ging vrijwilligerswerk doen om op deze manier te netwerken, niet thuis te hoeven zitten en zo weer zo snel mogelijk nieuw werk te vinden. Ik vind dat deze man daarmee zijn eigen kans op werk vergroot.

Ik denk dat het een verkeerde vergelijking is. Zodra je gaat reizen heb je toch centjes nodig om te overleven. Vooral als je voor een langere (WHV) periode gaat. Als je niet zo'n grote kapitaal hebt om uit te geven tijdens je reis, dan moet je toch tijdelijk wat centjes bij elkaar zien te rapen. Je kan niet specifiek gaan wachten op de droombaan ook al heb aardig wat diploma's op zak. In Nederland is het wat anders omdat je het als een carrière kan zien, waar je toch wel een aantal jaar op verder wilt bouwen.

Ik heb ook niet gezegt dat je moest wachten op je droombaan Maar je zou bijvoorbeeld wel kunnen kijken of je juist die baantjes kunt vinden die er het meeste op aansluiten. Ook tijdens je reis of wanneer je gaat sparen voor die reis. Nu zal dit niet voor ieder beroep kunnen, maar voor veel wel? Ook denk ik dat je beter eerst zelf je centjes bij elkaar kunt werken/sparen dan dat je ze leent. Ik vind dat je dan beter door hebt wat je uitgeeft en wat je er voor hebt moeten doen om tot die reis te komen. Mensen die wél willen lenen moeten dat ook zeker doen, maar het is niets voor mij.

Wat ik daarnaast probeerde aan te geven is dat ik het vreemd vind dat mensen met minimaal budget vertrekken om vervolgens in het buitenland voor minder en in zwaardere omstandigheden voor geld gaan werken? Zelf zou ik dan zoveel mogelijk werken in Nederland, daarnog vakantiegeld en weet ik veel wat bovenop krijgen, en dan maar 1 of 2 of 5 maanden later vertrekken.

[Rick]

Ik heb ook niet gezegt dat je moest wachten op je droombaan Maar je zou bijvoorbeeld wel kunnen kijken of je juist die baantjes kunt vinden die er het meeste op aansluiten. Ook tijdens je reis of wanneer je gaat sparen voor die reis. Nu zal dit niet voor ieder beroep kunnen, maar voor veel wel? Ook denk ik dat je beter eerst zelf je centjes bij elkaar kunt werken/sparen dan dat je ze leent. Ik vind dat je dan beter door hebt wat je uitgeeft en wat je er voor hebt moeten doen om tot die reis te komen. Mensen die wél willen lenen moeten dat ook zeker doen, maar het is niets voor mij.

Maar dat is toch onmogelijk? Denk jij nu echt dat men je gaat aannemen voor een periode van een aantal dagen/weken? Dat heb je alleen bij baantjes die voor zich spreken en waar geen uitleg bij nodig is. Gewoon vervangbaar werk dus. Het is niet echt realistisch om te denken dat jij je CV op kan leuken door een aantal weken/maanden rond te reizen en baantjes te vinden in de richting dat bij je past. Als je voor een langere periode (jaar of wat?) in een land blijft hangen is het wat anders...

Wat ik daarnaast probeerde aan te geven is dat ik het vreemd vind dat mensen met minimaal budget vertrekken om vervolgens in het buitenland voor minder en in zwaardere omstandigheden voor geld gaan werken? Zelf zou ik dan zoveel mogelijk werken in Nederland, daarnog vakantiegeld en weet ik veel wat bovenop krijgen, en dan maar 1 of 2 of 5 maanden later vertrekken.

Nou ik kan het me anders erg goed indenken. Het is een andere levensstijl waar jij je op dat moment in begeeft. Daar komt nog eens bij dat je een hoop contacten (zie dat netwerken voorbeeld van je van die Engelse dude!) op kan doen omdat het waarschijnlijk ook reizigers zijn. Eventueel kan je er nog mee verder reizen (als je al alleen aan het reizen was).

[hariejak]

Damn, wat pakken bepaalde mensen dingen hier toch zwaar op. 'Stop dan met jaloers zijn'.... alsof het een schande is dat iets anders in m'n leven me ook wel eens lekker had geleken? Omdat ik er eerlijk voor uitkom dat mijn leven niet perfect is en ik ook wel eens iets anders had gewild moet ik maar stoppen met jaloers (?) zijn, of minder eisen aan mezelf stellen?

En geluk zelf voor kiezen? Ik zal mijn autobiografie niet hier op internet openbaar maken, maar om nou te zeggen dat ik al mijn 'geluk' zelf in de hand heb... neuh.

Denk dat ik maar net als ErikB topics ga boycotten.

Het is goed bedoeld hoor. Maar goed, ik zal me er verder niet meer mee bemoeien.

[Seeker]

Droombaan bestaat voor mij niet, ik moet genoegen nemen met werk wat ik wel kan doen.

[Dexter]

Damn, wat pakken bepaalde mensen dingen hier toch zwaar op. '...
Denk dat ik maar net als ErikB topics ga boycotten.

Het is goed bedoeld hoor. Maar goed, ik zal me er verder niet meer mee bemoeien.

Hehe, wie pakt hier dingen nou zwaar op >:) Ik zie hier duidelijk een kloof tussen de jonge generatie en mensen met levenservaring. Afgezien van gezondheid, ben ik alleen jaloers op mensen met financiele vrijheid. Mijn droombaan is dan ook op de loonlijst staan maar nooit opdagen, heb echt een hekel aan werk. Verkwisting van het leven. Maarre, dan zal ik wel de verkeerde keuze gemaakt hebben Gelukkig zijn zit tussen de oren, en is dus maakbaar. Iedereen heeft wel eens een rottijd, maar voorderest is levensgeluk een keuze.

Al ben ik van mening dat hoe lager het intellect, des te gelukkiger men kan zijn. Intellectuelen hebben meer zelfreflectie en denken/piekeren meer over de toekomst/verleden. Kijk maar naar dieren, onthouden bijna niks en leven van dag tot dag. Voorzover wetenschap kan aantonen vrij gelukkig. Genieen als Nietzsche en Schopenhauer zijn zwartkijkers of worden gek.

Maar word gewoon existentialist Myrte, of boeddhist.

[hariejak]

Maargoed, mijn punt lijkt me duidelijk en was ook niet bedoeld om 'klassen' te onderscheiden of veroordelen. Of om mezelf als 'beter' te zien en arrogant te zijn. Ik sprak alleen maar even uit dat het me soms heerlijk lijkt om een ongecompliceerd leven te hebben en blij te kunnen zijn met een 'simpel' baantje. Iemand die daar gelukkig mee is zie ik ook zeker niet als 'minder'.

Daar was je ook volstrekt helder in.

Opvallend trouwens hoe mensen op dit forum erop gebrand lijken iets van iemand anders te vinden, en om zo snel (op een mijn inziens meestal negatieve manier) te oordelen. Valt me op dat mensen zich vaak druk maken over de mening van anderen. Wat maakt dat ik niet mag zeggen dat het mij heerlijk lijkt om gelukkig te kunnen zijn met een 'simpel' leven. Jammer dat daar weer gelijk achter gezocht moet worden dat ik me beter zou voelen.

Het enige wat er gezegd wordt is dat het geluk misschien dichterbij is als je denkt. Je laat een beetje doorschemeren dat je niet gelukkig bent. Dat is waar op gereageert word. Het is maar hoe je dingen leest.

[myrte]

Iedereen heeft wel eens een rottijd, maar voorderest is levensgeluk een keuze.

Daar ben ik het absoluut niet mee eens. Sterker nog: het is wetenschappelijk bewezen dat je depressies (en dus ook levensgeluk) een afwijking in de hersenen kan zijn. Bij beschadiging/afwijkingen van bepaalde delen van de hersenen is het zo dat mensen dingen op een negatievere manier zien, dan mensen bij wie dat deel van de hersenen anders in elkaar zit.
Soms heb je je levensgeluk en je visie op het leven in eigen hand.
En ik heb op m'n werk (psychiatrie) inmiddels al redelijk wat mensen gehad die enorm hard wilde knokken om gelukkig te worden, maar bij wie het op geen enkele manier lukte. En die laten zich echt niet voor niks en voor de lol volproppen met pillen... en uiteindelijk zelfs electroshock...


Maargoed, we dwalen af...

[Dexter]

@Myrte: ok daar heb je gelijk in, het schijnt idd zo dat depressies genetische aanleg hebben door iets met de neurotransmitters die niet naar behoren functioneren. Maar toch blijft mijn stelling waar, want als die mensen niks doen hebben ze een kutleven of springen ze voor de trein. Sommige doen dat, andere kiezen voor behandeling. Aldus kiezen ze zelf voor levensgeluk; dat dit in mindere mate is vergeleken met 'normale' mensen c'est ca, maar het merendeel is wel gelukkiger dan voor de behandeling(en).

[Daniii]

Goed, om weer even op lenen, werken of sparen terug te komen!!

Als ik terug ben van mijn reis ga ik studeren. Mag ook wel, want dan ben ik 20. Zou het dan na een jaar of 2 mogelijk zijn om er een paar maanden (4 mnd ofzo) tussenuit te gaan en even de studie te laten voor wat het is, maar wel blijven lenen van de ibgroep, zodat je een inkomen hebt om van te reizen? Dan kan ik halverwege mijn studie namelijk nog eens weggaan. Iets wat ik best zou willen overwegen.

[Dexter]

Goed, om weer even op lenen, werken of sparen terug te komen!!

Als ik terug ben van mijn reis ga ik studeren. Mag ook wel, want dan ben ik 20. Zou het dan na een jaar of 2 mogelijk zijn om er een paar maanden (4 mnd ofzo) tussenuit te gaan en even de studie te laten voor wat het is, maar wel blijven lenen van de ibgroep, zodat je een inkomen hebt om van te reizen? Dan kan ik halverwege mijn studie namelijk nog eens weggaan. Iets wat ik best zou willen overwegen.

Dat kan, maar moet je wel ingeschreven blijven staan bij de uni (en dus collegegeld doorbetalen). Gewoon een semester weg, heerlijk toch.

[Daniii]

Ja! Daar ga ik dan toch maar gebruik van maken denk ik . Ondanks mijn spaar-beleid.

[Dexter]

Ja! Daar ga ik dan toch maar gebruik van maken denk ik . Ondanks mijn spaar-beleid.

Hulde